“பலநாள் திருடன் ஒருநாள் அகப்படுவான்” என்பது பழமொழி. வானவில் அலைக்கற்றை விநியோகத்தில் தமிழகத்தின் ஆண்டிமுத்து ராசா நிகழ்த்திய வரலாறு காணாத மோசடிக்காக மூன்று ஆண்டுகள் கழிந்த நிலையில் தற்போது (2.2.2011) கைது செய்யப்பட்டிருக்கிறார். இது எதிர்க்கட்சிகள் கூறுவதுபோல கண்துடைப்பு நாடகமாக இருக்க வாய்ப்புகள் இல்லாமல் இல்லை. உச்சநீதி மன்றத்தில் மத்தியப் புலனாய்வுத் துறை (சி.பி.ஐ) பிப்.10-ஆம் தேதியன்று நடவடிக்கை அறிக்கையைத் தாக்கல் செய்ய வேண்டும் என்ற நிலையில், மத்திய அரசுக்கு ராசா கைதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்பது நிதர்சனம்.
எது எப்படியானாலும், ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழல் விவகாரத்தில் ராசா கைது முக்கியமான ஒரு நடவடிக்கையே. காலம் கடந்த நடவடிக்கையே என்றாலும், மத்திய அரசின் முகமூடியைத் தோலுரிக்கவும், நாட்டு மக்களுக்கு நாடாளுமன்றக் கூட்டுக் குழுவின் அவசியத்தை உணர்த்தவும் ராசா கைது உதவி இருக்கிறது. ‘பலிகடா’ ராசாவுக்கு நன்றி.
”இத்தனை பெரிய ஊழலை ராசா மட்டும் தனியாகச் செய்திருக்க முடியுமா?” என்ற கேள்வியை முதலில் எழுப்பியவர் (5.12.2010), ராசாவின் தானைத் தலைவர் மு.கருணாநிதிதான். அவர்தான் ராசாவுக்குப் பின்புலத்தில் இருந்தவர்களை வெளிப்படுத்த வேண்டும். அதன்மூலமாக, ஒரு தலித்தை பலிகடா ஆக்கும் சோனியாக் குழுமத்தின் (நமது மத்திய அரசு சோனியா (பி) குழுமமாகி மாமாங்கமாகிவிட்டது) சூழ்ச்சியை அவரால்தான் முறியடிக்க முடியும்.
லஞ்சம் மற்றும் ஊழலுக்கு நெருப்பான திருக்குவளை முத்துவேல் கருணாநிதிக்கு இந்த அளப்பரிய கடமை உண்டு. ஆனால் அவரோ, தில்லியில் ஆறு மணிநேரம் காத்திருந்து அன்னை சோனியாவின் தரிசனம் பெற்று வருவதை பூர்வஜன்மப் புண்ணியமாகக் கருதிக் கொண்டிருக்கிறார். மொத்தத்தில் ராசா விரைவில் ‘தியாகி’ பட்டம் சுமக்கக் கூடிய நாள் நெருங்கிவிட்டதாகவே தெரிகிறது.
இதே கருணாநிதி, ராசா மீது கடுகளவு குற்றம் நிரூபிக்கப்பட்டாலும் உடனே அவரை கட்சியிலிருந்து வெளியேற்றுவோம் என்று சொன்னது பழங்கதை. இன்று அவரே தி.மு.க. பொதுக்குழுவில் ”கைது செய்யப்பட்டதாலோ, குற்றம் சுமத்தப்பட்டதாலோ ஒருவர் குற்றவாளி ஆகிவிட மாட்டார்” என்று தீர்மானம் நிறைவேற்றி இருக்கிறார். நாக்கிற்கு நரம்பில்லை என்று சும்மாவா சொன்னார்கள்?
அதே பொதுக்குழுவில், ‘ராசா கைது ஓரளவு கலங்கவும் அதிர்ச்சி அடையவும் வைப்பதாக’ கருணாநிதி பேசினார். அது என்ன ஓரளவு? ஒருவேளை ராசா கைதுடன் சி.பி.ஐ நின்றுகொண்டதே, அதுவா? அல்லது அடுத்து வரும் வாரங்களில் காங்கிரஸ் எந்தத் திசையில் நகரும் என்று தெரியாத திகைப்பா? இந்த லட்சணத்தில் பா.ஜ.க. தலைவர் நிதின் காட்கரியைக் கண்டித்து தி.மு.க. பொதுக்குழுத் தீர்மானம் (3.2.2011) நிறைவேற்றி இருக்கிறது.
”2 ஜி அலைக்கற்றை ஊழல் என்ற திரைப்படத்தில் கதாநாயகன் ராசா என்றால் இயக்குனர் கருணாநிதிதான்” என்று காட்கரி சென்னை வந்தபோது விமர்சித்தாராம். அதற்காகத்தான் இந்தக் கண்டனத் தீர்மானம். காட்கரி சொன்ன இன்னொரு விஷயத்தைப் பற்றி கருணாநிதி பொதுக்குழுவில் மூச்சே விடவில்லை. அது என்ன தெரியுமா?
”அலைக்கற்றை மோசடியில் ராசாவை பலிகடா ஆக்கி மத்திய அரசு தப்பித்துவிடக் கூடாது. அவருக்குப் பின்னணியில் இருந்த அனைவர் மீதும், கண்டுகொள்ளாமல் வேடிக்கை பார்த்த பிரதமர் மீதும் நடவடிக்கை எடுக்கப்பட வேண்டும். ராசா தனக்குத் தெரிந்த அனைத்து உண்மைகளையும் சி.பி.ஐ.-யிடம் சொல்லி பலிகடா ஆகாமல் தப்பிக்க வேண்டும்” என்றும் காட்கரி சொன்னார். உண்மையில் காட்கரியின் கருத்து ராசாவுக்கு ஆதரவானதல்லவா? பிறகு ஏன் கருணாநிதி காட்கரியைக் கண்டித்திருக்கிறார்? அங்குதான் இருக்கிறது சூட்சுமம்.
முதலாவது, ராசாவைப் பின்னணியில் இயக்கிய பெரு முதலாளிகள் பலர் அதற்கான நன்றிக்கடனைச் செலுத்திவிட்டார்கள். அதில் பெரும் பங்கு தி.மு.க. தலைமைக்கும், காங்கிரஸ் தலைமைக்கும்தான் பட்டுவாடா ஆகியிருக்கிறது. இந்தப் பணம் எந்த நாட்டில் முதலீடு செய்யப்பட்டுள்ளது என்ற புள்ளிவிபரங்கள் கூட கசிய ஆரம்பித்துவிட்டன. மோசடி முறையில் அலைக்கற்றைகளைத் தாரை வார்த்த ராசாவுக்குக் கிடைத்தது எள்ளுருண்டையாக (இதுவே ஆறாயிரம் கோடி என்கிறார்கள்!) இருக்கலாம். ஆனால், ராசாவை முன்வைத்துப் பணம் பண்ணியவர்கள் சம்பாதித்தது பல்லாயிரம் கோடி. கோடிகளை ஏப்பம் விட்ட கேடிகள் ராசாவைக் காப்பாற்ற முன்வருவார்களா?
அடுத்ததாக, ராசா மூலமாகக் கிடைத்த லாபப்பணம் தி.மு.க. தலைமைக் குடும்பத்தின் நகராச் சொத்துகளாக மாற்றப்பட்டுவிட்ட நிலையில், மத்தியில் உள்ள சோனியாவை எதிர்ப்பது ஆபத்து என்பது எம்.ஜி.ஆரையே ஏமாற்றிய கருணாநிதிக்குத் தெரியாதா? சர்க்காரியா கமிஷனை அவரால் மறக்கத்தான் முடியுமா? கை கொடுக்கும் கை எப்போது வேண்டுமானாலும் கைவிடத் தயங்காது என்பது, தில்லியில் காத்திருந்தபோதே கருணாநிதிக்குப் புரிந்துவிட்டது. எனவே இப்போதைக்கு அன்னை சோனியாவை ஆத்திரமூட்டுவதை கலைஞர் கண்டிப்பாக விரும்ப மாட்டார்.
பொழுது போகாமல் இருக்கும் நேரங்களில் தானே கேள்வி கேட்டு தானே பதில் கூறும் கருணாநிதி, இப்போது ஏன் அமைதி காக்கிறார்? அவரது தலித் பாசம் அவ்வளவு தானா? ராசா கைது குறித்த பத்திரிகையாளர்களின் கேள்விகளுக்கு அவர் பதிலளிக்காததன் மர்மம் என்ன? அடுத்து கனிமொழியையும் ராசாத்தியையும் கைது செய்து விடுவார்கள் என்ற அச்சமா?
