தீவிரவாதத்திற்குத் துணைபோகும் போலிகள்

டில்லியில் நடந்த பயங்கர குண்டு வெடிப்பு புதியதல்ல. தொடர்ந்து பல்கிப் பெருகிவரும் தீவிரவாதத்தின் அறைகூவல்; இந்திய இறையாண்மைக்கு தீவிரவாதிகள் விடும் நேரடி சவால். இந்த தீவிரவாதச் செயல் ஏதோ, அரிசி பருப்பு கிடைக்கவில்லை, படிப்பு கிடைக்கவில்லை, வேலை கிடைக்கவில்லை என்று ஏழ்மையிலும் வறுமையிலும் ஏற்பட்ட வெறுப்பின் வெளிப்பாடு அல்ல. ஆனால் அவற்றால்தான் என்று சொல்லி தொடர்ந்து அரசியல்வாதிகளும், பத்திரிகைகளும் தம்மை மட்டுமன்றி, நம்மையும் ஏமாற்றிக் கொண்டு வருகின்றனர்.

டில்லி குண்டு வெடிப்புகளை நிகழ்த்திய இந்திய முஜாகிதீன் அமைப்பே அவ்வளவு எளிதாக சிறுபிள்ளைத் தனமாக தன் நோக்கத்தைப் பற்றி சொல்லிக் கொள்ள விரும்பாது. இந்தத் தீவிரவாதிகள் இஸ்லாத்தின் பெயரால் இஸ்லாமிய ஆட்சியை எதிர்பார்க்கின்றனர். அதற்குக் குறைவாக எதையும் அவர்கள் ஏற்றுக் கொள்வதாயில்லை. அப்படி இஸ்லாமிய ஆட்சிக்குள் இந்தியா அடங்க நேரிட்டாலும் அப்போதும் பாகிஸ்தானைப் போல், ஆப்கானிஸ்தானைப் போல், ஈரான், ஈராக்கில் தொடர்வதைப்போல் இந்தத் தீவிரவாதம ஓயப்போவதில்லை.

ஒரு வெடிகுண்டுச் சம்பவம் நிகழ்ந்திருக்கிறது; அதைத் தொடர்ந்து விசாரணை நடக்கிறது. நம்மை ஆளும் அரசியல்வதிகளிடமிருந்தும்; பத்திரிக்கைகள் மூலமாகவும் நமக்கு என்ன செய்தி வந்தடைகிறது? குஜராத் சம்பவங்களுக்கு பதிலாகத்தான் இந்த தீவிரவாதச் செயல்; அயோத்தி சம்பவங்களின் விளைவாகத்தான் இந்த பயங்கரவாதச் செயல்; காஷ்மீரில் கஷ்டப் படுவதால்தான் இந்த வெறிச் செயல்; இட ஒதுக்கீடு கிடைக்காததால்தான் இந்த ஈனச் செயல் என்று சாக்குப்போக்குகள்தாம் நம்மை வந்தடைகின்றன. இதே காரணங்களை மற்ற பௌத்த, ஜைன, பார்சி சிறுபான்மைக்காரர்களும் சொல்லிக் கொண்டு குண்டு வைத்தால் அப்படியே ஏற்றுக் கொண்டு மக்களை சாவுக்குக் கொடுத்த வண்ணமாக இருக்க வேண்டியதுதானா?

ஒரு குஜராத்தையும், ஒரு அயோத்தியையும் காரணமாகச் சொல்லி இந்தச் சம்பவங்களுக்கு சற்றும் சம்பந்தம் இல்லாத கோடானுகோடி ஹிந்துக்களை அவசியமில்லாத குற்ற உணர்ச்சிக்கு ஆட்படுத்த வேண்டும் என்று தீவிரவாதிகள் எதிர்பார்க்கிறார்கள். அதற்கு அரசியலும் ஊடகங்களும் துணை போகின்றதன. இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்குத்தான் இந்த போலித்தனம்?

