அன்னையெனப் போற்றப்பட்ட அரக்கி

தாயின் உயர்வைச் சொல்லும் முதுமொழிகள் ஏராளம். ஏனென்றால் அன்பே உருவானவள் தாய். அரக்க குலத்தில் பிறந்த பெண் ஒருத்தி, அவள் காட்டும் அன்பின் காரணமாகத் தாயினும் இனியவளாகப் புகழப்படுகிறாள். ஆம், திரிசடையைத்தான் கம்பன் இப்படி அறிமுகம் செய்கிறான். ஏன் என்பதைப் பார்ப்போம்.

சீதாப் பிராட்டி அயோநிஜையாகப் பூமியில் கண்டெடுக்கப் பட்டாள்.

உழுகின்ற கொழுமுகத்தின் உதிக்கின்ற கதிரின் ஒளி
பொழிகின்ற புவி மடந்தை, திருவெளிப் பட்டென்ன

பெண்ணரசி தோன்றினாள்

சிறையிருந்தாள் ஏற்றம் கூறும் இராமகாதையில் சீதையின் தந்தையான ஜனக மன்னனைப் பற்றிய செய்திகள் காணக் கிடைக்கிறதே தவிர சீதையின். தாயைப் பற்றிய செய்திகள் காணக் கிடைக்கவில்லை. அயோத்தி வாசத்திலும் கோசலை, கைகேயி, சுமித்திரை இவர்களை அன்னை என்று அழைத்ததாகத் தெரியவில்லை. வனம் சென்றபோது சுமந்திரனிடம் செய்தி சொல்லி அனுப்புகிறாள்.அப்பொழுது “அரசர்க்கு, அத்தையர்க்கு என்னுடை வணக்கம் முன் இயம்பி” என்றுதான் சொல்கிறாள். வனத்திலே தசரதன் இறந்த செய்தி கேட்டபோதும் அன்னையே என்று அழைத்து ஆறுதல் சொன்னதாகத் தெரியவில்லை. அசோக வனத்திலே அனுமனிடமிருந்து கணையாழி பெற்றபின் சில அடையாளங்களைச் சொல்கிறாள். அப்பொழுதும்

சிறக்கும் மாமியர் மூவர்க்கும் சீதை ஆண்டு
இறக்கின்றாள் தொழுதாள்

என்று தன் வணக்கத்தைத் தெரிவிக்கிறாள். இங்கும் அன்னையர் மூவர்க்கும் என்று சொல்லவில்லை. ஆனால் கடல்கடந்த அயல்நாட்டில் அரக்க மகளான திரிசடையை (இவள் சீதையைவிடவயதில் இளையவளாகக் கூட இருக்கலாம்) ஒருமுறை அல்ல, மூன்றுமுறை அன்னை, அன்னை, அன்னை என்று விளிக்கிறாள். அது மட்டுமல்ல அதற்கு மேலே ஒருபடி போய் தெய்வமாகவே காண்கிறாள். திரிசடைக்கு அவ்வளவு ஏற்றம் கொடுக்க என்ன காரணம்?

சீதையின் தவிப்பு

அசோகவனத்தில் சீதைக்குக் காவல் இருந்த அரக்கியர் எப்படியிருக்கிறார்கள்?

வயிற்றிடை வாயினர் வளைந்த நெற்றியில்
குயிற்றிய விழியினர் கொடிய நோக்கியர்
எயிற்றினுக்கு இடை இடை யானை, யாளி, பேய் என
துயில் கொள் வெம்பிலன் என தொட்ட வாயினர்

இவ்வளவு பயங்கரமானவர்களுக்கு நடுவே ஓவியம் புகைபடிந்ததுபோல் இருக்கிறாள் சீதை. என்ன செய்வதென்று தெரியாமல்

விழுதல், விம்முதல், மெய்யுற வெதும்புதல்,வெருவல்
எழுதல், ஏங்குதல், இரங்குதல்,இராமனை எண்ணித்
தொழுதல், சோருதல், துளங்குதல், துயர் உழந்து உயிர்த்தல்
அழுதல்

இவையன்றி வேறறியாமல் தவிக்கிறாள். தனது தவிப்பையும் அனுபவத்தையும் திரிசடையிடம் சொல்லி ஆறுதல் தேடுகிறாள். திகிலோடிருக்கும் சீதைக்கு உற்ற தோழியாக விளங்குகிறாள் திரிசடை. இவள் மேதாவிகட்கெல்லாம் மேதாவியான வீடணரின் அருமைப் புதல்வி, நயந்த சிந்தையை உடையவள். “என் துணைவி ஆம் தூய நீ கேட்டி,” என்று சொல்லத் தொடங்குகிறாள்:

முனியொடு மிதிலையில் முதல்வன் முந்துநாள்
துனிஅறு புருவமும் தோளும் நாட்டமும்
இனியன துடித்தன, ஈண்டும் ஆண்டு என
நனி துடிக்கின்றன,ஆய்ந்து சொல்வாய்

“திரிசடை, விசுவாமித்திர முனிவரோடு இராமன் மிதிலைக்கு வந்த அன்றும் இதேபோல் என் இடது கண்ணும், புருவமும், தோளும் துடித்தன. இன்றும் அதேபோலத் துடிக்கின்றன. தம்பி பரதனுக்கு நாடளித்து நாங்கள் வனம் புகுந்த நாளிலும், நஞ்சனைய இராவணன் என்னை வஞ்சமாகக் கவர்ந்த நாளிலும் என் வலம் துடித்தன. ஆனால் இன்று என் இடப்பக்கங்கள் துடிக்கின்றன எனக்கும் ஏதேனும் நன்மை வருமா?”

திரிசடையின் கனவுக் காட்சிகள்

இதைக்கேட்ட இன்சொல்லின் திருந்தினளான திரிசடை “தேவி, உனக்கு மங்களங்கள் வந்துசேரப் போகின்றன. நீ நிச்சயம் உன் கணவனைச் சேரப் போகிறாய். உன் காதிலே பொன்நிறத் தும்பி வந்து ஊதிப் போனதை நான் பார்த்தேன். நிச்சயம் உன் தலைவனிடமிருந்து ஒரு தூதுவன் வந்து உன்னை சந்திக்கப் போகிறான். உனக்குக் கொடுமை செய்த தீயவர்களுக்குத் தீமை வருவதும் நிச்சயம்” என்று தேறுதல் சொல்கிறாள். அதன்பின் தான் கண்ட கனவை விவரிக்கிறாள்:

“இராவணன் தலையில் எண்ணை தேய்த்துக் கொண்டு பேய்களும் கழுதைகளும் பூட்டிய தேரில் தென்திசை போகக் கண்டேன். அவன் மட்டுமல்ல, அவன் மக்களும் சுற்றமும் கூடப்போனார்கள். நகரில் இருந்த தோரணக் கம்பங்கள் ஒடிந்தன. யானைகளின் தந்தங்கள் முறிந்தன. பூரண கும்பத்திலிருந்த புனித நீர் கள்ளைப் போல் பொங்கி வழிந்தது. மங்கையர்களின் தாலியெல்லாம் தாமே இற்று வீழ்ந்தன. மண்டோதரியின் கூந்தலும் அவிழ்ந்து சுறு நாற்றம் நாறின.

“இன்னும் கேள். இரண்டு சிங்கங்கள் புலிக்கூட்டத்தோடு இங்கு வந்து மத யானைகள் வாழும் வனத்தை வளைத்து அவற்றோடு போர் செய்தன. யானைகள் கூட்டம் கூட்டமாக வீழ்ந்து பட்டன. அந்த வனத்திலிருந்த மயிலும் பறந்து போனது. அதே நேரம் ஓர் அழகான பெண் இராவணன் அரண்மனையிலிருந்து அடுக்குதீபம் ஏந்தியபடி வீடணன் அரண்மனைக்குச் சென்றாள். இந்தச் சமயம் நீ என்னை எழுப்பி விட்டாய்” என்கிறாள். இதைக்கேட்ட சீதை அக்கனவின் உட்பொருளை ஒருவாறு உணர்ந்து கொள்கிறாள். இராவணன் குலத்தோடு அழியப்போகிறான். இரண்டு சிங்கங்களும் இராம இலக்குவர்களைக் குறிக்கின்றன, அந்த மயில் தன்னைக் குறிக்கிறது என்பதையும் தெரிந்து கொள்கிறாள். அவள் கவலையெல்லாம் பறந்து சென்ற மயில் எங்கே போனது? எனவே கனவின் முடிவைத் தெரிந்து கொள்ளும் ஆவலில் கை கூப்பி “அன்னையே! இன்னும் துயில்க, அதன் குறைகாண்” என்று வேண்டிக் கொள்கிறாள். மீண்டும் உறங்கினால் அதே கனவு தொடரப் போவதில்லை என்ற போதும், அவளை அன்னையே என்று விளித்து இவ்வாறு வேண்டிக் கொள்வது சீதாப்பிராட்டியின் நிலைமையை நமக்கு உணர்த்துகிறது.