எனினும் கீழே விழுந்தாலும் மீசையில் மண் ஒட்டவில்லை என்ற கதையாக, ”ராசா குற்றவாளி இல்லை” என்று திமு.க. பொதுக்குழு தீர்மானம் நிறைவேற்றி இருக்கிறது. உச்சநீதி மன்றமும் மத்தியத் தணிக்கை ஆணையமும் (சி.ஏ.ஜி) சி.பி.ஐ.யும் இந்தத் தீர்மானத்தை சிரமேற்றுச் செயல்படுவதுதான் பாக்கி.
வானவில் ஊழல் – ஒரு பின்னோக்கு
எந்த ஒரு திரைப்படத்திலும் பின்னோக்கு உத்தி (ஃபிளாஷ்பேக்) பயன்படுத்தப்பட்டால்தான் சுவாரசியமாக இருக்கிறது. வானவில் ஊழலிலும் பின்னோக்கு நமக்குத் தேவையாக இருக்கிறது. ஏனெனில், திகில் கதையை விஞ்சும் அதிரடியான திருப்பங்கள் நிறைந்ததுதான் வானவில் மோசடிக் கதை.
இந்தக் கதை முதலில் துவங்குவது மதுரையில்தான் என்றால் யாரும் நம்ப மாட்டார்கள். அங்கிருந்த தினகரன் அலுவலகம் எரிக்கப்பட்டது (8.5.2007) தான், அப்போதைய தொலைதொடர்புத் துறை அமைச்சர் தயாநிதி மாறனின் அமைச்சர் பதவி பறிபோக வித்திட்ட காரணம்; அதனால்தான் ஆண்டிமுத்து ராசாவுக்கு அதே துறையின் அமைச்சராக (18.5.2007) முடிந்தது.
அதே நாளில், இரண்டாவது தலைமுறை (2 ஜி) அலைக்கற்றை விநியோகம் தொடர்பான சந்தைவிலை நிர்ணயம் குறித்த பரிந்துரைகளை, மத்தியத் தொலைதொடர்பு ஆணையம் (டிராய்) ராசாவின் அமைச்சகத்திற்கு அனுப்பியது. அதனை நிராகரித்தார் ராசா (28.5.2007). 2001-இல் கடைப்பிடிக்கப்பட்ட ‘முதலில் வருவோருக்கே முன்னுரிமை’ என்ற அடிப்படையில் அலைக்கற்றை விநியோகிக்கப்படும் என்றார் ராசா. அதையும் கூட அவர் ஒழுங்காகச் செய்யவில்லை என்பதும், 2001-இன் விலை 2008-இல் சரியாகுமா என்பதும் வேறு விஷயம்
மிகவும் அவசரமான, சூழ்ச்சியான முறையில், அதே ஆண்டு செப். 20-25 தேதிகளுக்குள், ஸ்வான், யூனிடெக் உள்ளிட்ட நிறுவனங்களுக்கு அலைக்கற்றைகள் குறைந்த விலையில் விற்பனை செய்யப்பட்டன. ஸ்பெக்ட்ரம் அலைக்கற்றை ஒதுக்கீட்டுக்கு விண்ணப்பங்கள் அனுப்பக் கடைசித் தேதி 2007, அக்.1 என்று தொலைத்தொடர்புத் துறையால் நிர்ணயிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால், திடீரென்று செப்.25-ஆம் தேதியே கடைசித் தேதி என்று, எந்த முன்னறிவிப்பும் இன்றி விண்ணப்பங்கள் பெறுவது நிறுத்தப்பட்டது. பிறகு, முன்கூட்டியே திட்டமிட்ட 9 நிறுவனங்களுக்கு தலா ரூ.1,650 கோடி விலையில் அலைக்கற்றைகள் விநியோகிக்கப்பட்டன. இதன்மூலமாக அரசுக்கு ரூ.20 ஆயிரம் கோடி கூட கிடைக்கவில்லை.
இது குறித்து பிரதமர் கவனத்திற்குக் கொண்டுசெல்லப்பட்டவுடன், அவரும் ராசாவுக்கு அறிவுரை கூறிக் கடிதம் எழுதினார். நியாயமான முறையில் அலைக்கற்றைகள் விநியோகிக்கப்பட வேண்டும் என்று அதில் பிரதமர் மன்மோகன் சிங் குறிப்பிட்டார். அதை ராசா கண்டுகொள்ளவே இல்லை. மாறாக, பகிரங்க ஏலமுறை சாத்தியம் இல்லை என்று அவர் அறிவித்தார் (25.10.2007). இப்போது பிரதமர் கண்டுகொள்ளவில்லை,
ஏலத்தில் பயன்பெற்ற சில நிறுவனங்கள் தங்கள் பங்குகளை பல மடங்கு விலைக்கு விற்று லாபம் பார்த்தன (2008). இதையடுத்து அரசால் புரசலாக இந்த ஊழல் விவகாரம் வெளிவந்தது. மத்திய ஊழல் கண்காணிப்பு ஆணையம் (சி.வி.சி) நடத்திய விசாரணையில், ஊழலின் முகாந்திரம் உறுதியானது. இதையடுத்து பிரதமருக்கு விரிவான அறிக்கை அனுப்பப்பட்டது. ராசாவுக்கும் நோட்டீஸ் அனுப்பப்பட்டது (15.11.2008). இது குறித்து பதிலளித்த ஆ.ராசா, ”பிரதமருக்குத் தெரிந்துதான் அனைத்தும் நடந்தன’‘ என்றார்.
இந்நிலையில், சி.ஏ.ஜி அறிக்கை புயலாக வந்தது. அலைக்கற்றை விநியோகத்தில் நடந்த முறைகேடுகளால் மத்திய அரசுக்கு ரூ.1.76 லட்சம் கோடி இழப்பு ஏற்பட்டிருப்பதாக சி.ஏ.ஜி. அறிவித்தது (17.10.2009). இதனால் நாடு முழுவதும் பரபரப்பு ஏற்பட்டது. ஆனால், ராசாவும் மன்மோகனும் ஸ்திதப்பிரக்ஞர்களாகக் காட்சி அளித்தனர்.
பல்வேறு தரப்பில் இருந்து வந்த நிர்ப்பந்தங்களை அடுத்து, ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழல் தொடர்பாக சி.பி.ஐ. வழக்குப் பதிவு செய்தது (21.10.2009). மறுநாள் மத்தியத் தொலைதொடர்புத் துறை அமைச்சகத்தில் சோதனையும் நடத்தப்பட்டது. ஆயினும் ராசா கல்லுளிமங்கனாக அமைதி காத்தார்; பிரதமரோ இடிச்சபுளி போல அமைதி காத்தார்.
சி.பி.ஐ வழக்கு கண்துடைப்பு நாடகம் என்றுணர்ந்த ஜனதாக் கட்சித் தலைவர் சுப்பிரமணியம் சாமி பிரதமர் மன்மோகனுக்கு பல கடிதங்களை (31.10.2009) எழுதினார். இவர் 2008 நவ.29-லும் ஒரு கடிதத்தை எழுதி இருந்தார். 2010-லும் மார்ச் 8, 13 தேதிகளில் நினைவூட்டும் கடிதங்களையும் சாமி எழுதினார். ”தொலைத்தொடர்பு நிறுவனங்களுக்கு 2 ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீடு செய்யப்பட்டதில், அமைச்சர் ராசாவின் தன்னிச்சையான செயல்பாட்டால், அரசுக்கு பல்லாயிரம் கோடி ரூபாய் நஷ்டம் ஏற்பட்டுள்ளது. எனவே தொலைத் தொடர்புத் துறை அமைச்சர் ராசா மீது வழக்குத் தொடர அனுமதி அளிக்க வேண்டும்” என்று அதில் கூறி இருந்தார். ‘திருவாளர் புனிதமான’ மன்மோகனார் வழக்கம் போலக் கண்டுகொள்ளவே இல்லை.
வேறு வழியின்றி, சாமி உச்சநீதி மன்றத்தில் வழக்குத் தொடுத்தார் (12.4.2010). வழக்கு விசாரணைக்கு வந்தபோது, சிபி.ஐ, அளித்த பதில், நீதிபதிகளைக் கோபமூட்டியது. வழக்கு விசாரணையில் இருப்பதாகக் கூறிய சி.பி.ஐ.யை, ”இதேபோலத்தான் அனைத்து வழக்குகளிலும் செயல்படுவீர்களா?’‘ என்று நீதிபதிகள் கண்டித்தனர் (29.10.2010).
