இத்தனை நடந்தபோது நானா அரியணையில் வீற்றிருந்தேன்? கிடந்தது என் உடலல்லவா? வேறெது இல்லாவிட்டாலும் இங்கே வந்து, இந்நகரை எரியூட்டித் திரும்பிய அந்த வானரம் இறந்தது என்ற செய்தி கூட கிடைக்கப்பெற்றிலேன். இப்படி ஒரு பழி நம்மைச் சேர்ந்ததே என்று இராவணன் ஆரம்பிக்கவும் ஒவ்வொருவராகப் பேச ஆரம்பிக்கின்றனர். என்ன பேசுவார்கள்? முகஸ்துதியைத் தவிர வேறென்ன இராவணன் செவியில் ஏறும்?

பண்டோர் இராவணனும் சீதைதனைப் பாதகத்தால்
கொண்டோர் வனத்திடையே வைத்துப்பின் கூட்டமுற
மந்திரிகள் சாத்திரிமார் தம்மை வரவழைத்தே
செந்திருவைப் பற்றிவந்த செய்தி உரைத்திடுங்கால்
தக்கது நீர்செய்தீர் தருமத்துக் கிச்செய்கை
ஒக்கும் எனக்கூறி உகந்தனராம் சாத்திரிமார்!
பேயரசு செய்தால் பிணம்தின்னும் சாத்திரங்கள்!

என்ற பாரதி வாக்குப் படியேதான் அன்றைய மந்திராலோசனை நடந்தது – கும்பகருணன் பேச எழும் வரையில்! கும்பகருணன் எழுந்ததும் விழுந்தது இராவணனுக்கு முதல் இடி! குலத்து மானம் போயிற்று என்று புலம்புகின்றாயே, இன்னொருவன் மனைவியின் கால்களில் அன்றாடம் வீழ்ந்து என்னை ஏற்றுக்கொள் என்று நீ அவளைக் கெஞ்சுவதும் அவள் உன்னை மறுப்பதும் குலத்துக்குப் பெருமை சேர்க்கும் என்று நினைக்கிறாயா (“ஒருத்தன் மனை உற்றாள் பொன்னடி தொழத்தொழ மறுத்தல் புகழ்போலாம்!”) எப்போது நீ மாற்றான் மனைவியைச் சிறை வைத்தாயோ அன்றே அரக்கர் மானம் அழிந்ததல்லவா?

ஆசில் பரதாரம் அஞ்சிறை அடைப்பேம்
மாசில் புகழ் காதலுறுவேம் வளமை கூரப்
பேசுவது மானம் இடை பேணுவது காமம்
கூசுவது மானிடரை நன்றுநம் கொற்றம்.

அடைப்பேம் காதலுறுவேம் என்று சொற்களை மாற்றி உதிர்க்கும் போது தெறிக்கும் கிண்டலையும் குத்தலையும் உணர்ந்து அனுபவிக்கலாம். நமக்கு ஒரு தவறும் இழைக்காத மாற்றானின் மனைவியைச் சிறையில் வைப்போம். அவள்பால் “குற்றமற்ற புகழ்பெறத்தக்க” காதல் உறுவோம். என்ன கூத்து இது? வாய்க்கு வாய் மானத்தைப் பற்றிப் பேசினாலும் வளர்த்துக் கொண்டிருப்பது காமம் அல்லவா? இந்த அழகில் மானிடரைக் கண்டு அஞ்சி இந்த மந்திராலோசனையையும் கூட்டியிருக்கிறோம். நம் கொற்றம் எத்தனை சிறப்பு மிக்கது! முதலிரு அடிகளில் குத்தலும் மூன்றாம் நான்காம் அடிகளில் சட்டென வெளிப்படும் சீற்றமும் கம்பன் கவிதை நெசவின் வனப்பிற்குச் சான்று. ஒரு சோறு பதம்.

இவ்வாறெல்லாம் இடித்துரைத்தாலும் அண்ணனை விட்டுக் கொடுக்கத் தயாராயில்லை கும்பகருணன். நீ செய்தது தவறே என்றாலும், இப்போது சீதையைத் திருப்பித் தந்தால் அது நம்மை பலவீனர்களாகக் காட்டும். இப்போது போர் மேற்கொள்வதே சிறந்தது. ஒரு வேளை அந்த மானிடர் வலியாராயிருந்து நாம் இறக்க நேரிடினும், அத்தகைய மரணம் நன்றே. பழியின்பாற் பட்டதன்று . இனியும் காலம் தாழ்த்தாது அவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கே சென்று அவர்மேல் போர் தொடுத்தலே செய்யத்தக்கது. காலம் தாழ்த்தினால் அவர்களுடன் தேவரும் ஒன்று சேர்வர். எனவே அவர்களே வெல்வதாயினும் அவர்கள் இருக்கும் இடத்திலேயே அவர்களைச் சந்திப்பதே சாலச் சிறந்தது என்று சொல்கிறான் கும்பகருணன்.

