யோக விளக்கம்: “ஸ்வாத்யாயம்” – 1

பதஞ்சலி யோக சூத்திரத்தில் முதல் படிநிலைகளான யம-நியமங்களில் கூறப்படும் “ஸ்வாத்யாயம்” என்ற அம்சம் பற்றிய விளக்கமே இந்தக் கட்டுரை.

ஜெயா டி.வி தொலைக்காட்சியில் யோக வகுப்புகள் நடத்தும் பிரபல யோகப் பயிற்சியாளர் யோகேஷ்வர் கார்த்திக் அவர்கள் எழுதிய “கிரியா யோகம்” என்ற நூலிலிருந்து (பக்கங்கள்: 31 – 44).
அனுப்பியவர்: எஸ்.ராமன்

“ஸ்வாத்யாய ப்ரவ்சனாப்யாம் ந: ப்ரமதிதவ்யம்”

என்பது வேத வாக்யம். இதற்கு “உன்னுடைய குல வேதத்தை அத்யயனம் செய்வதையும் நித்ய கர்மாக்களைச் செய்வதையும் உள்ளடக்கிய ஸ்வாத்யாயத்தையும், நாம் உணர்ந்து அறிந்த உண்மைகளை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ளப் பயன்படும் பிரவசனத்தையும் வழுவாது மேற்கொள்ள வேண்டும்” என்று பொருள்.

வைதிக முறையிலான வாழ்க்கையை அனுஷ்டிக்கும் அந்தணர்கள் ஒவ்வொருவருக்கும் தம் “குல வேதம்” என்று ஒன்று உண்டு. வழிவழியாக, ஒவ்வொரு அந்தணர் குடும்பத்திலும், வேதத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட பகுதியை அத்யயனம் செய்து வருவர். அதற்கு ஸ்வாத்யாயம் செய்தல் என்று பொருள்.

இதிலிருந்து ‘ஸ்வாத்யாயம்’ என்னும் கருத்தை, பதஞ்சலி வேதத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டே கூறியிருக்கிறார் என்று தெளிவாகிறது. யோகாப்யாசம் என்பது ‘இந்து மதம்’ என்று அழைக்கப்படும் சனாதன தர்மத்தின் ஒரு அங்கம் என்பது தெளிவாகிறது.

ருக், யஜூஸ், சாம, அதர்வண என்று நான்கு பிரிவுகளாக முறைப்படுத்தப்பட்ட, ‘ஸ்ருதி’ என்று அழைக்கப்படும் வேதத்தை மூல ஆதார நூலாக, பிரமாணமாகக் கொண்டதே ‘இந்து மதம்’ என அழைக்கப்படும் ஸனாதன தர்மம். இந்து மதத்தில் ஆறு விதமான தத்துவ முறைகள் இருக்கின்றன. அவை, ‘நியாயம், வைஷேசிகம், சாங்க்யம், பூர்வ மீமாம்சம், யோகம், உத்தர மீமாம்சம் எனப்படும் வேதாந்தம் என்பன. இவை “ஷட் தர்சனங்கள்” என அழைக்கப்படுகின்றன. இவற்றில் ஒன்றாக யோகம் இருப்பதைப் பார்க்க முடிகிறது.

இக்கருத்துக்களின் மூலம் “ஸ்வாத்யாயம்” என்னும் பயிற்சியின் அடிப்படைகளை நாம் தெரிந்து கொண்டுள்ளோம். இந்த அடிப்படை அறிவு, யோகத்தின் ஆரம்பத்திலேயே ஒவ்வொரு அப்யாசிக்கும் இருக்க வேண்டியது அவசியம். “யோகப் பயிற்சி அனைத்து மதங்களுக்கும் அப்பாற்பட்டது, இறை உணர்வுக்கும் யோகத்திற்கும் சம்பந்தம் இல்லை…..” என்றெல்லாம் கூறுவது தற்காலத்தில் fashion-ஆக ஆகிவிட்டது. இதனால் யோகத்தின் அஸ்திவாரமே ஆட்டம் கண்டு விடுமோ என்ற அச்சம் வருகிறது. இதற்கு ஒரே தீர்வு, “யோகத்தின் அஸ்திவாரம் நான்மறைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட சனாதன தர்மத்தில் இருக்கிறது” என்பதை தெளிவாகக் கருத்தில் வைப்பதில்தான் இருக்கிறது.

இந்த அடிப்படை அறிவு, ஸ்வாத்யாயம் என்னும் யோக அங்கத்தைச் சரியாகக் கடைப்பிடிக்க மிகவும் முக்கியம். இவ்வாறு ஸ்வாத்யாயம் செய்வதால், ‘யோகம்’, ‘ஆன்மிகம்’ என்னும் பெயர்களால் சந்தையில் கிடைக்கும் தவறான முறைகளிலிருந்து நம் அறிவை காத்துக் கொள்ளலாம். தற்கால நிலைமைக்கு இது அவசியமும் கூட.

