சாணக்கிய நீதி – 2

சாணக்கிய நீதி தொடருகிறது:

மூர்க்கா²ஶிஷ்யோபதே³ஶேந துஷ்டஸ்த்ரீப⁴ரணேந ச  |

து³:க்கிதை: ஸம்ப்ரயோகே³ண பண்டி³தோப்ய(அ)வஸீத³தி  ||  4  ||

பதவுரை:  மூர்க்கச் சீடனுக்கு உபதேசிப்பதாலும், தீய பெண்ணை ஆதரிப்பதாலும், துன்பத்திலிருப்பவருடன் சேர்ந்திருப்பதாலும் அறிவாளியும் பேரிழப்பை அடைகிறான். … … 4

விளக்கம்: ஓர் அறிவாளி எதனால் பெரும் இழப்பை, தாங்கொணாத் துயரை அடைகிறான் என்று இந்தச் செய்யுளில் சொல்லப்படுகிறது.  அறிவாளி அல்லது ஆசானிடம் கற்கப் பலரும் சீடராக வருவர்.  தகுந்த சீடருக்குச் சொல்லித் தருவதால், சீடரும் பயனடைகிறார், ஆசானுக்கும் பெருமை கிட்டுகிறது.  அதை விடுத்து, அறிவிலியாகவோ, முட்டாளாகவோ, மதிகெட்டவனாகவோ உள்ள சீடனுக்குக் கற்றுக்கொடுக்க முயன்றால், என்றும் துன்பமே விளையும்.

ஏனெனில், அறிவிலிக்கு எத்தனை முறை சொல்லிக் கொடுத்தாலும் அது மனதில் ஏறாது.  முட்டாளால் சொல்வதைப் புரிந்துகொள்ள இயலாது. மதிகெட்ட சீடனோ, ஆசான் ஒருமுறை சொல்வது ஏறவில்லை என்று திரும்பச் சொன்னால், கோபமடைவான்.  மற்ற நல்ல சீடர்களைக் கண்டு பொறாமைப் பட்டு, ஆசிரியர் பாரபட்சம் காட்டுகிறார் என்று தூற்றுவான்.

‘துஷ்ட’ என்றால் பல பொருள்கள் உள்ளன.  தீய, நன்னடத்தை இல்லாத, வஞ்சகமான, பொறாமை கொண்ட, அடுத்துக் கெடுக்கும் என்றும் எடுத்துக் கொள்ளலாம்.  ‘பரண’ என்றால், ஆதரிப்பது, பாதுகாப்பது, தொடர்புகொள்வது, அணுக்கமாகப் பழகுவது என்று வருவதால், இங்கு கெட்ட நடத்தையுள்ள பெண்ண அணுக்கமாக வைத்து ஆதரிப்பது என எடுத்துக்கொள்வதே பொருத்தமாக இருக்கும்.  அப்படிப்பட்ட பெண்ணுடன் இருக்கும் எந்த அறிவாளியை மக்கள் மதிப்பர்? அவர் சொல்லை எவர் கேட்பர்?    அவள் தகாத செயலைச் செய்து, இவரையும் மாட்டிவைத்தாலும் வைக்கலாம். எனவே, அப்பெண்ணிண் உறவினால் அப்பண்டிதருக்குத் துன்பமே விளையும்.

அடுத்து, துன்பத்தில் இருப்பவரைப் பற்றிப் பார்ப்போம்.  உடனே, கஷ்டப்படுபவருக்கு உதவி செய்வது அறிஞனுக்கு அழகல்ல, அதனால் துன்பம் விளையும் என்று நினைத்துவிடக் கூடாது.  ஒருவர் உண்ண உணவின்றி இருக்கிறாரென்றால், அவருடைய பசியைத் தீர்த்துவைக்கலாம்;  உடுக்க உடையில்லை என்றால் நம்மாலியன்ற உடைகளைக் கொடுக்கலாம்.  ஆனால், தன் முயற்சியே இல்லாது, எவ்வுதவி செய்தாலும், அதன் மூலம் முன்னேறாது, திரும்பத் திரும்பத் துயரத்தில் ஆழ்பவரைத்தான் இங்கு சாணக்கியர் குறிப்பிடுகிறார்.