மத்திய நிதி அமைச்சகத்திடம் சி.ஏ.ஜி தனது அறிக்கையை தாக்கல் செய்தது (10.11.2010). அதில் ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழலால் இழப்பு ஏற்பட்டதை மீண்டும் சுட்டிக் காட்டியது. மறுநாள் உச்சநீதிமன்றத்தில் மத்திய அரசு தாக்கல் செய்த மனுவில், ”2 ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் ஒதுக்கீட்டில் எந்த முறைகேடும் நடக்கவில்லை; எனவே சி.பி.ஐ விசாரணையும் தேவையில்லை” என்று பதிலளித்தது.
இதனைப் பரிசீலித்த நீதிபதிகள் மத்திய அரசைக் கடுமையாகக் குறை கூறினர் (16.11.2010). உச்சநீதி மன்றத்தின் கண்டனத்திற்கு அஞ்சி, நவ.14-இல் ராசா பதவி விலகினார்; கபில் சிபல் அந்தத் துறைக்குப் (நவ. 15) பொறுப்பேற்றார்.
இந்த விவகாரம் நீதிமன்றத்தில் நடந்துகொண்டிருந்த அதே நேரத்தில், நாடாளுமன்றத்தின் இரு அவைகளும், ஸ்பெக்ட்ரம் விவகாரம் தொடர்பாக நாடாளுமன்றக் கூட்டுக்குழு விசாரணை நடத்த வேண்டும் என்று கோரி எதிர்க்கட்சிகள் நடத்திய போராட்டத்தால் ஸ்தம்பித்தன (9.11.2010 – 13.12.2010). குளிர்காலக் கூட்டத்தொடர் ஒருநாள் கூட நடக்காமல் வீணானது.
ராசா, அவரது நண்பர் (பினாமி?) சாதிக் பாட்சா, கனிமொழியின் நண்பர் (பினாமி?) ஜெகத் கஸ்பர் உள்ளிட்ட பலரின் வீடுகளில் சி.பி.ஐ திடீர் சோதனை நடத்தியது (8.12.2010). ‘ராசாவுக்கு அமைச்சர் பதவி வழங்கிய’ அதிகாரத் தரகர் நீரா ராடியா, டிராய் முன்னாள் தலைவர் பிரதீப் பைசால் உள்ளிட்ட பலரது இருப்பிடங்களில் மீண்டும் சி.பி.ஐ. சோதனை நடத்தியது (15.12.2010).
அதைத் தொடர்ந்து டிச- 24, 25, 31 தேதிகளில் ஆ.ராசாவிடம் செல்லமான விசாரணை தில்லி சி.பி,ஐ. அலுவலகத்தில் நடத்தப்பட்டது. இதில் தெரியவந்த விஷயங்களை சி.பி.ஐ வெளிப்படுத்தவில்லை (ராசா என்ன இந்திரேஷ் குமாரா, விசாரிக்கப்படாததையும் கூட கசியவிட?).
பிரச்சினையைத் திசைதிருப்ப நீதிபதி சிவராஜ் பாட்டில் தலைமையில் ஒரு விசாரணைக் குழுவை (டிச. 13) சிபல் நியமித்திருந்தார். 2001 முதலான அலைக்கற்றை ஒதுக்கீடுகளை இக்குழு விசாரிக்கும் என்று அவர் சொன்னார். அக்குழுவோ ராசாவிடம் விசாரணை நடத்தப்படாது என்று மறுநாளே அறிவித்தது! இக்குழு தனது 150 பக்க அறிக்கையை கபில் சிபலிடம் வழங்கியது (31.1.2011). இதில் அமைச்சர் ராசா மற்றும் அவரது துறை அதிகாரிகள் சிலர் மீது மோசடிக் குற்றம் சாட்டப்பட்டிருப்பதாகத் தகவல். மத்திய அரசு இதையும் வெளியிடவில்லை.
இதனிடையே, பா.ஜ.க. தலைவர் முரளி மனோகர் ஜோஷி தலைமையிலான நாடாளுமன்றப் பொது கணக்குக் குழு, ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழல் குறித்து விசாரணையைத் துவக்கியது. ‘ஊழல் நடக்கவில்லை; சி.ஏ.ஜி. அறிக்கை தவறு’ என்று கபில் சிபல் (ஜன. 9) கூறியதை ஜோஷி வன்மையாகக் கண்டித்தார். உச்சநீதி மன்றமும் சிபலைக் கண்டித்தது (ஜன. 11).
நாடு முழுவதும் அனைத்து எதிர்க்கட்சிகளும் ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழலை விடாப்பிடியாகப் பிடித்துக் கொண்டு பல வகையான ஆர்ப்பாட்டங்களை நடத்தின. இப்போதும் நடத்துகின்றன. இந்நிலையில் ராசாவிடம் நான்காம் முறையாக சி.பி.ஐ விசாரணை நடத்தியது (1.2.2011). மறுநாள் விசாரணைக்கு வந்த ராசாவை கைது செய்த சி.பி.ஐ. ஐந்துநாள் காவலில் வைத்து விசாரித்தது. ராசாவுடன் மத்திய முன்னாள் தொலைதொடர்புத் துறை செயலர் சித்தார்த்த பெஹூரா, ராசாவின் முன்னாள் தனிச் செயலர் ஆர்.கே.சந்தாலியா ஆகியோரும் கைதாகி உள்ளனர். மேலும் பலர் கைதாக வாய்ப்புள்ளதாக ஊடகங்கள் கூறுகின்றன.
இப்போது நடப்பது உச்சமா?
திரைப்படத்தின் இறுதியில் வருவது உச்சக்கட்டம் எனப்படும் ‘கிளைமேக்ஸ்’. அப்படி ராசாவின் கைதைக் கூற முடியுமா? படத்தின் பெரும்பகுதியைப் பின்னோக்கு விழுங்கிவிட்ட நிலையில், அநேகமாக ராசா கைது, ‘ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழல்’ என்ற மாபெரும் கதையின் முதல்பாகத்திற்கு வேண்டுமானால் முடிவாக இருக்கலாம். இதன் அடுத்த பகுதியில்தான் பல ரகசியங்கள் அவிழ வேண்டி இருக்கிறது.
அதாவது ராசா கைது முடிவல்ல; ஆரம்பமே. இத்துடன் நேயர்கள் திருப்தி அடைந்துவிட்டால், ஊழலின் சூத்திரதாரிகள் தப்பிவிட வழி ஏற்பட்டுவிடும்.
எனவே தி.மு.க. பொதுக்குழு தீர்மானத்தின்படி, ‘ராசா (மட்டும்) குற்றவாளி இல்லை’ என்று நாமும் ஏற்போம். அப்போதுதானே யார் குற்றவாளி என்ற கேள்வியை அடுத்துக் கேட்க முடியும்? கருணாநிதியின் நெருங்கிய நண்பரான வைரமுத்து (இவரது புத்தகத்தை வெளியிடுவதற்காகவே பிரதமரையும்கூடப் புறக்கணித்தாராம் மு.க!) பாணியில் கேள்விகளால் வேள்விகளை நாம் தொடர்ந்து செய்ய வேண்டியதுதான்!
அலை கற்றை ஒதுக்கீட்டில் நடந்திருப்பது மாபெரும் ஊழல் மட்டுமல்ல,இந்தியாவின் இறையாண்மைக்கும் ,பாதுகாப்புக்கும் வேட்டு வைக்கும் வகையில் நடந்திருக்கும் சம்பவங்கள் மிகுந்த கவலை அளிப்பதாக உள்ளது. நமது தகவல் தொடர்பே அந்நிய ( எதிரி ) நாடுகளின் கையில் சிக்கி உள்ளது போல் தெரிகிறது .இது உண்மையென்றால் நடந்திருப்பது வெறும் ஊழல் மட்டுமல்ல ,நாட்டையே காட்டிக் கொடுக்கும் தேச துரோகச் செயல் அல்லவா?. இதன் அடிப்படையிலும் விசாரணை நடத்தி தேச துரோகச் செயலுக்கான தண்டனையை தேசத் துரோகிகளுக்குப் பெற்றுத் தர வேண்டும்.
Well said.
I request all readers to go through the article in Idli vadai by Mr Vishvamitra on the same topic.