மேற்கூறிய முறையில் ஸ்வாத்யாயம் செய்வதென்பது வேத காலத்திற்கு ஏற்றதாக இருப்பினும், பொதுவான விளக்கமாகாது. அந்தணர்களில் கூட பெரும்பாலானோர் இந்நாளில் வேதம் படிப்பதில்லை. நித்ய கர்மாக்கள் சரிவரச் செய்வதில்லை. எனவே, உலக மயமாக்கப் பட்டுள்ள இன்றைய இயந்திர வாழ்வில் ‘ஸ்வாத்யாயம்’ செய்வது எவ்வாறு என்பதை இனி பார்ப்போம்.

பதஞ்சலி யோக சூத்திரத்தின் உரைகளில் கூறப்படும் விளக்கத்தை முன் வைத்து பின் என் கருத்தையும் சேர்த்து ‘ஸ்வாத்யாயம்’ என்பதை விளக்குகிறேன்.

“ப்ரணவாதி பவித்ராணாம் ஜபோ மோக்ஷ சாஸ்த்ர அத்யயனம் வா”

என்பது யோக சூத்ர பாஷ்யத்தின் வரிகள். இதற்கு ஓம்காரம் போன்ற பவித்ரமான மந்திரங்கள் ஜபிப்பதும், வீடுபேற்றை பற்றி விளக்கும் நூல்களைப் படிப்பதும், பகவத் கீதை – உபநிஷத்துகள் போன்ற மோக்ஷ நூல்களை தினமும் அத்யயனம் செய்வதும் ஸ்வாத்யாயம் ஆகும் என்று விரிவாகப் பொருள் கூறலாம்

இங்கே இரண்டு விஷயங்கள் கூறப்பட்டிருப்பதை நாம் காண முடிகிறது.

முதலாவது, ஓம்காரம் முதலான பவித்ரமான மந்திரங்களை ஜபிப்பது என்று கூறப்படும் பழக்கம்.

இவ்விடம் சில பரவலான கருத்துக்களை கவனமாக அலசிப் பார்க்க வேண்டியது அவசியமாகிறது.

யோகம் என்பது சனாதன தருமத்தின் ஒரு இணை பிரியா அங்கம் என்பதையும், வேதத்தை பிரமாணமாகக் கருதும் ஒரு ஆத்திக வாழ்க்கை முறையைக் கடைபிடிப்பது யோகத்திற்கு இன்றியமையாதது என்பதையும் பார்த்தோம். இதன் அடிப்படையில், பவித்ரமான மந்திரங்கள் என்பதற்கு ஸ்ருதியையும், அதன் அடிப்படையில் இயற்றப்பட்ட ஆகம நிகமங்கள் ஆகிய ஸ்மிருதியையும் அவற்றில் மந்திரம் என்று கூறப்படும் மந்திரங்களையும் மட்டுமே பொருளாகக் கொள்ள வேண்டும். தேவாரம், திருவாசகம், விநாயகர் அகவல், திருவருட்பா, திருப்புகழ், திவ்ய பிரபந்தம் போன்ற இறையடியார்களால் இயற்றப்பட்ட பதிகங்களையும் இதன் கீழ் எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஜைன மதத்தின் மந்திரங்கள் பலவற்றையும் ஒப்புக் கொள்ளலாம். பௌத்த மதத்தில் ஓம் என்னும் சப்தத்துடன் சேர்ந்த மந்திரங்களை ஒப்புக் கொள்ளலாம். இவை தவிர தாந்த்ரீக மந்திரங்களையும் பவித்ரமான மந்திரங்கள் என்று எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஏனெனில் இவை ஆகமங்களையும், நிகமங்களையும் அடிப்படையாகக் கொண்டவை.

தற்காலத்தில், தனி நபர்களை கடவுளாகப் பாவித்து சாமான்ய மனிதர்களால் இயற்றப்படும் சொற்றொடர்களை மந்திரங்கள் என்று கொள்வது சாத்திர ரீதியில் பார்க்கையில் தவறு. சனாதன தர்ம குரு பாரம்பர்யங்களில் வேத வாக்கியமும், ஞானமும் மட்டுமே பிரதானமானவை. எந்த ஒரு தனி நபரும் அதற்குக் கீழ்தான். சத்குரு, சித்தர், அவதாரம் ….. என்று யாராக இருந்தாலும் சரி, அவர்களுக்கு முதன்மை நிலை கிடையாது.

