மீண்டும் காலைத் தேநீர்… ஜீவனுள்ள தெய்வம்

மீண்டும் காலைத் தேநீருடன் சந்திப்பதில் மகிழ்ச்சி. நேற்று பூரி ஜெகன்னாதர் ரத யாத்திரை. பூரி ஜெகன்னாதர் என்றதுமே பல விஷயங்கள் நினைவுக்கு வரும். நல்ல விஷயங்கள். பெருமை அளிக்கும் விஷயங்கள். ஆனால் Juggernaut என்கிற ஆங்கில வார்த்தையை கேள்விப்பட்டிருப்பீர்கள். அதன் பொருள் என்ன? ஆங்கில விக்கிபீடியா இப்படி சொல்கிறது:  “ in current English usage, is a literal or metaphorical regarded as mercilessly destructive and unstoppable. This usage originated in the mid-nineteenth century as an allegorical reference to the Hindu Ratha Yatra temple car, which apocryphally was reputed to crush devotees under its wheels” புரிந்திருக்கும்.  இரக்கமற்ற அழிக்கும் சக்திக்கான உருவக சொல்லாம்.  பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் நடுப்பகுதியில்  உருவானதாம். ஹிந்து ரதயாத்திரையின் போது இந்த ரதத்தின் சக்கரங்களில் பக்தர்கள் நசுக்கப்படுவதாக சொல்லப்பட்ட கதைகளின் விளைவாக ஏற்பட்ட பெயராம்.

சுருக்கமாக சொன்னால், காலனிய கட்டுக்கதையின் விளைவாக ஏற்பட்ட ஒரு அவமரியாதை சொல்.  இப்படி பல பெயர்கள் அவமதிக்கும் சொற்களாக ஆங்கில அகராதிக்குள் ஏறியிருக்கின்றன.  அவற்றுள் ஒன்று இது.  கல்கத்தாவில் வாழ்ந்த கிழக்கு இந்திய கம்பெனி அதிகாரிக்கு புரொட்டஸ்டண்ட் மிஷினரிகள் அனுப்பிய கூட்டு கோரிக்கைகளில் பூரி ஜெகன்னாதரின் ரதயாத்திரை நிறுத்தப்பட்டே ஆக வேண்டும் என்று அவர்கள் விண்ணப்பித்திருந்தனர்.  “இந்து விக்கிர வழிபாட்டின் ஆகப்பெரிய சீர்கேடு” என பூரி ஜெகன்னாதர் ஆலயம் விவரிக்கப்பட்டது.  மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக வந்து மடிகின்றனர். இந்த தேர் திருவிழாவினால் பெரிய தொத்து வியாதிகள் இந்தியா முழுக்க பரவுகின்றன. ஒழுக்கமின்மை ஏற்படுகிறது. ஆயிரக்கணக்கானவர்கள் இறக்கின்றனர்.  ரத யாத்திரையின் போதும் அதைத் தொடர்ந்தும் பார்த்தால் பூரி முதல் கட்டாக் வரையான பாதையெங்கும் செத்துப் போன,  சாகக்கிடக்கும் அப்பாவி மக்களின் பிணங்கள்… இத்யாதி இத்யாதி. இது பின்னர்  இங்கிலாந்தின் பாராளுமன்றத்திலும் சமர்ப்பிக்கப்பட்டது. விண்ணப்பங்கள் தொடர்ந்தன. ‘விரைவில் இந்த விக்கிரகங்கள் பூமியை விட்டே ஒழிந்துவிட வேண்டும். உண்மையான தேவனின் ஆட்சி மலர வேண்டும். அதற்கு பிரிட்டிஷ் அரசாங்கம் உதவ வேண்டும்….’ இத்யாதி.இப்படித்தான் உருவானது ‘Juggernaut’ கதை. ஆனால் உண்மை என்ன? 1813 இல் கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் டைரக்டர்களில் ஒருவர் பூரி ஜெகன்னாதர் ரத யாத்திரையை நேரில் பார்த்திருக்கிறார்.  அவர் பெயர் சார்ல்ஸ் புல்லர். கட்டாக்கில் கும்பெனியின் கமிஷனராக இருந்தவர். அவர் ஒரு விரிவான அறிக்கையை எழுதினார். ’நான்  கட்டாக்கிலிருந்து பூரிக்கு பலமுறை சென்றிருக்கிறேன். ரத யாத்திரை காலங்களிலும் சென்றிருக்கிறேன். அப்படி அவலமான மக்கள் குவியல்களை நான் கண்டது இல்லை.  ரத யாத்திரையின் போது முழுக்க ஒரு முறை பூரியில் இருந்திருக்கிறேன். 1,00,000 மக்கள் இந்தியா முழுவதிலும் இருந்து 1600 மைல்கள் வரை பிரயாணம் செய்து வந்திருந்தார்கள். இதில் பலர் மிகவும் வயதானவர்கள். தம் முதுமை காலத்தில் இந்த புனித நகரத்தில் உயிர் விட வேண்டுமென்று வந்திருந்தவர்கள். இத்தனை பேரில் ரதத்தின் முன்னால் பாய்ந்து உயிரை விட்டவர் என்று பார்த்தால் எனக்கு தெரிந்து ஒருவர்தான்…’ இத்யாதி. அன்றைய தேதியில் மிஷினரிகளின் பொய் பிரச்சாரத்தால் ரத யாத்திரை தடை செய்யப்படவில்லை.  பூரி ஜெகன்னாதர் கோவிலின் நிலங்களை அபகரித்து கொண்ட பிரிட்டிஷ் அரசு அதற்கு பதிலாக கொடுத்து வந்த (நில அபகரிப்புக்கு ஈடாகாத) உதவி தொகையை நிறுத்த முடியவில்லை.[தமிழ்நாட்டின் இந்து அறமற்ற துறை என்கிற பெயரில் கோவில் நிலங்களை கொள்ளையடிக்கும் அரசியல்வாதி மாஃபியாக்களின் முன்னோடி பிரிட்டிஷ் காலனியவாதிகள்தான்.] 1857 கூட பூரி ஜெகன்னாதர் மீது கை வைக்காததற்கு காரணமாக இருக்கலாம். இதையெல்லாம் அருண் ஷோரி தனது ‘Missionaries in India’ நூலில் ஆவணங்களுடன் எழுதியிருக்கிறார். ஆனால் உலகத்தின் பொது புத்தியில் அந்த பிரச்சாரத்தை உண்மையாக்க அவர்களுக்கு முடிந்திருக்கிறது. இன்றைக்கும் கூட நம் ஆங்கிலேய எழுத்தர்கள் எந்த விதமான வரலாற்றுணர்வோ பண்பாட்டுணர்வோ எதுவுமின்றி நம் பண்பாட்டின் ஒரு மகோன்னதமான ஆன்மிக கலை சின்னத்தை கேவலப்படுத்தும் பதத்தை தன் ஆங்கில அறிவை காட்டும் பெருமை என நினைத்து பயன்படுத்துவதை காண்கிறோம்.