Here is the link: https://idlyvadai.blogspot.com/2011/02/blog-post_03.html
‘கைப்புண்ணுக்குக் கண்ணாடியா’ என்றொரு வழக்குச் சொல் உண்டு. பலரும் பல நேரங்களில் தோலுரித்துக் காட்டிவிட்ட பெரும் ஊழல் இது. குருமூர்த்தி அவர்கள் இவ்விவகாரம் குறித்து ஆதியோடு அந்தம் விளக்கி இருக்கிறார். இந்த ஊழலின் பின்புலத்தில் இருக்கும் அந்த அதிதேவதை யார், இயக்கிய பெருமகன் யார், ஆதாயம் யார் யாருக்கு எவ்வளவு என்று நேற்று பிறந்த குழந்தையை கேட்டால்கூட சொல்லிவிடும். ஆனால் இந்திய அரசுக்கும், மனமோகன சிங்கருக்கும், கலைஞர் கருணாநிதிக்கும், தி.மு.கவுக்கும் இன்னமும் தெரியவில்லை. தலித் என்பதால் ராசாவை பழி வாங்குகிறார்களாம். அறுபது அல்லது எழுபது ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் எழுப்பத் துவங்கிய இந்த ஓலம், கருணாநிதியை இன்னமும் விட்ட பாடில்லை. ஆதாயம் என்றால் வாயைப் பிளக்கவும், ஆபத்து என்றால் “ஐயோ” கொல்றானே, ஆரிய சூழ்ச்சி, பார்ப்பன சதி என்றெல்லாம் பிதற்றத் தொடங்கி விடுகிறார். என்று முடியும் இந்த பித்தலாட்ட நாடகங்கள், என்று விடியும் தமிழர்களின் வாழ்வு.
தமிழர்கள் விழித்துக் கொள்ள வேண்டும். சரியான முறையில் தேர்தலில் பாடம் கற்பிக்க வேண்டும். அப்போது கேள்விகளின் வேள்வி சரியான பாதையில் செல்ல முடியும்.
தேசத்தை அன்னியர்களிடமிருந்து தாங்கள் தான் மீட்டோம் என்று பொய்யாக விளம்பரம் செய்து கொள்ளும் காங்கிரஸ் இன்று தேசத்தை விற்று விட்டதோ?
என்ன செய்வது!
மக்களின் கையில் தான் உள்ளது!
தேர்தல் நாளில் அனைவரும் வாக்குப் பதிவு செய்ய வேண்டும்!
கருணாநிதியை மட்டுமல்லாது காங்கிரசையும் தூக்கி எறிய வேண்டும்!
I honestly feel that nothing will come good out of these investigations.
The accused will be released on bail & the case will drag on.
Republic Of Scams
Total Scam Money (approx) Since 1992: Rs. 73000000000000 Cr. (73 Lakh Crore)
Hard to digest ?
Just check the below given details
1992 -Harshad Mehta securities scam Rs 5,000 cr
1994 -Sugar import scam Rs 650 cr
1995 -Preferential allotment scam Rs 5,000 cr
Yugoslav Dinar scam Rs 400 cr
Meghalaya Forest scam Rs 300 cr
1996: -Fertiliser import scam Rs 1,300 cr
Urea scam Rs 133 cr
Bihar fodder scam Rs 950 cr
1997 -Sukh Ram telecom scam Rs 1,500 cr
SNC Lavalin power project scam Rs 374 cr
Bihar land scandal Rs 400 cr
C.R. Bhansali stock scam Rs 1,200 cr
1998 -Teak plantation swindle Rs 8,000 cr
2001 -UTI scam Rs 4,800 cr
Dinesh Dalmia stock scam Rs 595 cr
Ketan Parekh securities scam Rs 1,250 cr
2002 -Sanjay Agarwal Home Trade scam Rs 600 cr
2003 -Telgi stamp paper scam Rs 172 cr
2005 -IPO-Demat scam Rs 146 cr
Bihar flood relief scam Rs 17 cr
Scorpene submarine scam Rs 18,978 cr
2006 -Punjab’s City Centre project scam Rs 1,500 cr,
Taj Corridor scam Rs 175 cr
2008 -Pune billionaire Hassan Ali Khan tax default Rs 50,000 cr
The Satyam scam Rs 10,000 cr
Army ration pilferage scam Rs 5,000 cr
The 2-G spectrum swindle Rs 60,000 cr
State Bank of Saurashtra scam Rs 95 cr
Illegal monies in Swiss banks, as estimated in 2008 Rs 71,00,000 cr
2009: -The Jharkhand medical equipment scam Rs 130 cr
Rice export scam Rs 2,500 cr
Orissa mine scam Rs 7,000 cr
Madhu Koda mining scam Rs 4,000 cr”
SC refuses to quash PIL against Mayawati in Taj corridor scam
Orissa mine scam could be worth more than Rs 14k cr
CORRUPTION, MONEY LAUNDERING SCAM, Koda discharged from hospital, arrest imminent
‘A Cover-Up Operation’:
“It’s a scam involving close to Rs 60,000 crores”
Spectrum scam: How govt lost Rs 60,000 crore
India’s biggest scams 1, Ramalinga Raju, Rs. 50.4 billion
India’s biggest scams 2, Harshad Mehta, Rs. 40 billion
India’s biggest scams 3, Ketan Parekh, Rs. 10 billion
India’s biggest scams 4, C R Bhansali, Rs. 12 billion
India’s biggest scams 5, Cobbler scam
India’s biggest scams 6, IPO Scam
India’s biggest scams 7, Dinesh Dalmia, Rs. 5.95 billion
India’s biggest scams 8, Abdul Karim Telgi, Rs. 1.71 billion
India’s biggest scams 9, Virendra Rastogi, Rs. 430 million
India’s biggest scams 10, The UTI Scam, Rs. 320 million
India’s biggest scams 11, Uday Goyal, Rs. 2.1 billion
India’s biggest scams 12, Sanjay Agarwal, Rs. 6 billion
India’s biggest scams 13, Dinesh Singhania, Rs. 1.2 billion
1, Jeep Purchase (1948) :- Free India’s corruption graph begins. V. K. Krishna Menon, then the Indian high commissioner to Britain, bypassed protocol to sign a deal worth Rs 80 lakh with a foreign firm for the purchase of army jeeps. The case was closed in 1955 and soon after Menon joined the Nehru cabinet.
2, Cycle Imports (1951) :- S.A. Venkataraman, then the secretary, ministry of commerce and industry, was jailed for accepting a bribe in lieu of granting a cycle import quota to a company.
3, BHU Funds (1956) :- In one of the first instances of corruption in educational institutions, Benaras Hindu University officials were accused of misappropriation of funds worth Rs 50 lakh.
4, MUNDHRA SCANDAL (1957):- It was the media that first hinted there might be a scam involving the sale of shares to LIC, Feroz Gandhi sources the confidential correspondence between the then Finance Minister T.T. Krishnamachari and his principal finance secretary, and raised a question in Parliament on the sale of ‘fraudulent’ shares to LIC by a Calcutta-based Marwari businessman named Haridas Mundhra. The then Prime Minister, Jawaharlal Nehru, set up a one-man commission headed by Justice M.C.Chagla to investigate the matter when it becomes evident that there was a prima facie case. Chagla concluded that Mundhra had sold fictitious shares to LIC, thereby defrauding the insurance behemoth to the tune of Rs. 1.25 crore. Mundhra was sentenced to 22 years in prison. The scam also forced the resignation of T.T.Krishnamachari.
6, Teja Loans (1960):- Shipping magnate Jayant Dharma Teja took loans worth Rs 22 crore to establish the Jayanti Shipping Company. In 1960, the authorities discovered that he was actually siphoning off money to his own account, after which Teja fled the country.
7, Kairon Scam (1963):- Pratap Singh Kairon became the first Indian chief minister to be accused of abusing his power for his own benefit and that of his sons and relatives. He quit a year later.
8, Patnaik’s Own Goal (1965) :- Orissa Chief Minister Biju Patnaik was forced to resign after it was discovered that he had favoured his privately-held company Kalinga Tubes in awarding a government contract.
9, Maruti Scandal (1974) :- Well before the company was set up, former Prime Minister Indira Gandhi’s name came up in the first Maruti scandal, where her son Sanjay Gandhi was favoured with a license to make passenger cars.
10, Solanki Exposé (1992) :- At the World Economic Forum, Madhavsinh Solanki, then the external affairs minister, slipped a letter to his Swiss counterpart asking their government to stop the probe into the Bofors kickbacks. Solanki resigned when India Today broke the story.
11, Kuo Oil Deal (1976):- The Indian Oil Corporation signed an Rs 2.2-crore oil contract with a non-existent firm in Hong Kong and a kickback was given. The petroleum and chemicals minister was directed to make the purchase.