ஒன்றைக் கவனிக்க வேண்டும். நீ செய்தது சரியே என்று சொன்னானில்லை. நாமே வெல்வோம் என்றும் சொன்னானில்லை. வெல்வதற்குரிய நோக்கம் சரியானதாக இருக்கவேண்டும். அது நம்மிடம் இல்லை. இருந்தாலும் பரவாயில்லை. விட்டுக் கொடுக்காமல் போர் செய்வோம் என்ற தொனியே மந்திரப் படலத்தில் கும்பகருணன் பேசுவதில் ஒலிக்கிறது. சீதையைக் கவர்ந்து வந்தது தவறென்ற கருத்தை முதன்முதலில் இராவணன் முன்னிலையில் எடுத்து வைத்தவன் கும்பகருணன். மந்திரப் படலத்தில் எல்லோருக்;கும் முன்னதாகப் பேச எழுந்த ஒரு படைத்தலைவன் இத்தகைய ஒரு கருத்தை மிகத் தயங்கித் தயங்கி சொல்கிறான்.

வஞ்சனை மனிதரை இயற்றி வாள்நுதல்
பஞ்சுஅன மெல்லடி மயிலைப் பற்றுதல்
அஞ்சினர் தொழில் என்று அறிவித்தேன். அது
தஞ்சுஎன உணர்ந்திலை உணரும் தன்மையோய்.

இப்படி ஆரம்பித்தாலும் சட்டெனத் தன் போக்கை மாற்றிக் கொள்கிறான். எளியன் வேறென் செய்வான். அந்தச் சபையில் இராவணனைக் கண்டித்த முதல் பேச்சாளன் கும்பகருணனே.

இதே இடத்தை வான்மீகி எப்படிச் சொல்லியிருக்கிறாரென்று பார்ப்போமா?

“Hearing the wail of Ravana, who was overwhelmed with passion, Kumbhakarna flew into a rage and spoke the following words: “Even as the river Yamuna fills the depression near its source the moment it descends on earth, your mind ought to have sought careful deliberation (with us) the very moment when the aforesaid Sita was actually borne away here by force after a single impulsive thought from the hermitage of Rama, who was accompanied by Lakshmana. All this doing (of yours), O great king, is unworthy of you. Deliberation ought to have been held with us at the very beginning of this act. A monarch who discharges his kingly duties with justice, his mind having determined his purpose (in consultation with his counsellors), does not (have to) repent O Ravana! Actions which are undertaken without recourse to fair means and run counter to the principles of righteousness beget sin even as oblations used in impure sacrfices (undertaken or malevolent purposes)……….

Before Rama strikes me violently once more with a second arrow, I shall drink his blood. Therefore be fully restored to confidence. By making short work of Rama (son of Dasaratha) I shall try my best to bring victory which will conduce to your happiness. Nay, having killed Rama along with Lakshmana, I shall devour all the leaders of monkey hordes. Enjoy life fully, drink the most excellent wine and, rid of anxiety, perform actions (which are) conducive to your welfare. When Rama for his part has been dispatched to the abode of death by me, Sita will submit to your will for long.” (The Valmiki Ramayana, Gita Press, Gorakhpur -Vol II Page 265.)

இந்த இடத்தில் வவேசு ஐயர் சொல்லியிருப்பதைச் சற்று பார்ப்போம்.

“At the war council, in Valmiki, Kumbakanan’s speech is not properly worked up. There he charges him with having provoked the war without having consulted his ministers. He does not at all touch upon the moral aspect of the affair in his speech, which does not fit in either with what goes before or what comes after.” (Kamba Ramayanam – A Study – VVS Aiyar. Page 130).

கம்பனின் கும்பகருணன், அரக்கர் குலமே வெல்லும் என்றும், சீதையை அடைவது நடக்கக் கூடிய ஒன்றே என்றும் பேசவில்லை என்பது கவனிக்கத்தக்கது. வான்மீகியின் கும்பன் அரக்கன். கம்பனின் கும்பனோ அறத்தன்.

(தொடரும்….)