ஸதாசி’வ ஸமாரம்பாம், ச’ங்கராசார்ய மத்யமாம் |
அஸ்மதாசார்ய பர்யந்தாம், வந்தே குரு பரம்பராம் ||

என்பது ஆதி சங்கரர் வழி வந்த குரு பரம்பரையில் எந்த குரு உபதேசத்திற்கு முன்பும் கூறப்படும் குரு வணக்கம். சதாசிவனான இறைவனில் துவங்கி, சங்கராசார்யரான ஆதி சங்கரரை நடுவில் கொண்டு, என் குருவை இறுதியில் கொண்ட குரு பரம்பரையை நான் வணங்குகிறேன் என்பதே இதன் பொருள். இந்த உதாரணம் மூலம் பாரம்பரியமும், ஞானமும் தான் முதலில் முக்கியம். அதன் கீழ்தான் எந்த ஒரு தனி நபரும் கருதப்படுவார் என்பதை புரிந்து கொள்ளலாம்.

எனவே மந்திர ஜபம் என்று வரும்போது சிந்தித்து செயல் பட வேண்டும். வழக்கில் இருக்கும் பிரபலமான குருமார்களை, அவதாரங்களைக் குறிக்கும் சொற்றொடர்களை ஜெபம் செய்து கொண்டிருந்தால் நேரம்தான் வீண். இதுபோல் யாருக்காவது பக்தர்களாக நீங்கள் மாட்டிக் கொண்டிருந்தால், முதலில் அம்மாயையிலிருந்து விடுபட வேண்டும். சில காலம் குழப்பமாக, கஷ்டமாகத்தான் இருக்கும். பரவாயில்லை. சாத்திரத்தின் அடிப்படையில் நிகழும் வேதாந்த வகுப்புகள், சத்சங்கங்கள் ஆகியவற்றுக்குச் செல்லச் செல்ல மனமும் உணர்ச்சிகளும் விரைவில் சீராகிவிடும். கவலை வேண்டாம்.

(குறிப்பு: இது போன்ற குருமார்களின் இயக்கங்கள் பல்வகையிலும் சமுதாயத் தொண்டு புரிகின்றன. அவற்றில் தாராளமாகப் பங்கு கொள்ளலாம், தொண்டு என்ற அளவில்! மந்திர ஜெபத்தை மட்டும் மாற்றி விடுங்கள், போதும்).

இங்கே நான் கூறுவது, தனி நபரை மீட்பர் என்று கூறும் எந்த ஒரு வழிக்கும் பொருந்தும். சனாதன தர்மத்தைப் போற்றும் ரமணர், ராமகிருஷ்ண பரமஹம்சர், சாயிபாபா, அமிர்தானந்தமயி போன்ற பெரும் மகான்களாகக் கருதப்படுபவர்களின் பெயர்களையே சாஸ்திர ரீதியாக மந்திர ஜெபம் என்று ஏற்றுக் கொள்ள முடியாதபோது, கிறிஸ்தவர்களின் எந்த ஒரு வழிபாட்டிற்கும் யோகத்தில் இடம் இல்லை என்பதில் எவ்வித ஐயப்பாடும் இல்லை.

”நான் பாவி, என்னை மீட்பதற்காக இயேசு சிலுவையில் மரித்தார். அவர் ஒருவரால் மட்டுமே என்னை மீட்க முடியும். இதை நம்பாவிட்டால் முடிவில்லாத நரகம் கிடைக்கும். இதை நம்பினால், பாவங்கள் நீக்கப்பட்டு முடிவில்லா சுவர்கத்தில் இன்புற்றிருக்கலாம்” என்று ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவரும் நம்ப வேண்டும்.

இல்லை எனில் ஒருவர் கிறிஸ்தவராக இருக்க முடியாது. இந்த நம்பிக்கையை அடிப்படையாகக் கொண்டு பின்னப்பட்டதுதான் கிறித்தவ மதம்.

இவ்வாறு மண்டைக்குள் ஒரு பிதற்றலை வைத்துக்கொண்டு, “நாம் சச்சிதானந்த ஸ்வரூபம், பாவம், புண்யம் எதுவும் ஆன்மாவிற்குக் கிடையாது. பிறப்பிறப்பு ஏதும் உண்மையில் நமக்கில்லை. இறைவனும் நாமும் ஒன்றே. இதை மனத் தூய்மை அடைந்து உணர்ந்தால் போதும். அடைவதற்கோ, இழப்பதற்கோ ஒன்றும் இல்லை” என்னும் ஞானத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட சனாதன் தர்மத்தின் அங்கமான யோகத்தை எவ்வாறு வாழ்வில் கடைபிடிப்பது?