இந்தத் தீவிரவாதிகளுக்கு சற்றும் சளைக்காத அரசியல் சார்ந்த அறிவுஜீவி கூட்டமொன்று இருக்கிறது. இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகளின் செயலுக்கு காரணமாக ஒட்டு மொத்தமாக இஸ்லாமிய சமூகத்தையே காரணமாக காட்டுவது தவறு என்கிறார்கள் இவர்கள். இன்று வரை தீவிரவாதிகளை ஆதரிக்கிற முஸ்லீம்களைத்தான் பார்க்கிறோமே தவிர, தீவிரவாதிகளை பகிரங்கமாக கண்டிக்கும் இஸ்லாமிய தலைவர்களையோ, தீவிரவாதிகளுக்கு மத ரீதியாக வெளியிடப்படும் பத்வாக்களையோ கண்டிருக்கிறோமா? ஒரு இஸ்லாமியப் பெண் சானியா மிர்சா ஜீன்ஸ் ஆடை அணிந்து வந்ததற்கும், செய்தித் தாளில் கார்ட்டூன் வரைந்ததற்கும் இஸ்லாமிய உலகத்தில் வரும் எதிர்ப்பையும்; படுபயங்கர தீவிரவாதச் செயல்கள் நிகழும்போது நிலவும் கனத்த மௌனத்தையும் பார்க்கும்போது அந்தச் சமூகமும் இந்த நிலைமைக்கு ஒரு காரணமாக இருக்கலாமோ என நினைப்பதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?

ஆனால் இப்போதெல்லாம் மௌனம் சாதிப்பதைக் குறைத்து, தீவிரவாதத்தை ஆதரிக்கவே தொடங்கி விட்டனர். டில்லி குண்டுவெடிப்புக்கு பின் நிகழ்ந்த என்கௌன்டரில் ஒரு முக்கிய அதிகாரி கொல்லப் பட்டிருக்கிறார். இருந்த போதிலும், முஸ்லீம்கள் வெளிப்படையாக தீவிரவாதத்துக்கு ஆதரவாக வந்து செத்த தீவிரவாதி ஒன்றும் அறியாதவன், அதிகாரியை சுட்டுக் கொன்றவர்களும், துப்பாக்கியை வைத்திருப்பவர்களுமான மற்ற தீவிரவாதிகள் அப்பாவிகள்; இந்த என்கௌன்டர் ஒரு நாடகம் என்றெல்லாம் முழக்கம் இடுகிறார்கள். இதை விட ஒரு அநியாயம் இருக்க முடியுமா? உயிர்த் தியாகம் செய்த அந்த உன்னத மனிதனுக்கு இதைவிடவும் பெரிய அவமானம் ஏற்பட முடியுமா?

தீவிரவாதத்துக்கு ஆதரவாகச் செயல்படும் போலி மதச்சார்பின்மைவாதிகளும், சில பத்திரிக்கையாளர்களும் உயிரிழந்த அப்பாவிகளை ஒரு பொருட்டாகவே நினைப்பதில்லை. தன் உயிரைக் கொடுத்து நம்மைக் காப்பாற்றும் போலிஸ், ராணுவ அதிகாரிகளின் உயிரை நினைத்துப் பார்ப்பதும் இல்லை. தன் கடமையில் உயிர் துறந்த அதிகாரியை விட தீவிரவாதிகளின் உயிரும், அவர்களுடைய கொள்கைகளும் உயர்ந்தனவாக இவர்களுக்குத் தோன்றுகிறது.

இன்னொரு வேதனையான–கேலிக்குரிய–விஷயம், போலி மதச்சார்பின்மை பேசும் அறிவுஜீவிகள் “இந்து தீவிரவாதி” என்று சித்திரிப்பதற்கு யாராவது சிக்க மாட்டார்களா என்ற தவிப்பதுதான்! நரேந்திர மோடியை தீவிரவாதி என்று சொல்லிப் பார்த்தார்கள். அவரோ அடுத்தடுத்த தேர்தல்களில் வெற்றிமேல் வெற்றிபெற்று வந்துகொண்டே இருக்கிறார். இவர்களுக்கு ஒட்டு மொத்த குஜராத் மக்களையும் தீவிரவாதிகள் என்று சொல்லி விடலாமா என்றுவேறு தவிப்பு உண்டாகி இருக்கிறது. இந்த குண்டுவெடிப்புகளை இந்து பஜ்ரங் தளம் செய்தது என்று திரும்ப திரும்பசி சொல்லி எப்படியாவது நிறுவிவிடப் பார்க்கிறார்கள். அதற்குச் சான்றாக அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக வெடிகுண்டு தயாரிக்கும் போது பஜ்ரங் தள உறுப்பினர்கள் இறந்ததாக குறிப்பிடுகிறார்கள். இறந்தது நிஜமாகவே பஜ்ரங் தளக்காரர்கள்தாமா, அவர்கள் வெடிகுண்டு வைக்கக் கூடியவர்களா என்பதற்கான சான்றுகள் எதுவுமின்றி திரும்ப திரும்ப ஒன்றையே சொல்லி அதையே உண்மை என நிறுவிவிட முயல்கிறார்கள்.