தமிழ்நாட்டின் கலை விமர்சக பிதாமகர் வெங்கட் சாமிநாதனின் ’கலை உலகில் ஒரு சஞ்சாரம்’ நூலில் இருந்து ஒரு பகுதி:

பதினைந்து இருபது வருடங்களுக்கு முன் ப்ரொஃபுல்ல மொஹந்தி என்ற ஒரிய ஓவியரின் கண்காட்சி டெல்லியில் பார்க்கக் கிடைத்தது. எல்லாம் ஒளி வட்டங்கள். ஒளி வட்டங்களுக்குள் சென்றால்  இன்னும் ஒளிவட்டங்கள்…. இப்படி நீண்ட வசனத்தில் கவிதை வேறு யாரும் செய்ததில்லை. பாரதியாரின் சொற்கோலத்தின் காட்சிப்பதிவு ப்ரொஃபுல்ல மொஹந்தியின் ஓவியங்கள்…. இதற்கு அடுத்து வந்த கண்காட்சி ஒன்றில் இவரது ஓவியங்களைப் பார்த்த இன்னொரு விமர்சகர் ‘உங்களிடம் Paul Klee இன் பாதிப்பு காணப்படுகிறது’ என்றாராம். அது யார் Clay என்று மொஹந்தி கேட்க அவர் க்ளேயை குறித்து விவரமாக சொன்னாராம். ஒரிய கிராமத்தின் சித்திரக்காரராக இருந்து கட்டிடக் கலைஞராகக் கல்வி கற்ற மொஹந்திக்கு ஐரோப்பிய ஓவிய வரலாறு தெரியாது. பால் க்ளே, வாஸ்ஸிலி, காண்டின்ஸ்கி , மோண்ட்ரியான் எல்லாரும் தத்துவார்த்த சிந்தனைகளால்  பாதிக்கப்பட்டவர்கள். கலையின் ஆத்மீகத் தேட்டம் பற்றிப் பேசியவர்கள்…. போகட்டும். பால் க்ளேயின் பாதிப்பு தனது ஓவியங்களில் இருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டியதும், மொஹந்தி நடைத்தூரத்தில் இருந்த தனது அறைக்கு அந்த விமர்சகரைச் கூட்டிச் சென்று, அங்கிருந்த பாரம்பரியக் கிராமியக் கலைச்சித்திரங்களை – கிருஷ்ணன், பலராமன், சுபத்ரா- வரிசையாக மூன்று வட்டங்களாக வட்டத்தில் வரையப்பட்ட பெரிய கண்களும் வாய்களுமான ஓவியங்களைக் காட்டினார்.