12, Antulay Trust (1981) :- With the exposure of this scandal concerning A.R. Antulay, then the chief minister of Maharashtra, The Indian Express was reborn. Antulay had garnered Rs 30 crore from businesses dependent on state resources like cement and kept the money in a private trust.
13, HDW Commissions (1987) :- HDW, the German submarine maker, was blacklisted after allegations that commissions worth Rs 20 crore had been paid. In 2005, the case was finally closed, in HDW’s favour.
14, Bofors Pay-Off (1987) :- A Swedish firm was accused of paying Rs 64 crore to Indian bigwigs, including Rajiv Gandhi, then the prime minister, to secure the purchase of the Bofors gun.
15, St Kitts Forgery (1989) :- An attempt was made to sully V.P. Singh’s Mr Clean image by forging documents to allege that he was a beneficiary of his son Ajeya Singh’s account in the First Trust Corp. at St Kitts, with a deposit of $21 million.
16, Airbus Scandal (1990) :- Indian Airlines’s (IA) signing of the Rs 2,000-crore deal with Airbus instead of Boeing caused a furore following the crash of an A-320. New planes were grounded, causing IA a weekly loss of Rs 2.5 crore.
17, Securities Scam (1992) :- Harshad Mehta manipulated banks to siphon off money and invested the funds in the stock market, leading to a crash. The loss: Rs 5,000 crore.
18, Indian Bank Rip-off (1992) :- Aided by M. Gopalakrishnan, then the chairman of the Indian Bank, borrowers-mostly small corporates and exporters from the south-were lent a total of over Rs 1,300 crore, which they never paid back.
19, Sugar Import (1994) :- As food minister, Kalpnath Rai presided over the import of sugar at a price higher than that of the market, causing a loss of Rs 650 crore to the exchequer. He resigned following the allegations.
20, MS SHOES SCAM (1994) :- Anyone who war old enough in 1994 to read will remember the advertisements- tens of them intriguingly headlined: ‘Who is Pawan Sachdeva?’ For the record, it was the peak of the public issued-led advertising boom and the ads were created by the Delhi branch of Rediffusion. Sachdeva, the promoter of MS Shoes, allegedly used company funds to buy shares (of his own company) and rig prices, prior to a public issue. He is alleged to have colluded with officials in the Securities Exchange Board of India (SEBI) and SBI Caps, which lead-managed the issue, to dupe the public into investing in his Rs. 699-crore public-***-rights issue. Sachdeva was later acquitted
21, JMM Bribes (1995) :- Jharkhand Mukti Morcha leader Shailendra Mahato testified that he and three party members received bribes of Rs 30 lakh to bail out the P.V. Narasimha Rao government in the 1993 no-confidence motion.
22, In a Pickle (1996) :- Pickle baron Lakhubhai Pathak raised a stink when he accused former Prime Minister P.V. Narasimha Rao and godman Chandraswami of accepting a bribe of Rs 10 lakh from him for securing a paper pulp contract.
23, Telecom Scam (1996) :- Former minister of state for communication Sukh Ram was accused of causing a loss of Rs 1.6 crore to the exchequer by favouring a Hyderabad- based private firm in the purchase of telecom equipment. He, along with two others, was convicted in 2002.
24, Fodder Scam (1996) :- The accountant general’s concerns about the withdrawal of excess funds by Bihar’s animal husbandry department unveiled a Rs 950-crore scam involving Lalu Prasad Yadav, then the state chief minister. He resigned a year later.
25, Urea Deal (1996) :- C.S. Ramakrishnan, MD, National Fertiliser, and a group of businessmen close to the P.V. Narasimha Rao regime fleeced the government and took Rs 133 crore from the import of two lakh tonne of urea, which was never delivered.
26, Hawala Diaries (1996) :- The scandal surfaced following CBI raids on hawala operators in Delhi in 1991. But it was S.K. Jain’s diaries that had heads rolling.
27, CRB SCAM (1997) :- Another scam forged by greed and discovered through accident. Chain Roop Bhansali, a smart-talking entrepreneur, created a pyramid financial empire based on high-cost financing. At its peak, his Rs. 1,000-crore financial conglomerate had in its ranks a mutual fund, a financial services company into fixed deposits, and a merchant bank. That Bhansali knew how to work the system became evident when he also managed to secure a provisional banking license. Then his luck ran out. An executive in the State Bank of India Inadvertently discovered that some interest warrants issued by Bhansali were not backed by cash. The bubble finally burst in May 1997, but by that time investors had lost over Rs. 1,000 crore. This was among the first retail scams in India and it was played out, in smaller avatars, across the country-especially in the South where financial services companies promised returns in excess of 20 per cent and decamped with the principal. Bhansali was arrested for a few weeks and released later on bail.
28, MEHTA’S SECOND COMING (1998) :- The Big Bull returned to the bourses. This time, he allegedly colluded with the promoters of BPL, Videocon International, and Sterile Industries to rig the share prices of these companies. The inevitable collapse happened sooner than planned, Harshad Mehta orchestrated a cover-up operation that included a high=jinks effort by officials of Bombay Stock Exchange to (illegally ) open the trading system in the middle of the night to set things right, but the damage had been done. SEBI finally passed its ruling on the scam in 2001, banning the three companies concerned from tapping the market-BPL, for two years. Mehta was debarred for life form dealing in Securities Appellate Tribunal (SAT) in October 2001
29, VANISHING COMPANIES SCAM (1998) :- A passing remark heard by then Finance Minister Palaniappan Chidambaram resulted in a furore over what was badly-kept secret on Dalal street. Chidambaram was told that hundreds of companies had disappeared after raising moneys form the public. An informal scrutiny revealed that perhaps over 600 companies were missing. Chidambaram ordered a probe by SEBI. The SEBI probe conducted in May 1998 revealed that while many companies are not traded on the bourses at least 80 companies that had rises Rs.330.78 crore were simply missing. Later that year, the Department of Company Affairs (DCA) was asked to probe and penalize these companies. DCA still investigating. Investigations continue to this day.
30, PLANTATION COMPANIES SCAM (1999) :- It was as innovative a swindle as any effected in the world. Savvy entrepreneurs convinced gullible investors that given the right irrigation and fertilizer inputs, teak, strawberries, and anything else that could be grown, would grow anywhere in the country. The promoters could afford to collect money from investors and not worry about retribution (or returns, for that matter). For, plantation companies fell under the purview of neither SEBI nor Reserve Bank of India. Indeed, they didn’t even come under the scope of the Department decided to change things in 1999, enough investors had been gulled: 653 companies, between them, had raised Rs. 2,563 crore from investors. To date, not many investors have got their principals back, just another affirmation of the old saying about money not growing on trees.
31, Match Fixing (2000) :- Mohammed Azharuddin, till then India’s cricket captain, was accused of match-fixing. He and Ajay Sharma were banned from playing, while Ajay Jadeja and Manoj Prabhakar were suspended for five years.
32, KETAN PAREKH SCAM (2001) :- Ketan Parekh’s modus operandi wasn’t very different from Harshad Mehta’s. If Mehta used banker’s receipts, then Parekh used pay orders to ramp up the prices of his favourite scrips (the K-10). Apart from money form the banking system Parekh also rerouted money from corporated like HFCL (Rs. 425 crore), and Zee (Rs. 340 crore) to good effect. He was caught when pay-orders issued by Madhavpura Mercantile Cooperative Bank bounced. Although the total amount involved in the scam was just Rs. 137 crore, the impact was far greater.
Apparently, when a bear cartel sensed Parekh was in trouble, it stepped in and leveraged a dip in the NASDAQ to bear down stock prices. The resultant slump in the markets happened soon after Finance Minister Yashwant Sinha presented what he considered his best budget ever. Under pressure from the government, SEBI investigated the scam and heads began to roll. Among them: the entire management team of BSE, including its president Anand Rathi, CSFB, First Global, and, in an indirect connection, P.S.Subramanyam, the Chairman of UTL Evidently, for the 18 months that PSS was Chairman of UTI, the Trust had mirrored the actions of the bull cartel. The result? When the market tanked, so did the NAV of its holy cow, the US-64.
33, Tehelka Sting (2001) :- Tehelka, an online news portal, used spycams to catch army officers and politicians accepting bribes, in their sting operation called Operation Westend. Investigative journalism turned another corner in the country.
34, Stockmarket Scam (2001) :- The mayhem that wiped off over Rs 1,15,000 crore in the markets in March 2001 was masterminded by the Pentafour bull Ketan Parekh. He was arrested in December 2002 and banned from acccessing the capital market for 14 years.