இராவணன் சாபம்

இந்த நேரம் இராவணன் அரம்பையர்கள் புடைசூழ ஆடம்பரமாக வருகிறான். சீதையிடம் காதலை யாசிக்கிறான். சீதை அவனைப் பலவாறு இகழ்ந்து, பழித்துப்பேசி இடித்துரைத்து அறிவுரை சொல்கிறாள். இதனால் சீற்றமடைந்த இராவணன், அயோத்தி சென்று பரதன் முதலானோர் உயிர் குடித்துப் பின் மிதிலை சென்று அங்குள்ளவர்களையும் கொன்று பின் உன்னையும் கொல்வேன் என்று அச்சுறுத்துகின்றான். போகும்போது அரக்கிமார்களிடம் சீதையை அச்சுறுத்தியோ அல்லது அறிவுரை சொல்லியோ என் வசப்படுத்த வேண்டும், என்று கட்டளையிட்டுவிட்டுச் செல்கிறான். அவன் ஆணைப்படி அரக்கிமார்கள் சீதையை அச்சுறுத்துகிறார்கள். இந்தச் சமயம் திரிசடை அங்கு வருகிறாள். “தாயே நான் முன்பு கண்ட கனவின் முடிவைப் பற்றி முன்னமே சொன்னேன் அல்லவா? அப்படியிருக்க மீண்டும் ஏன் மனம் கலங்குகிறீர்கள்? மனம் கலங்குவது தகாது” என்று அறிவுறுத்துகிறாள். அதனால் மனம் தேறிய சீதை “அன்னே! நன்று” என்று தேறுதல் அடைகிறாள். அரக்கியரும் அடங்கி விடுகிறார்கள்.

திரிசடை சீதைக்குக் கனவின் தன்மைபற்றிக் கூறியதோடு கூடவே, ஒரு முக்கியமான, சீதைக்கு மிகவும் உபயோகமான, அவளுக்கு நம்பிக்கையும் தைரியமும் தரக்கூடிய செய்தியையும் சொல்கிறாள். தன்னை விரும்பாத பெண்ணை இராவணன் தொட்டால் அவன் தலை வெடிக்கும் என்று ஒரு சாபம் இருப்பதை சீதைக்குச் சொல்கிறாள். இது சீதைக்கு எவ்வளவு முக்கியமான செய்தி! இது சீதையின் செவிகளில் இன்பத்தேனைப் பாய்ச்சியிருக்கும். தினம் தினம் என்ன நடக்குமோ என்று அஞ்சும் அவளுக்கு உயிர் வாழ்வதற்கு வேண்டிய நம்பிக்கையைக் கொடுத்ததே இந்தச் செய்திதான். இதை அனுமனிடமும் தெரிவிக்கிறாள்.

மாயா ஜனகன்

அனுமன் வந்து சென்றபின் சீதை ஒருவாறு மனம் தேறியிருந்தாலும் அவளுக்குத் தொல்லை கொடுத்துக் கொண்டே இருக்கிறான் இராவணன். போர் ஆரம்பமாகிவிட்டது. முதல்நாள் போரில் அனைத்தையும் இழந்து வெறுங்கையோடு இலங்கை புகுந்த இராவணன் கும்பகருணனைப் போருக்கு அனுப்பிவிட்டுச் சீதையைப் பார்க்க அசோகவனம் வருகிறான். மகோதரனின் ஆலோசனையின் பேரில் மாயா ஜனகனைச் சிருஷ்டி செய்து அவனைச் சங்கிலியால் பிணித்து இழுத்துவரச் செய்கிறான். அவன்மூலமாகச் சீ£தையைத் தன் விருப்பத்திற்கு இணங்கும்படி வற்புறுத்தி வசப்படுத்தலாம் என்று திட்டமிடுகிறான். மாயாஜனகன், இராவணனின் விருப்பத்திற்கு இணங்கும்படி சீதைக்கு அறிவுரை சொல்கிறான். இதைக் கேட்ட சீதை வெகுண்டு மாயாஜனகனைக் கடிந்து பேசுகிறாள். “நீ இருந்தால் என்ன? இறந்தால்தான் என்ன? என்று அவனைச் சீறுகிறாள். இராவணன் மாயாஜனகனைக் கொல்லப் போவதாக வாளை உருவுகிறான். அந்த நேரம் கும்பகர்ணன் போர்க்களத்தில் மாண்ட செய்தி வருகிறது. சீதையை அழவைத்த இராவணன் கதறி அழுதுகொண்டே போகிறான். சீதை களிப்படைகிறாள். இந்தச் சமயம் திரிசடை வந்து உண்மையைச் சொல்கிறாள்.