வெங்கட் சாமிநாதன் தொடர்கிறார்:

ப்ரொஃபுல்ல மொஹந்திக்கும் அந்தக் கலை விமர்சகருக்கும் இடையே நிகழ்ந்த சம்பாஷணையும் “எங்கள் ஜகந்நாதரும் பலராமரும் சுபத்திரையும் ஆயிரம் வருஷத்திற்கும் மேல் பழமையானவர்கள். பால் க்ளே இவர்களிடமிருந்து ஆதரிஸம் பெற்றிருக்கக் கூடுமா அல்லது நான் பால் க்ளேயிடமிருந்து ஆதரிஸம் பெற்றேனா?” என்ற கேள்வியும் மிகவும் விசேஷமானவை. நமது முந்நூறு வருட காலனிய மனக்கட்டமைப்புக்கு எதிரானது. “ஆமாம் இதெல்லாம் ஒண்ணும் புதிசில்லை. அந்த காலத்திலேயே ராமர் புஷ்பக விமானத்திலே பறக்கலையா” என்ற கேள்வி கேட்கும் மனக்கட்டமைப்பின் மறுபக்கம்தான் காலனீய மனக்கட்டமைப்பும்.

இந்துக்கள் குறிப்பாக இந்துத்துவர்கள் சிந்திக்க வேண்டிய…இல்லை இல்லை…தியானிக்க வேண்டிய வரிகள். பூமியிலிருந்தே ஒழித்துவிட வேண்டுமென காலனிய மிஷினரிகள் தங்கள் குறுகிய மத வைராக்கியத்துடன் வெறுத்த அதே தெய்வம் கலை உலகிலும் வியாபித்து இன்றும் வாழ்கிறது….ஆம். ’ஜீவிக்கிறார்’ என கொக்ககோலா போல சந்தை பிரச்சாரம் செய்யப்படாமலே  இந்த மண்ணின் தெய்வங்கள் உண்மையிலேயே ஜீவிக்கும் தெய்வங்கள்.

இறுதியாக -ஆனால்-முக்கியமாக

சென்னையில் அடுக்குமாடி கட்டிடம் ஒன்று இடிந்து விழுந்து தொழிலாளர்களை காவு கொண்டிருக்கிறது. வருத்தமான செய்தி. மானுட சோகங்களுக்கு பிறகுதான் அதற்கான காரணங்களைக் குறித்து சிந்திக்க வேண்டும் என்கிற சமூக விழிப்புணர்வு கொடுமையானது. ஊர்களில் கோவில் கோபுரத்தை விட அதிக உயரத்தில் வீடுகள் கட்ட மாட்டார்கள். ஆனால் இன்றைக்கு கோவில் கோபுரங்களை மறைக்கும் உயர உயர அப்பார்ட்மெண்ட்களை கோவில் நகரங்களிலேயே தங்களை பக்த சிரோன்மணிகள் என்று சொல்பவர்களே கட்டுவதை காண முடிகிறது. லாரி பேக்கர் போன்றவர்களின் மாற்று கட்டிட முறைகளை நாம் முன்னெடுக்க வேண்டும் என்பது அவசியம். நிச்சயம் மக்கள் அனைவருக்கும் நல்ல அழகிய வீட்டு வசதிகளை மாற்று கட்டிட முறைகள் மூலம் செய்து கொடுக்க முடியும். அதற்கு நாம் தொழிலாளர்களை கட்டிட மேற்பார்வையாளர்களை பொறியியலாளர்களை பயிற்றுவிக்க வேண்டும். நம் பாரம்பரிய வீடுகள் கட்டும் கலைகளை மீட்டெடுக்க வேண்டும். இடிபாடுகளில் சிக்கிய நம் தொழிலாளர்களை காப்பாற்றும் முயற்சியில் உடனடியாக களமிறங்கியிருக்கிறார்கள் ஸ்வயம் சேவகர்கள். இன்றைய பாரதத்தில் இயற்கையான பேரிடர்களோ அல்லது இத்தகைய மானுட விபத்துகளோ இயல்பாக  உடனடியாக களமிறங்கி மீட்பு பணிகளில் ஈடுபடுகிறவர்கள் ஆர்.எஸ்.எஸ்காரர்கள்தான். விடுதலைக்கு பின்னான ஏறக்குறைய எழுபதாண்டு வரலாற்றில் மிகப் பெரிய சோகங்களிலெல்லாம் ஆறுதல் அளித்து பாரபட்சம் ஏதுமின்றி மானுட உயிர் காப்பாற்றும் பணியை செய்து வந்துள்ள ஒரே இயக்கம் ஆர்.எஸ்.எஸ். ஆனால் அவர்களின் இந்த பணி அனுபவங்கள் அதிலிருந்து அவர்கள் பெற்ற அனுபவ படிப்பினைகள் ஆகியவை தேசிய பேரிடர் களையும் அமைப்புகளால் எந்த அளவு ஆராயப்பட்டுள்ளன? பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன? மீட்பு பணியில் ஈடுபட்டிருக்கும் அனைவருக்கும் வணக்கங்கள். ரமலான் நோன்பு தொடங்கியிருக்கும் இஸ்லாமிய சகோதர சகோதரிகளுக்கும் வாழ்த்துகள்.

நாளை தேநீருடன் மீண்டும் சந்திப்போம்.