மண்ணில் ஒரு விண் (வெண்பாக்கள்)

அச்சமும் சோர்வும் அடிமனத்தில் தங்கிநின்றே
உச்சத்தில் பேய்பிடித்து ஓட்டுகையில் – துச்சமென
நல்ல நினைவூட்டும் நட்புக் கரங்களுக்குள்
வெல்லுவதோ மண்ணிலொரு விண். (1)

காய்ந்த சருகெனினும் கண்ணில் ஒளியேற்றித்
தோய்ந்திருக்கும் அன்பில் தொலைப்பித்துத் – தாய்மையெனும்
ஊற்றையென் உள்ளத்துள் ஊட்டிக் குளிர்செய்ய
வீற்றிருக்கும் மண்ணிலொரு விண். (2)

சாய்ந்திருக்கத் தோள்கேட்டால் சட்டென்று தன்மடியில்
ஓய்ந்திருக்கச் செய்தென் உணர்வுக்குள் – வேய்ந்திருக்கும்
அன்பொளியில் ஆழ்த்துகிற என்துணையின் கண்வெளியில்
மின்னுவது மண்ணிலொரு விண். (3)

‘பார்த்தப்பா’ என்று பதற நடைபழகி,
‘பார்த்தப்பா’ என்றின்று பாய்ந்துவந்து – சேர்த்தணைத்து
ஆளுகிற மைந்தனிவன் அன்புக் கரமிரண்டில்
மீளுவது மண்ணிலொரு விண். (4)

ஒட்டி உலர்ந்துவிழி ஓய்ந்து தடுமாறி
பட்டினிநான் என்று பரிதவிக்க – முட்டமுட்ட
இட்டதொரு வேளைதான் என்றாலும் உள்நிறைந்து
முட்டுவது மண்ணிலொரு விண். (5)

அன்றென்னைக் கொல்வதுபோல் ஆயிரந்தான் செய்தாலும்
இன்றுவந்(து)ஓர் வார்த்தையினால் ஏலென்றால் – கன்றுமுட்டும்
ஆவினைப்போல் மெய்யுருகி ஆனந்தப் பால்வார்த்து
மேவுவதோ, மண்ணிலொரு விண். (6)

எப்படிப் பாடினரோ என்றுமனம் விம்மலுற
செப்பிடு வித்தை செறிகின்ற – அற்புதத்து
வண்ணத்தில் ஓசை வனைந்தசைய தீயூட்டும்
எண்ணத்தில் மண்ணிலொரு விண். (7)

ஒற்றை வரிக்குள் ஒளிவெள்ளம் பாய்ச்சுகிற
கற்றநயம் கொண்ட கவிதைக்குள் – பற்றிமனம்
ஆழ்ந்திருக்கும் போதெல்லாம் ஆழ உளநனைய
வாழ்ந்திருக்கும் மண்ணிலொரு விண். (8)

தொண்டென்னும் இன்பத் துளியமுதை மன்னுயிர்க்கு
விண்டளித்து, கட்டை வேமளவும் – மொண்டெடுத்துச்
சிந்தையெலாம் நேசம் செழித்திருந்தால் என்றுமொரு
விந்தையிலை மண்ணெல்லாம் விண். (9)

கொள்வதிலும் உள்ளம் கொடுப்பதிலும் வாழ்நாளில்
அள்ளுவரை எல்லாமும் அள்ளவைத்துத் – தள்ளாமல்
ஆண்டவனே நீயே அருகிருக்க என்னஅட
வேண்டாம்போ நீகாட்டும் விண். (10)