35, Home Trade Scam (2002) :- Under the pretext of gilt trading, Rs 600 crore was swindled from over 25 cooperative banks in Maharashtra and Gujarat by a Navi Mumbai-based brokerage firm Home Trade. Sanjay Agarwal, CEO of the firm, was arrested in May 2002.
36, Stamp Paper Scam (2003) :- The sheer magnitude of the racket was shocking-it caused a loss of Rs 30,000 crore to the exchequer. Disclosures of the mastermind behind it, Abdul Karim Telgi, implicated top police officers and bureaucrats.
37, Oil-for-Food Scandal (2005) :- K. Natwar Singh was unceremoniously dropped from the Cabinet when his name surfaced in the Volcker Report on the Iraq oil-for-food scam.
What India Could Do With Rs 73 Lakh Crore?
Build: 2.4 crore primary healthcare centres. That’s at least 3 for every village, at a cost of Rs 30 lakh each.
Build: 24.1 lakh Kendriya Vidyalayas at a cost of Rs 3.02 crore each, with two sections from Class VI to XII.
Construct: 14.6 crore low-cost houses assuming a cost of Rs 5 lakh a unit.
Set up: 2,703 coal-based power plants of 600 MW each. Each costs Rs 2,700 crore.
Supply: 12 lakh CFL bulbs. That’s enough light for each of India’s 6 lakh villages
Construct: 14.6 lakh km of two-lane highways. That’s a road around India’s perimeter 97 times over.
Clean up: 50 major rivers for the next 121 years, at Rs 1,200 crore a river every year.
Launch: 90 NREGA-style schemes, each worth roughly Rs 81,111 crore.
Announce: 121 more loan waiver schemes. All of them worth Rs 60,000 crore.
Give: Rs 56,000 to every Indian. Even better, give Rs 1.82 lakh to 40 crore Indians living BPL.
Hand out: 60.8 crore Tata Nanos to 60.8 crore people. Or four times as many laptops.
Grow the GDP: The scam money is 27% more than our GDP of Rs 53 lakh crore.”
Tell me, has anyone been convicted in these scams? Has we been able to recover even 1 paise out of these scams?
God save the nation!
யார் சொன்னது இந்தியா ஏழை நாடென்று…. உலகமே வாய் பிளந்து , விழி பிதுங்கி உற்று நோக்குவது இந்தியாவின் இமாலைய ஊழல் (உலகத்தின் மிகபெரிய ஊழல் !!!) ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழலைதான்.
மேலே
சஞ்சய் அவர்களின்,
9 February 2011 at 10:08 am
இடுக்கையில் கணக்கு போட்டு பாருங்கள் …
அதனை ரூபாய்களையும் எதோ ஒரு பங்காக(percentage) அணைத்து இந்திய மக்களுக்கும் பிரித்து தாருங்கள்………. அணைத்து இந்தியர்களும் மேல்தட்டு மக்கள் தான்… ஏழைகள் என்ற வார்த்தையே இந்தியாவில் இருக்காது……….
வாழ்க இந்தியா!!!
தமிழ் ஹிந்து தளத்திற்கு என் பணிவான வேண்டுகோள்,
தயவுசெய்து இதனை பிரசுரிக்கவும். அந்த தினமலர் வாசக நண்பரின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அவரது நியாயமான இந்த கருத்து பலருக்கும் சென்றடைய இதனை பிரசுரிக்குமாறு வேண்டி கொள்கிறேன் https://www.dinamalar.com/News_Detail.asp?Id=187335
rajesh kumar – Trichy,இந்தியா 2011-02-14 16:13:29 IST Report Abuse
Dear Friends, *ஸ்பெக்ட்ரம் நடந்தது என்ன?!!!* ஒரு சராசரி குடிமகன் பார்வையில் நண்பர்களே!!! தேசிய அவமானமான ஸ்பெக்ட்ரம் பற்றி நாம் அறிவோம், அதில் ஒண்ணேமுக்கால் லட்சம் கோடி ரூபாய் அளவுக்கெல்லாம் ஊழல் செய்யப்படவேயில்லை என்றெல்லாம் மக்களே பேச ஆரம்பித்து விட்டனர். ராஜா கைது தான் செய்யப்பட்டாரே தவிர குற்றம் நிரூபிக்கப்படவில்லை, அதுவரை நாங்கள் அவரை அரவணைத்துக் காப்போம் என்கிறார் முதல்வர். இது தினம் ஒரு அறிக்கை வரும் தேர்தல் நேரம்,மக்கள் சிந்திக்க வேண்டிய காலம், அப்படி ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழலில் மெய்யாகவே நடந்தது என்ன ?!!! என்பதை துபாயில் பணிபுரியும் பொறியாளர் ஒருவர் அருமையாக ஆய்வு செய்து எழுதியுள்ளார், இது இப்போது இமெயிலில் வரத்துவங்கிவிட்டது, இனியேனும் நன்கு படித்தவர்கள் அவசியம் சிரமம் பாராமல் சிந்தித்து வாக்களித்து நாட்டைக்காக்கவேண்டும். அவசியம் இதைப்படித்துவிட்டு ஃபேஸ்புக், ஆர்குட், ட்விட்டர் தளங்களில் ஃபார்வர்டும் செய்யவும். மக்கள் அனைவரையும் இலவசங்களை மட்டுமே வாங்க தெரிந்த மாக்கான்கள் என்றே நினைத்து விட்டார் நம் முதல்வர். அதற்காகத்தான் தமிழ்நாட்டில் அனைவரும் குழந்தை பெற்றுகொள்கிறார்கள் என்று சொன்னாலும் ஆச்சரிய படுவதற்கு இல்லை. என்னது ஏழைகள் பயன்படுத்தும் அளவிற்கு குறைந்த விலையில் சேவையை கொண்டுவந்தது ராசாவா? மக்களே உண்மையை புரிந்து கொள்ளுங்கள். இந்த புளுகு மூட்டைகளின் பாவத்திற்கு ஆளாகாதீர்கள். விலை குறைந்ததிற்கான காரணத்தை இங்கு குறிப்பிடுகிறேன். 1999 ஆண்டில் தான் தொலைதொடர்பு உரிமங்கள் வழங்க ஆரம்பிக்கபட்டது. அன்று வெறும் பணம் படைத்தவர்கள் மட்டுமே கைபேசியை பயன்படுத்தினர். எனவே நுகர்வோரின் எண்ணிக்கை மிக குறைவு. சில பல லட்சங்கள் மட்டுமே. தொழில் நுட்பவளமான 1G அல்லது2G அலைக்கற்றைகள் மிக அதிக அளவில் அரசிடம் கையிருப்பு இருந்துள்ளது. ஆனால் உரிமம் வாங்க உலக அளவிலோ இந்திய அளவிலோ போட்டிகள் இல்லை. விலை கொடுத்து உரிமம் வாங்கியவர்கள் லாபம் பெற நுகர்வோரிடம் நிமிடத்திற்கு அதிக கட்டணம்(In coming and out going ) வசூல் செய்ய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. இதில் கவனிக்க வேண்டிய இன்னொரு விஷயம் என்னவென்றால் நாம் தான் வசதி படைத்தவர்களாயிற்றே என்று இஷ்டத்திற்கு பேசி நேரத்தையோ பணத்தையோ அன்றைய வசதி படைத்தவர்கள் விரயம் செய்யவில்லை. குறைவான நேரத்துக்குதான் கைபேசியை பயன்படுத்தினர். நுகர்வோரின் எண்ணிக்கை குறைவாக இருந்ததால்தான் அன்று அலைகற்றை உரிமம் பெற அதிக நிறுவனங்கள் முன்வரவில்லை. இதை சரி செய்ய அன்றைய அரசு ஒரு தொலை தொடர்பு புரட்சியை உருவாக்க முயன்றது. விளைவு நாளுக்கு நாள் நுகர்வோரின் எண்ணிக்கை அதிகமானது. இன்றும் அதிகமாகி கொண்டே இருக்கிறது. 