உந்தை என்று உனக்கு எதிர் உருவம் மாற்றியே
வந்தவன் மருத்தன் என்று உளன் ஓர் மாயையான்
அந்தம் இல் கொடுந்தொழில் அரக்கனாம் எனா
சிந்தையின் உணர்த்தினாள் அமுதின் செம்மையாள்

தந்தையே தனக்குத் துரோகம் இழைத்து விட்டானே என்று சீதை மிகவும் மனம் கசந்து போயிருந்த சமயத்தில் அவளுக்கு ஆறுதலாகத் திரிசடை, உயிர்போகும் தறுவாயில் அமுதம் போன்ற வார்த்தைகளைச் சொல்லி உயிர் பிழைப்பிக்கிறாள். அதனால் அவளை அமுதின் செம்மையாள் என்கிறான் கம்பன்.

களம் கண்ட சீதை

போர்க்களத்தில் இலக்குவனும் இந்திரஜித்தும் கடுமையாகப் போர் செய்கிறார்கள். பிரும்மாஸ்த்திரத்தை விட இலக்குவன் முயன்றபோது இராமன் அவனைத் தடுக்கிறான். இந்திரஜித்து ஒருவனைக் கொல்வதற்காக பிரும்மாஸ்திரத்தை நீ ஏவினால் அது அவனைமட்டும் முடிக்காமல் மூவுலகங்களையுமே அழித்து விடும். அதனால் அதைப் பிரயோகம் செய்ய வேண்டாம் என்று தடுத்து விடுகிறான். இலக்குவனும் கீழ்ப்படிகிறான்.

ஆனால் மாயாவியான இந்திரஜித் மறைந்து நின்று பிரும்மாஸ்திரத்தைப் பிரயோகிக்கிறான். அதனால் அனைத்து வானர வீரர்களும் கீழே சாய்கிறார்கள் இலக்குவனும் வீழ்ந்து விடுகிறான். இதைக்கண்ட இராமன் மிகவும் வருந்திப் புலம்புகிறான். தாங்க முடியாத துயரத்தில் மூர்ச்சையாகி விடுகிறான். இராமனும் மரணமடைந்துவிட்டதாக நினைத்த அரக்கர்கள் இராவணனிடம் சேதி சொல்கிறார்கள் இராமனும் மரணமடைந்து விட்டதாக நினைத்த அரக்கர்கள் இராவணனிடம் சேதி சொல்கிறார்கள். செய்தியறிந்த இராவணன் மிகுந்த உற்சாகத்தோடு மக்களை வெற்றி விழாக் கொண்டாடும்படி உத்தரவிடுகிறான். மாண்ட அரக்கர்களின் உடல்களைக் கடலில் தள்ளிவிடும்படி ஆணையிடுகிறான். சீதையைப் புஷ்பக விமானத்தில் ஏற்றி இராம இலக்குவர்கள் வீழ்ந்து கிடப்பதைக் காட்டுமாறு உத்தரவிடுகிறான். களம்கண்ட சீதை மலர்ந்த தாமரைப்பூ நெருப்பில் விழுந்தது போல் துவண்டு வாடிப் போகிறாள். சீதை அழ, தேவமாதர்களும், பார்வதியும், திருமகளும், கலைமகளும், கங்கைநதியும் கொற்றவையும் அழுகிறார்கள். இரக்கம் இன்னதென்று அறியாத அரக்கியரும் கூட அழுகிறார்கள். சீதை வருந்திப் புலம்புகிறாள். “நீ, அயோத்தியிலேயே இருப்பாய் என்று சொன்னதைக் கேட்காமல் காட்டுக்கு வந்தே தீருவேன் என்று அடம்பிடித்து வந்தேனே. அதோடு அமையாமல் மான் வேண்டும் என்றும் பிடிவாதம் செய்ததால் நானே உன் முடிவுக்குக் காரணமாகி விட்டேனே” என்று கதறுகிறாள்.