சான்றாக, ஒருவர் நம்மிடம் பண உதவி கேட்கிறார் என்று வைத்துக்கொள்வோம், அவருக்கு மனமிரங்கி நாம் கொடுக்கும் பணத்தை அவர் குதிரைப் பந்தயத்திலோ, சூதாட்டத்திலோ, குடிப்பழக்கத்திலோ, இன்னும் வேறுபல தகாத செயல்களில் விட்டுவிட்டு, மீண்டும் உதவிக்கு வந்தால் – நமது பணமும் போயிற்று, பணத்தைத் திருப்பிக் கேட்டால் நட்பும் போய்விடும்.  அவருடன் மீண்டும், மீண்டும் தொடர்பு கொண்டால், அவருடைய பழக்கவழக்கங்களும் நமக்கு வந்துசேர்ந்து, நாமும் கைநஷ்டப்பட நேரிடும்.

ஆகவேதான், அப்படிப்பட்ட – மதியின்றித் துன்பக் கடலில் எப்பொழுதும் மூழ்கியிருப்பவர்களுடன் தொடர்புகொண்டால், அறிவாளிகளும் துன்பத்தில் மூழ்குவர் என்று சாணக்கியர் அறிவுறுத்துகிறார்.

து³ஷ்டா பா⁴ர்யா ஶடம் மித்ரம் ப்⁴ருத்யஶ்சோத்தரதா³யக:  |

ஸஸர்ப்பே ச க்³ருஹே வாஸோ ம்ருத்யுரேவ ந ஸம்ஶய:  ||  5  ||

பதவுரை:  தீய மனைவி, ஏமாற்றும் நண்பன், எதிர்த்துப் பேசும் வேலையாள், பாம்பும் வீட்டில் குடியிருந்தால் மரணம்தான், ஐயமே இல்லை. … 5

விளக்கம்:  சென்ற செய்யுளிலேயே துஷ்ட என்பதற்கான விரிவான விளக்கம் கொடுத்திருக்கிறது., அலுவலகத்திலோ, தொழிற்சாலையிலோ, நிலத்திலோ கடினமாக உழைத்துவிட்டு, வீட்டிற்கு வரும்போது, தீநடத்தையுள்ள, பொறாமைப்படுகின்ற, வஞ்சகமாகச் செயல்படுகின்ற மனைவி வீட்டிலிருந்தால் அதைப்போன்ற தொல்லை, மனவருத்தம், துன்பம் கிடையவே கிடையாது;  ஏன் வீட்டுக்கு வருகிறோம் என்ற மன அழுத்தமே சிறிதுசிறிதாக உடல் நலத்தைக் குன்றவைக்கும். 

இது போதாதென்று, நம்மை வெறுக்கும், எளிதில் கோபமடைந்து சிடுசிடுவென்று பேசும் நண்பரும் (இப்படி நடந்துகொள்பவரை நண்பர் என்றா சொல்வோம்?) இருந்தால், மனைவிமூலம் ஏற்படும் மன அழுத்தத்தைக்கூடப் பகிர்ந்துகொள்ள இயலாது.  அதையும் தாண்டி, வீட்டிலோ அலுவலகத்திலோ நம்மிடம் வேலைபார்ப்பவர் எந்த வேலையைச் சொல்லும்போதும், திமிருடன், மட்டுமரியாதையின்றி, வரம்புகடந்து எதிர்த்துப் பேசினால் அவரிடம் எப்படி வேலைவாங்கி, மேலதிகாரி நம்மிடம் ஒப்படைத்த  பணியைச் பொறுப்பாக நிறைவேற்ற இயலும்? உரலுக்கு ஒருபக்கம் இடி, மத்தளத்திற்கு இருபக்கமும் இடி என்பதுபோல, மேலதிகாரியிடமும் நற்பெயர் பெறாது, நம்மிடம் வேலை பார்ப்பவரையும் ஒன்றும் செய்ய இயலாது, மாரடைப்புதான் ஏற்படும். 