2010 நுகர்வோரின் எண்ணிக்கை சுமார் 60 கோடிக்கும் மேல். 2008 இல் 50 கோடிக்கும் மேல். இதற்கும் அதிகமான மக்கள் பயன்படுத்தும் அளவுக்கு போதிய அலைகற்றைகள் அரசிடம் இன்றும் உள்ளனர். ஆனால் பயன்படுத்துவோரின் எண்ணிக்கை வெறும் 60 கோடிதான். 122 தகுதி இல்லாத நிறுவனங்களுக்கு உரிமம் வழங்க பட்டுள்ளது. தகுதி என்றால் என்ன? போதிய அனுபவம், வங்கி காசோலை, வங்கி செக்யூரிட்டி டெபொசிட் அது மட்டும் இல்லை வாங்கியவுடன் குறிப்பிட்ட காலத்திற்குள் சேவையை தொடங்க வேண்டும். இந்த குறிப்பை நினைவில் வைத்து கொள்ளுங்கள். பின்னால் உதவும். டாட்டா, ரிலையன்ஸ் போன்ற பெரிய நிறுவனங்களும் உரிமம் வாங்கியுள்ளனர். இதோடு அந்த 122 தகுதி இல்லாத நிறுவனங்களையும் சேர்த்து கொள்ளுங்கள். நியாயக் கணக்கு: இந்தியாவில் 60 கோடி மக்கள் கைபேசி சேவையை பயன்படுத்துவதாக உண்மை தகவல் உள்ளது. எல்லோருக்கும் தெரியும் என்று நினைக்கிறேன். ஒரு நபர் தனது கைபேசியை ஒரு நாளைக்கு சராசரியாக வெறும் 15 நிமிடங்கள் (LOCAL CALLS ONLY) பயன்படுத்துவதாக வைத்துக்கொள்வோம். ஒரு நிமிடத்திற்கு 40 பைசா கட்டணம். அப்போது 15×0.40 =6.0 ரூபாய் ஒரு கைபேசியின் மூலம் செலவாகிறது. 60 கோடி கைபேசிகள். 60×6.0 = 360 கோடிகள் ஒரு நாளைக்கு செலவாகிறது. ஒரு மாதத்திற்கு 30×360 = 10,800 கோடிகள். ஒரு வருடத்திற்கு 12×10,800 = 1,29,600 கோடிகள். 2008 இல் 2G ஏலம் விடப்பட்டது. இன்று வரை இரண்டு வருடங்கள் ஆகிறது. அப்போது குறைந்தபட்ச வருமானம் இன்றுவரை 2,59,200 கோடிகள். இது ஒரு நாளைக்கு வெறும் 15 நிமிடங்கள் கைபேசியை பயன்படுத்தினால் இரண்டு வருடத்திற்கு கிடைத்திருக்கும் வருமானம். இதோடு SMS, MMS, STD, ISD, சேவை கட்டணம், இணைப்பு கட்டணம்…….இன்னும் என்ன என்னவோ கட்டணங்கள் உள்ளது என்று சொல்கிறார்கள் மற்றும் 15 நிமிடத்திற்கு அதிகமாக பயன்படுத்துவோரின் செலவையும் சேர்த்தால் எத்தனை கோடி கோடிகள் வருமானமாக கிடைக்கும் என்பதை நீங்களே கணக்கிட்டு கொள்ளுங்கள். என்னால் கணக்கிடவே முடியவில்லை. என்னிடம் உள்ள கால்குலேட்டர் மற்றும் கணினி காண்பிப்பது”INFINITIVE”. நான் தற்போது இந்தியாவில் இல்லை. இருந்திருந்தால் அனைத்தையும் அலசி ஆராய்ந்து இதைவிட இன்னும் துல்லியமாக நடந்த ஊழலின் அளவை குறிப்பிட்டு இருப்பேன். இந்த வருமானம் அனைத்தும் அரசுக்கு கிடைத்திருக்க வேண்டும். அது மக்களை சென்று அடைந்து இருக்கவேண்டும். கிடைத்ததா? மக்களை சென்றடைந்ததா? நிச்சயம் இல்லை என்றுதான் ஒவ்வொரு மக்களும் கூறவேண்டும். அப்படி என்றால் இந்த மக்கள் பணம் சட்டத்திற்கு புறம்பாக யாரிடமோ சென்று அடைந்துள்ளது. இந்த ஊழல் பணம் அடுத்த சில ஆண்டுகளில் தனது சொந்தநாட்டு மக்களையே தாக்கப்போகிறது. விலைவாசி உயரும். பொருளாதாரம் நாசாகும். “Above middle Class” மக்கள் நடுத்தர மக்களாகவும், நடுத்தர மக்கள் ஏழைகளாகவும், ஏழை மக்கள் மேலும் பரம ஏழைகளாகவும் மாறுவார்கள். ஜனநாயகம் வேரோடு அழியும். மனிதாபிமானம், மனிதநேயம் மண்ணோடு மண்ணாகும். ரௌடிசம், குற்றசம்பவங்கள் தலைவிரித்து ஆடும். கடந்த ஐந்தாண்டுகளாக ஆயுள் கைதியாக உள்ள நடுநிலை பத்திரிகைகள் இனி மரண தண்டனை கைதிகளாக மாற்றப்பட்டு தூக்கில் போடப்படும். * துரோகம்-1: * உரிமம் வாங்கிய அனைத்து நிறுவனங்களும் சுமார் 13000 கோடிக்கும் அதிகம் பொறுமானம் உள்ள(உதாரணம் S .TEL நிறுவனம்13000 கோடிக்கு வாங்க முன்வந்தது) அலைகற்றைகள் உரிமத்தை அடிமாட்டு விலைக்கு அதாவது 1200 , 1300 ,1650 கோடிகளுக்கு திட்டமிட்டு விற்கப்பட்டுள்ளது. அரசுக்கு சேரவேண்டிய, மக்களுக்கு சேர வேண்டிய வருவாய் சில சுய நலவாதிகளை சென்றடைந்துள்ளது. * துரோகம் -2: பெரும்பாலான நிறுவனங்கள் தங்கள் உரிமத்தின் பங்குகளை வெளி நாட்டு நிறுவனங்களுக்கு விற்று கொள்ளை லாபம் பார்த்துள்ளனர். இதனால் அரசுக்கு அதாவது பல கோடி மக்களுக்கு கிடைக்க வேண்டிய அரசின் வருவாய் சில சுய நல தனி மனிதர்களை சென்று அடைந்துள்ளது. ** துரோகம் -3: தகுதி இல்லாமல் உரிமம் வாங்கிய 122 நிறுவங்களில் பெரும்பாலான நிறுவனங்கள் இன்னும் சேவையை தொடங்கவில்லை. இதில் “swan, Unitech” போன்ற லெட்டர் பேட் நிறுவனங்களும் அடங்கும். இந்த நிறுவனகள் ஏன் இன்னும் சேவையை தொடங்கவில்லை என்று உள்ளூர ஆராய்ந்தால் மிக தெளிவாக புரியும். பெரிய நிறுவனங்கள் போட்டி இல்லாமல் தொலைதொடர்பு துறையில் கொள்ளை லாபம் பார்க்க அதாவது கட்டணம் என்ற பெயரில் மக்களின் உழைப்பை சுரண்ட பெரும்பாலான தகுதி இல்லாத பினாமி லெட்டர் பேட் நிறுவனங்கள் இன்னும் சேவையை தொடங்கவில்லை. இவைகள் சேவையை தொடங்கி இருந்தால் சந்தையில் போட்டி அதிகமாகி கைபேசியில் பேசும் கட்டணம் இப்போது இருப்பதை விட மேலும் குறைந்திருக்கும். ஒரு வேளை இதற்காகத்தான் திட்டமிட்டு “S.TEL போன்ற போட்டி நிறுவனங்களுக்கு உரிமம் வழங்கவில்லை என்ற சந்தேகம் தெளிவாக எழுகிறது. ** துரோகம் -4: MTNL BSNL போன்ற அரசு நிறுவனங்களுக்கு அதிக அளவில் அலைகற்றைகளை ஒதுக்கி போதிய ஆப்பெரடர்களை நியமித்து இருந்தால் கைபேசியில் பேசும் கட்டணம் நிமிடத்திற்கு வெறும் ஒரு பைசாவுக்கு வந்திருக்கும். மக்கள் அரசினால் பயன் அடைந்து இருப்பார்கள். ** துரோகம்-5: தகுதி இல்லாமல் உரிமம் வாங்கிய லெட்டர் பேட் நிறுவனங்கள் தனது பங்குகளை பல வெளி