இதற்குரிய அவசியம், தேவை அல்லது லாபம் என்னவாக இருக்க முடியும்? அரசியல்தான்! முஸ்லீம்களும் கிறிஸ்தவர்களும் மைனாரிட்டிகள் என்கிற கருத்து செல்லாதாதாகி விட்டது. இந்தியாவின் பல மாநிலங்களில், பல மாவட்ட, தொகுதிகள் அடிப்படையில் பார்த்தால் முஸ்லீம்களின் செறிவு அதிகம் உள்ள இடங்கள் கணிசமாக இருக்கின்றன. அந்த இடங்களில் அவர்கள் மைனாரிட்டிகள் இல்லை. தேர்தலில் ஓட்டுக்காக அலையும் அரசியல்வாதிகள் அவர்கள் கட்சியை சேர்ந்த அறிவுஜீவிகள் இந்த இடங்களை விட்டுவிடுவார்களா, நிச்சயம் அந்த மாநில, மாவட்ட, தொகுதிகளில் வெற்றி பெற்று பதவியை பிடித்துக் கொள்ள இவர்கள் மற்ற பகுதிகளில் இருக்கும் மக்களை பலி கொடுத்து விடுகிறார்கள்.

இன்னமும் இந்தியாவில் தொடர்ந்து வெடித்துக் கொண்டிருக்கும் தீவிரவாத வெடிகுண்டு சம்பவங்களை ஏதோ இந்தியாவில் இருக்கும் பிரச்சனைகளின் எதிரொலி என்று பார்ப்பது அர்த்தமற்றது. அதை நிகழ்த்துவதும், அதற்குக் காரணமாக இந்து அமைப்புகளையே காட்டுவதும் வக்கிரம். அப்படியெனில் அமெரிக்கா, இங்கிலாந்து, பாகிஸ்தான், இரான், இராக் போன்ற நாடுகளில் நடக்கும் குண்டுவெடிப்புகளுக்கும் இதுவேதான் காரணமா என்ற கேள்வி எழுகிறது அல்லவா. இஸ்லாமிய தீவிரவாதம் ஒரு உலகளாவிய பிரச்சினை. இதை இலவசக் கல்வி, வேலை வாய்ப்புகள், வேட்டி சேலை எல்லாவற்றையும் கொடுப்பதனால் தீர்த்துவிட முடியாது. அப்படித் தீர்த்துவிடலாம் என்று நினைப்பது அறிவீனம். உடனடியாகத் தேவைப்படுவது அரசிடமிருந்து கடுமையான சட்டங்களும், பாரபட்சமற்ற நடவடிக்கைகளும்தான்.

தீவிரவாதம் ஒரு பெருந்தீமை. அதற்குப் பரிவுகாட்டி மென்மையாகவும் மக்கள் விரோதமாகவும் நடக்கும் அரசாங்கம் ஒரு வக்கிரம். இதில் பொதுமக்களாகிய நாம் என்ன செய்யலாம்? தீவிரவாதத்துக்கு எதிரான வழியை அரசியல்வாதிகளும், பத்திரிக்கையாளர்களும் தாமாக முன்னெடுத்து செல்லப்போவது சந்தேகம் தான். பொதுமக்களாகிய நாம் நமது எண்ணத்தை வெளிப்படுத்த வேண்டும். உங்கள் உள்ளூர் அரசியல்வாதிகளிடம் உங்கள் கருத்தை தெரிவியுங்கள். ஊடகங்களுக்கும், அரசுக்கும் உங்கள் கருத்தை எழுதி அனுப்புங்கள். ஆட்சியில் இருப்பது காங்கிரசாகவோ, பிஜெபியாகவோ, கம்யூனிஸ்டாகவோ இருந்துவிட்டுப் போகட்டும். பெரும்பான்மை மக்கள் தமது கருத்தை தெரிவிக்கத் தொடங்கினால் நிச்சயம் இந்திய அரசியலின் எண்ணப் போக்கில் மாற்றம் நிகழும். நிகழ வேண்டும்!
(படங்கள்: நன்றி. இந்துஸ்தான் டைம்ஸ்.)