இதையெல்லாம் தப்பி வீட்டில் மனைவி கொடுக்கும் தொல்லையையும் தாண்டித் தோட்டப் பக்கம்போனால், அங்கு பாம்பு இருந்து அதன் மீது காலை வைத்தாலோ – வீட்டு அடைசலில் குடியிருக்கும் பாம்பு, அதை நாம் சுத்தப்படுத்தலாம் என்று கையைவைத்தாலோ, அதனிடம் கடிபட்டுச் சாகவேண்டியதுதானே நிச்சயம்? 

நினைத்துப்பாருங்கள், நம் எதிரிக்குகூட இப்படிப்பட்ட நிலைமை வரவேண்டும் என நினைக்கமாட்டோம்.  இத்தனையும் ஒருவருக்கு ஒருங்கே ஏற்பட்டால், அவர் இவ்வுலகில் இருக்கும் சீட்டைக் கிழித்தாகிவிட்டது, ஐயமே இல்லை, என்று சொல்கிறார், சாணக்கியர்.

உடனே, பெண்களைப் பற்றிச் சாணக்கியர் இவ்வளவு மோசமாக எழுதுகிறாரே, ஆண்களைப் பற்றி எதுவும் சொல்லவில்லையே, இவர் ஒருதலைப் பட்சமாக எழுதுகிறார் என்ற நினைப்பு தோன்றும்.  துஷ்ட மனைவி என்ற இடத்தில் துஷ்ட கணவன் என்று மாற்றி எழுதினால், அதுவும் சரியாகத்தான் இருக்கும்.  ஆண், பெண் எவராக இருந்தாலும், தீயவராக இருந்தால் தீராத் துன்பம்தான். 

ஆபத³ர்த்தே² த⁴னம் ரக்ஷேத்³ தா³ராந் ரக்ஷேத்³த⁴னைரபி  |

ஆத்மாநம் ஸததம் ரக்ஷேத்³ தா³ரைரபி த⁴னைரபி  ||  6  ||

பதவுரை:  இடுக்கணுக்காகச் (துரதிருஷ்டம்) செல்வத்தைக் காப்பாற்றுக;  செல்வத்தைவிட மனைவியைக் காக்க;  மனைவியையும், செல்வத்தையும் விடத் தன்னை எப்பொழுதும் காத்துக்கொள்க.  …          6

விளக்கம்:  எப்பொழுது எதைக் காக்கவேண்டும் என்று இந்தச் செய்யுளில் வரிசைப் படுத்தப்படுகிறது.  வாழ்க்கையை நடத்திச் செல்லச் செல்வம் தேவை.  வருவதையெல்லாம் உடனுக்குடன் செலவுசெய்தால், நமக்கு இடுக்கண், துன்பம், அவசரச் செலவு என்று வரும்போது அல்லாட வேண்டியிருக்கும்.  அதனால், எதிர்பாராது வரும் தேவைக்காகப் பணத்தை – அதாவது, செல்வத்தைக் காப்பாற்றி வைக்கவேண்டும். 

அந்தச் செல்வத்தைக்கூட, இல்லாளுக்காக – மனைவியைக் காப்பதற்காகச் விட்டுவிடவேண்டும் என்கிறார், சாணக்கியர்.  செல்வமா, மனைவியின் நலனா என்ற கேள்வி எழுந்தால், மனைவிதான் முக்கியம் என்று ஆணித்தரமாகச் சொல்கிறார். 