நாட்டு நிறுவனங்களுக்கு விற்றுள்ளனர். அதில் பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளும் அடங்கும். இந்தியாவின் தொலை தொடர்பு துறையை இந்த நாடுகளும் பயன்படுத்துகின்றனர். இது உள்நட்டு மக்களின் பாதுகாப்புக்கு மிக பெரிய அச்சுறுத்தல். ** துரோகம் -6: நீரா ராடியா தொலைபேசி உரையாடல்கள், CAG ,தொலைதொடர்பு சம்பந்தபட்ட, கைபற்றபட்ட ஆவணங்கள், சம்பந்தபட்ட பிரதமர் அலுவலக கடிதங்கள் புறகணிப்பு, சட்ட, நிதி துறை கடிதங்கள் புறகணிப்பு, TRAI பரிதுரைகள் புறகணிப்பு இப்படி கோடி கணக்கில் ஆதாரங்கள், சாட்சிகள். முதலில் வருபவருக்கே முன்னுரிமை என்று முந்தைய ஆட்சியாளர்கள் வகுத்த அடிப்படை கொள்கை கூட பின்பற்றப்படவில்லை. அதிலும் முறைகேடு. * *துரோகம்-7: இவ்வளவு குற்றங்கள் செய்தும் சம்பந்தபட்ட குற்றவாளிகள் செய்த தவறை ஒப்பு கொள்ளாமல் நாங்கள் தவறு செய்யவில்லை என்று மக்களிடம் பொய் பிரச்சாரம் செய்வது மக்களுக்கு இழைக்கப்பட்ட ஏழாவது துரோகம். இதன் உச்சகட்டம்தான் 2G யில் ஊழலும் இல்லை நஷ்டமும் இல்லை என்று மத்திய அமைச்சரின் பத்திரிகை பேட்டி. இந்த உலகத்திலே தான் மட்டும்தான் புத்திசாலி வக்கீல் மற்ற அனைவரும் அடி முட்டாள்கள் என்ற ஆணவ நினைப்பு.* *துரோகம்-8:* நடந்த அனைத்து தேச துரோகங்களும், குற்றங்களும் பொருளாதார மேதை பிரதமருக்கு தெரிந்தே கண்முன்னே நடந்துள்ளது. இருந்தும் பிரதமர் வாய் மூடி மௌனியாக இருப்பது மக்களுக்கு இழைக்கபடும் மகா மகா துரோகம். * துரோகம் -9: ஸ்பெக்ட்ரம் விவகாரத்தில் முறைகேடாக பெறபட்ட பணங்கள் பெரும்பாலானவை இந்தியாவில் புழக்கத்தில் இல்லாமல் அந்நிய நாடுகளில்,வங்கிகளில் முதலீடு செய்யப்பட்டுள்ளதாக தகவல். இந்த பணம் அரசுக்கு வருவாயாக கிடைத்து இருந்தால் ஏராளமான அரசு கல்லூரிகள், பள்ளிகள், பாலங்கள், மருத்துவமனைகள், தொழிற்சாலைகள் என்று உருவாக்கி அனைவருக்கும் கல்வி,வேலைவாய்ப்பு, அடிப்படை வசதிகள் என்று ஏற்படுத்தி ஏழைகளே இல்லாத நாட்டை உருவாக்கி இருக்கலாம். இலவசங்கள் பெறாத மக்களை கண்டிருக்கலாம். ** துரோகம் -10: ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழல் பணத்தை பயன்படுத்தி தலித் பற்றும் பிற இனத்தை சேர்ந்த ஏழை விவசாய மக்களிடம் மிரட்டி விளை நிலங்களை அடிமாட்டு விலைக்கு வாங்கப்பட்டதாக தகவல். இது மக்களுக்கு இழைக்கபட்ட துரோகம் பத்து. ஒரு முறைகேட்டை செய்து அதையே மூலதனமாக வைத்து இன்னொரு முறைகேடு செய்யப்பட்டுள்ளது. ஊழல் செய்வதினால் மக்களுக்கு இழைக்கபடும் துன்பங்களுக்கு இதை விட சிறந்த உதாரணம் வேறென்ன வேண்டும். நண்டு கொழுத்தால் வலையில் தங்காது. இதுதான் ஊழலின் விளைவுகள். இவர்கள் ரத்தம் குடிக்கும் கொசுக்கள் மாதிரி. நம்மிடம் உள்ள ரத்தத்தை உறிஞ்சுவதோடு மட்டும் இல்லை அதோடு சேர்த்து நோய் கிருமிகளையும் நமது ரத்தத்தில் விட்டு செல்கின்றனர். இப்படி 2G ஊழலில் மக்களுக்கு இழைக்கபட்ட துரோகங்கள் எண்ணில் அடங்காதது. * இந்த ஊழலின் தாக்கம் இதோடு நிற்காது. மக்களைத்தான் சுத்தி சுத்தி அடிக்கும். எப்படி? ஊழல் பணத்தை வைத்து ஏழைகளின் நிலங்கள் அடிமாட்டு விலைக்கு வாங்கப்பட்டு அதை பிளாட் போட்டு அதே மக்களிடம் அதிக விலை வைத்து விற்கப்படுகிறது. ஒரு ஏக்கரை குறைந்த விலைக்கு விற்ற மக்கள் அந்த பணத்தை வைத்து அதே இடத்தில் அதாவது முந்தைய சொந்த இடத்தில ஒரு கிரௌண்ட் நிலம் கூட வாங்க முடியவில்லை. இதுதான் ஊழலின் விளைவு. இப்போது புரிந்து இருக்கும் ஏழைகள் எப்படி உருவாகிறார்கள் என்று. இது மட்டும் இல்லை ஊழல் பணத்தை வைத்து அனைத்து இடங்களையும் வளைத்து போட்டு ரியல் எஸ்டேட் நடத்தும் அனைத்து அரசியல்வாதிகளும் இப்படி ஊழல் பணத்தில்தான் செய்கின்றனர். அவர்கள் சொல்வதுதான் விலை. விலைவாசி உயர்வது இயற்கை அல்ல. அனைத்தும் மிக மிக செயற்கையே. இயற்கை என்று ஆளும் கட்சியினர் கூறுவது தவறு. உண்மையை மூடி மறைக்கும் செயல். இது ரியல் எஸ்டேட் மட்டும் இல்லை. அனைத்து பொருள்களுக்கும் பொருந்தும். குறைந்த விகிதத்தில் உள்ள பணக்காரர்கள் மேலும் பணக்காரர்கள் ஆவார்கள். அதிக விகித்தில் உள்ள நடுத்தர மக்கள், ஏழைகள் மேலும் ஏழைகளாக ஆவார்கள். இந்த ஏழை, பணக்காரன் இடை வெளியை குறைக்கத்தான் அரசாங்கம் ஒன்றை மக்கள் தேர்ந்தெடுக்கிறார்கள். இன்று ஆளும் வர்க்கத்தினரே அதற்கு முழு முதல் காரணமாக திகழ்கிறார்கள். சொல்லபோனால் அரசின் கடமைகளை அரசியல்வாதிகளும் மறந்துவிட்டனர். இவர்களை தேர்ந்தெடுக்கும் மக்களும் தங்கள் கடமைகளை மறந்து இலவசத்துக்கு பின் செல்கின்றனர். *இலவசம் வாங்கும் மக்களே ஒன்றை நன்றாக தெரிந்து கொள்ளுங்கள். உங்கள் உழைப்பு என்னும் மூலதனத்தை மறந்து இலவசம் வாங்குவதால் எத்தனை தலைமுறைகள் கடந்தாலும் நீங்கள் ஏழைகளாகத்தான் இருக்க முடியும்*. உங்கள் வாழ்கை தரமும் உயரபோவதில்லை. இலவசம் கொடுக்க தேவையான வரிபணத்தை செலுத்தும் *உழைக்கும் மக்களின் வாழ்கை தரமும் உயரபோவதில்லை. இது நிச்சயம். *மாற்றம் ஒன்றே மாறாதது. இலவசம் மாறவில்லை என்றால் உங்கள் வாழ்கை தரமும் மாறபோவதில்லை. எனது நோக்கமே இந்த 2G உலக மகா ஊழலால் மக்கள் எவ்வாறு வஞ்சிக்கபட்டார்கள் என்பதை ஒவ்வொரு இந்திய குடிமகனும் பத்திரிகை நிறுவனங்களில் பணிபுரியும் நண்பர்கள் உள்பட அனைவரும் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும் என்பதுதான். எனவே தெரிந்துகொள்ளுங்கள், புரிந்துகொள்ளுங்கள். ஒவ்வொரு ஏழை மக்களுக்கும் தெரியபடுத்துங்கள். ரோட்டில் இறங்கிதான் போராடவேண்டும் என்று இல்லை.கொடி பிடிக்க அவசியமும் இல்லை. e -mail, FAX , Facebook , orkut என்று எவ்வளவோ தொழில் நுட்ப வசதி உள்ளது. தங்களுக்கு உகந்த ஏதேனும் ஒன்றை தேர்வு செய்து தங்களின் அன்றாட வேலைகள் பாதிக்காத வகையில் *எதாவது பண்ணனும் sir….* * *