ஓம் என்னும் பிரணவத்தின் பொருள் இறைவன். அவ்விறைவனைப் பற்றி வேதத்தின் மூலமே நாம் தெரிந்து கொள்ளவேண்டும் என்கிறது பதஞ்சலியின் யோக சூத்திரம். வேதம் கூறுவதோ இங்கிருப்பதெல்லாம் இறை மட்டுமே. படைத்தவனும் படைப்பும் வெவ்வேறல்ல. எல்லாமாய் இருக்கும் இறைவனும் ஓம்காரமும் ஒன்று என்பது பேருண்மை. ஒவ்வொருமுறை ஓம் என்று ஜெபம் செய்யும்போது, இறைவனைப்பற்றி வேதம் கூறும் இவ்வுண்மையை மனதில் உணர்ந்து கூற வேண்டும். இப்படியிருக்க, இறைவன், இறைதூதன், படைப்பு, சாத்தான், சுவர்க்கம், நரகம், நான் பாவி, என்னை என்றோ வாழ்ந்த யாரோ ஒருவர் மட்டும்தான் மீட்க முடியும் என்றெல்லாம் குருட்டு நம்பிக்கைகளைக் கொண்டுள்ள ஒருவருக்கு அவற்றிலிருந்து அறிவை விடுவிக்காதவரை, ஸ்வாத்யாயம் எவ்வாறு சாத்தியம்?

முகம்மதியர்களுக்கும் இதே பிரச்சினைதான். அடிப்படை தத்துவமே சரியில்லாதபோது மற்ற விஷயங்கள் எப்படி இருந்தால் என்ன? எல்லா மதங்களும் ஒரே விஷயத்தைத்தான் கூறுகின்றன என்பதை நியாயப்படுத்த எல்லா மத நூல்களையும் நோண்டி மண்டையைப் பிய்த்துக் கொண்டு, கிறித்தவ மதங்களையும், முகம்மதியக் கொள்கைகளையும் நிலை நிறுத்தும் வேலையைச் செய்வதை விட, அவற்றை அப்படியே விட்டுவிட்டு, எல்லாம் ஒன்றையே சொல்வதால் யோகத்தை முழுமையாக ஏற்றுக்கொண்டு சனாதன தர்மத்தையே பின்பற்றலாமே என்று எண்ணுவது பயன் தரும்.

மனதைத் தூய்மைப்படுத்தி, துக்கத்திலிருந்து விடுதலை அடைந்து, பேரின்பமான உங்கள் ஸ்வரூபத்தை நீங்கள் உணர விரும்பினால், யோகத்தை முழு மூச்சுடன் வாழ்க்கை முறையாக மாற்றுவது அவசியம். நீங்கள் கிறித்தவராகவோ, முஸ்லீமாகவோ இருந்தால், முதலில் அந்த மூட நம்பிக்கைகளில் இருந்து முழுவதும் விடுபட வேண்டும். வேண்டுமானால் பகுத்தறிவுவாதியாக இருந்து விஞ்ஞான ரீதியில் யோகத்தை அணுகலாம். அவ்வாறு இருந்தால் கூட பெருமளவு மனத்தூய்மை சாத்தியம். ஆனால் அணுவளவும் அறிவின் தூய்மை என்பது ஒரு உண்மையான கிறித்தவருக்குச் சாத்தியம் இல்லை. இதே பதில்தான் ஒரு முகம்மதியருக்கும்.

பல குருமார்கள் சமுதாய, அரசியல் காரணங்களுக்காக இவ்வுண்மையை சொல்லத் தயங்குவார்கள். ஏன், நானே கூட எந்த ஒரு பொது மேடையிலும் சரி, தொலைக்காட்சி போன்ற சாதனங்கள் மூலமாகவும் சரி இவ்வாறு நேரிடையாகக் கூற மாட்டேன். இது அப்யாசத்தில் விருப்பம் உள்ளவர் படிக்கும் பாடநூல் என்பதால் இங்கு மட்டும் தெள்ளத் தெளிவாகக் கூறவேண்டியுள்ளது. நான் கூறுவதை ஏற்க இயலாவிட்டால் இந்நூலை ஓரமாக வைத்துவிடுங்கள், படிக்கவேண்டும் என்ற எந்த கட்டாயமும் இல்லை. உங்கள் நம்பிக்கைகளிலேயே நிம்மதியாகத் தொடர்ந்து இருக்கலாம். ஏதோ உடல் நலன், வேலை பளுவால் வரும் மன அழுத்தம் மற்றும் உடல் சோர்வை போக்க என்னும் அளவில் சில ஆசனங்கள், மூச்சுப் பயிற்சிகள் செய்து திருப்தி பட்டுக் கொள்ளலாம்.

எனவே எது சரியான மந்திரம் ஆகாது என்று தெரிந்து கொண்ட கையோடு, சரியான மந்திரங்களைப் பற்றிய சில சூக்ஷ்மமான விவரங்களையும் தெரிந்து கொள்வோம்.

(தொடரும்)