சென்ற செய்யுளில் தீய மனைவி மரணத்தைத் தருவாள் என்றவர், அடுத்த செய்யுளிலேயே, செல்வத்தைவிட மனைவிக்கு ஏன் முதன்மை கொடுக்கிறார்?  மனைவி அமைவது இறைவன் கொடுக்கும் வரம்.  அந்த மனைவிதான் சிறந்த செல்வம் ஆகவே, அவளுக்காகச் செல்வத்தைப் புறந் தள்ளத்தான் வேண்டும்.

அப்படியானால், மனைவி தீயவளாக இருந்தாலும், அவளைக் காக்கச் செல்வத்தையும் இழக்கலாம் என்றே பொருள்கொள்ளவேண்டுமா என்ற கேள்வி எழும். எனவே, அடுத்த வரியிலேயே அதற்கு விடையையும் கொடுக்கிறார்.

மனையாட்டியைவிட, செல்வத்தைவிட, எப்பொழுதும் தன்னைக் காத்துக்கொள் என்பதே அது.  ஆக முந்தைய செய்யுளில் சொல்லியதை மறுத்து முரணாகச் சாணக்கியர் எழுதவில்லை.  தீய மனைவியால் உயிருக்கே தீங்கு வரலாம் என்னும்போது, தன்னைக் காத்துக்கொள்ள அந்த மனைவியையும் விட்டுவிடவேன்டும் என்றே மீண்டும் வலியுறுத்துகிறார்.  அதே சமயம், செல்வத்தைவிட நல்ல மனைவியின் நலனே சிறந்தது என்றும் சொல்கிறார்.  ஆகவே, சாணக்கியர் பெண்களுக்கு எதிரானவர் அல்லர் என்றே பொருள்படுகின்றது.

இன்னும் ஒன்று;  அனைவரும் இறுதியில் விரும்புவது மோட்சம்தான்.  அந்த மோட்சத்தைத்தான் – பரம்பொருளைத் தேடித்தான்  –  பரம்பொருளுடன் இரண்டறக் கலப்பதே ஆத்மாவின் இலக்கு.  அதற்குப் பற்றை விடவேண்டும்.  திருவள்ளுவரும்,

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்

பற்றைப் பற்றுக பற்று விடற்கு,

எனப் பகர்ந்துள்ளார்.  ஆகவே, ஆத்மாவின் இலக்கை அடையவேண்டுமெனில் செல்வம், மனைவி, மக்கள் அனைத்தையும் விடவேண்டும். அதாவது தன் இறுதி இலக்கை அடைய அது அவசியம் என்று சுட்டுகிறார் என்றும் எடுத்துக்கொள்ளலாம்.

ஆபத³ர்த்தே² த⁴னம் ரக்ஷேச்ச்²ரீமதாம் குத ஆபத³:  |

கதா³சித்சலிதா லக்ஷ்மீ: ஸ்ம்சிதோ(அ)பி விநஶ்யதி  ||  7  ||

பதவுரை:  கஷ்ட(கால)த்துக்காகச் செல்வத்தைக் சேமித்தால் கஷ்ட(கால)ம் எப்படி வரும்?  எக்காலத்திலும் செல்லும் இலக்குமி சேர்த்துவைத்தாலும் சென்றுவிடுகிறாள்.   …               …           7

விளக்கம்:  எதிர்பாராத தேவை வருவதற்காகச் செல்வத்தைச் சேமிக்க (காப்பாற்றிவைக்க) வேண்டுமென்றும், அதைவிட எவரைக் காக்கவேண்டும் என்றும் அறிவுறுத்திவிட்டு, இப்பொழுது அப்படிப்பட்ட நேரத்திற்காகச் செல்வத்தைச் சேமித்துவைத்தால், துயரம் எப்படி வரும் என்ற கேள்வியையும் எழுப்புகிறார்.