தகைவான் நகர் நீ தவிர்வாய் என்னவும்
வகையாது தொடர்ந்து, ஒரு மான் முதலா
புகை ஆடிய காடு புகுந்து உடனே
பகை ஆடியவா, பரிவு ஏதும் இலேன்

என்று கல்லும் கரையும்படி கதறுகிறாள். இந்தத் துன்பத்திலிருந்து விடுபட்டு ஆறுதல்பெற இராமன் மேனியில் விழுந்து உயிர்விடுவேன் என்று எழுகிறாள். அந்த நேரம் சீதை தேடிய தவப்பயன் போன்ற திரிசடை அவளை அணைத்து சீதையின் செவியில் “தாயே இந்த அரக்கர்களின் மாயம் தாங்கள் அறியாததா? மாயமானை விடுத்ததும் மாயாஜனகனை உன்னிடம் அனுப்பியதையும், நாகபாசம் அழிந்து போனதையும் எண்ணிப்பார். நன்றாக உற்று கவனித்துப்பார். இராமன் உடம்பில் அம்புகள் தைக்கவில்லை. இலக்குவன் உடலில் அம்புகள் இருந்தாலும் கூட அவன் முகம் இன்னமும் சூரியன் போல் ஒளிவீசிக் கொண்டிருக்கிறது. இராமன் உயிருக்கு இறுதி நேர்ந்தால் இந்த உலகம் இன்னமும் இயங்குமா? உலகம் இன்னமும் இயங்கிக் கொண்டு தானேயிருக்கிறது? ஏன்? இராமன் உயிரோடு இருப்பதால்தான்.

“இன்னொன்றையும் எண்ணிப்பார். இன்றுபோல் என்றும் இருத்தி என்று நீ வாழ்த்தியதால் சிரஞ்சீவிப் பட்டம் பெற்ற அனுமனுக்கு முடிவு ஏது? தேவி உன் கற்புக்கு அழிவு உண்டோ? மேலும் தேவர்கள், இராம இலக்குவர்களை வணங்குவதைக் கண்டேன். தேவர்கள் உன்னைப் போல் கலக்கமடையவில்லை. அதனால் இராம இலக்குவர்கள் உயிருக்கு ஒன்றும் நேர வில்லை என்று தெரிந்துகொள். இன்னொரு முக்கியமான விஷயம், இந்தப் புஷ்பகவிமானம் மங்கலநாண் இழந்த கைம்பெண்களைத் தாங்காது. நான்சொன்ன இத்தனை கருத்துக்களையும் நன்றாக ஆராய்ந்து எண்ணிப் பார்” என்று விரிவாகச் சொல்கிறாள்

சீதை உணர்ச்சிவயப்பட்ட நிலையிலும் பாதிக்கப்பட்டவளாகவும் இருந்தாள். திரிசடை அறிவுநிலையில் நின்று காரண காரியங்களை விரிவாக ஆராய்ந்து சொல்ல சீதை கொஞ்சம் மனம் தேறி ஆசுவாசம் அடைகிறாள். மனம் கலங்கி அழும் குழந்தையைத் தேற்றி அணைத்து ஆறுதல் சொல்வது போல், தனக்கு ஆறுதல்சொன்ன திரிசடையை

அன்னை நீ உரைத்தது ஒன்றும் அழிந்திலது ஆதலானே
உன்னையே தெய்வமாக் கொண்டு இத்தனை காலம் உய்ந்தேன்

என்று தொழுகிறாள் சீதை.

முன்பு திரிசடை சொன்னபடி இராமதூதனாக அனுமன் வந்து கணையாழி கொடுத்துச் சென்றதும், மாயாஜனகன் நாடகத்தின் உண்மை வெளிப்பட்டதாலும், நீ உரைத்தது ஒன்றும் அழிந்திலது என்கிறாள். அதுபோலவே இப்பொழுதும் இராம இலக்குவர்கள் இறக்கவில்லை, இதுவும் அரக்கர்களின் மாயையே என்று தெளிவடைந்து, “திக்கற்றவர்களுக்குத் தெய்வமே துணை என்பது போல, “நின்னையே தெய்வமாக் கொண்டு இத்தனை காலம் உயிர் தரித்திருந்தேன்” என்கிறாள்.

உலக அன்னையான திருமகளின் அம்சமான சீதையாலேயே அன்னை என்றும் தெய்வம் என்றும் போற்றப்படும் பெருமை பெறுகிறாள் அரக்கர் குல மகளான திரிசடை. பிறப்பினால் அல்லாது பண்பினாலேயே ஒருவர் உயர்வர் என்பதை இவ்வாறு நம் முன்னோர்கள் பல இலக்கியங்களிலும் எழுதி வைத்துச் சென்றுள்ளனர் நம் பொருட்டாக.