பொதுவான தேவைகள் அனைத்தும் செல்வத்தின் துணைகொண்டு நிறைவேற்றப்படலாம் என்பது அனைவரும் அறிந்ததே.  எடுத்துக்காட்டாகச் சில நிகழ்வுகளைக் காண்போம்: 

திடுமென்று புயலடிக்கிறது, பலத்த காற்று வீசுகிறது.  அருகே இருக்கும் மரம் வீட்டின்மீது விழுந்து ஒரு பகுதி இடிந்துபோகிறது.  கையில் பணம் சேமித்துவைத்திருந்தால், விழுந்த மரத்தை அகற்றி, இடிந்த பகுதியை மீண்டுக் கட்டிவிடலாம்.

திருமென்று நம் வீட்டிலிருக்கும் பெரியவருக்கு மார்புவலி வந்து துடிக்கிறார்.  மருத்துவசாலைக்குக் கொண்டுசென்றால், உடனே பை-பாஸ் அறுவைசிகிச்சை செய்தாகவேண்டும்,  இதனை இலட்சம் கட்டுங்கள் என்று மருத்துவர் கூறுகிறார்.  வங்கியில் பணமிருந்தால், உடனே அத்தொகையைக் கட்டி, அறுவை சிகிச்சைக்கு ஏற்பாடு செய்து, பெரியவரை வரவிருந்த ஆபத்திலிருந்து காத்துவிடலாம்.

ஆயினும், எப்பொழுதும் செல்வம் கைகொடுக்காது என்பதும் தெரிந்த ஒன்றே!

செல்வத்தையே அதற்கு நாயகியான இலக்குமி என்று குறிப்பிட்ட சாணக்கியர். எப்படிச் சேர்த்துவைத்தாலும், நிலையாமல் சென்றுகொண்டிருக்கும் செல்வமான இலக்குமி சென்றுவிடுவாள் என்று  செல்வம் நிலையானதல்ல என்றும் எச்சரிக்கை செய்கிறார்,  செல்வோம் என்பதே செல்வம்.

செல்வத்தைத் தங்கமாக, பெரிய நிறுவனங்களின் ஸ்டாக்காக, பெரிய வங்கிகளில் பணமாகச் சேர்த்துவைக்கிறோம்.  திருடர் தங்கத்தைத் கவர்ந்துசெல்ல வருவர்; திடுமென்று நிறுவனங்களின் ஸ்டாக்கின் மதிப்பு கீழிறங்கி, ஒன்றுக்கும் உபயோகமில்லாது போகலாம்.  பணத்தின் அருமை தெரியாத மக்கள் அதைக் கண்டபடி சூதாடியோ, கேளிக்கைகளிலோ செலவிட்டுக் கரைத்துவிடலாம்.

செல்வத்தைக் காப்பாற்று என்று சொல்லிவிட்ட கையோடு, செல்வத்தின் நிலையாமையையும் ஏன் குறிப்பிடவேண்டும்?

அதை அறிந்தவர் திறமையுடன் செயலாற்ற வேண்டும், செல்வம்தான் முக்கியம் என்று செலவழிக்காது கஞ்சராகவும் இருக்கக்கூடாது என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார்.

யஸ்மின் தே³ஶே ந ஸம்மாநோ ந வ்ருத்திர்ந ச பா³ந்த⁴வா:  |

ந ச வித்³யா(ஆ)க³ம: கஶ்சித் தம் தே³ஶம் பரிவர்ஜயேது  ||  8  ||

பதவுரை:  எந்த நாட்டில் மதிப்பு, வாழும் வழி, உற்றார் உறவினர், நலம்விரும்பிகள், கற்கும் வழி இவை எதுவும் இல்லையோ, உடனே அந்தநாட்டை விட்டு நீங்கு.    …           8

விளக்கம்:   சாணக்கிய நீதியின் அறிமுகத்தில் இந்தச் செய்யுளைக் குறிப்பிட்டு, இது என்னை மிகவும் கவர்ந்த ஒன்று என்று குறிப்பிட்டேன்.  எனவே, முன்பு கொடுத்த விளக்கத்தை நினைவில்கொண்டு, நாடுவிட்டு நாடு குடிபெயர்தல் ஏன் நிகழ்கிறது என்பதைக் காணலாம்:

தமிழ்நாட்டை எடுத்துக்கொள்வோம்:  ‘திரை கடலோடியும் திரவியம் தேடு,’ என்னும் பழமொழி அனைவரும் அறிந்ததே.  ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாகத் தமிழர் பலநாடுகளுக்கும் சென்று வணிகம் செய்தனர்.  அது செல்வம் சேர்க்கத்தானே தவிர, தமிழகத்தில் வாழ வழியில்லை, கற்க வழியில்லை, உற்றார் உறவினர் இல்லை, மதிப்பு இல்லை என்பதற்காக அல்ல.  பாரதம் முழுவதுமே அப்படித்தான் இருந்தது.

இருப்பினும் சிலசமயம் வான் பொய்த்து வெள்ளாமை குன்றும் சமயங்களும் உண்டு.  அப்பபொழுது வாழ வழியின்றிப் போகக் கூடாது என்று கோவில் கோபுரக் கலசங்களில் தானியங்களைச் சேர்த்துவைத்து, அடுத்த ஆண்டு வெள்ளாமைக்கு வழிசெய்தனர், நம் முன்னோர். 

அதையும் தாண்டி அந்நியர் படையெடுப்பினால், வாழ் வழியின்றி வேறு இடங்களுக்குச் சென்று குடி பெயர்ந்தனர்.

வெள்ளையர் ஆட்சியில், அவர்கள் வேண்டுமென்று செய்த வஞ்சகத்தால் பஞ்சம் தலைவிரித்தாடியது.  ஒருகோடி மக்கள் பாரதம் முழுவதும் மடிந்தனர்.  மேற்கிந்தியத் தீவுகள், தென் அமெரிக்காவிலிருக்கும் பிரிட்டிஷ் கயானா, தெற்கு ஆப்பிர்க்கா, கிழக்கு ஆப்பிரிக்கா, மொரிஷியஸ், மலேயா, ஃபிஜித் தீவுகள் போன்ற கண்காணாத நாடுகளுக்கு அச்சமயம் அடிமைகளாக (indentured labors) நம்மவர் வேற்று நாடுகளுக்குச்

சென்றனர், [1]

இப்பொழுது சிறப்பான மேல்படிப்புக்காக அமெரிக்கா, கனடா, இங்கிலாந்து, ஜெர்மனி, ஆஸ்திரேலியா முதலிய நாடுகளுக்குச் செல்லும் அனைவரும், தனது கைப்பணத்தைச் செல்வழித்துக்கொண்டா செல்கின்றனர்?  இல்லையே!  எத்தனை சிறப்பான மாணவருக்கு இந்தியாவில் கல்விக் கூடங்களில் அனுமதி மறுக்கப்படுகிறது?  எத்தனை சிறந்த பட்டதாரிகளுக்கு வேலை கிடைக்காது போகிறது?  எத்தனை பேர் அவர்களின் பிறப்பிற்காக அவமதிக்கப்படுகின்றனர்?

இவையும் வெளிநாடுகளுக்குக் குடியேறும் காரணிகளாக அமைந்துவிடுகின்றன.  பாரதத்திலிருந்து ஓராண்டுக்கு ஐம்பது இலட்சம்பேர் வெளிநாட்டுக்குக் குடியேறுகின்றனர்.[2]  இதற்குக் காரணத்தை நாம் சிந்தித்துப் பார்க்கத்தான் வேண்டும்.

***

---

[1]      Why did Indians agreed to become indentured labourers? (ஏன் இந்தியர் ஒப்பந்தக் கூலிகளாகச் சம்மதித்தனர் ?),  https://www.bbc.co.uk/bitesize/topics/z7kvf82/articles/ztwyvwx#zjb2xbk3

[2]      India Immigration Statistics 1960-2022, Microtrends, India Immigration Statistics 1960-2022, https://www.macrotrends.net/countries/IND/india/immigration-statistics