கூவாகம் கூத்தாண்டவர்: புத்தக விமரிசனம்

விளிம்பு நிலை மக்களை படிப்பதற்கு இப்போதெல்லாம் கல்வி அமைப்புகளில் படு கிராக்கி. மேற்கிலிருந்து இறக்குமதியான அறிவுஜீவி விஷயம். நம் அறிவுஜீவிகளுக்கு சும்மாயிருக்க முடியுமா? மேல்தட்டு பண்பாட்டால் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்காக எழுதி குவித்துவிட்டார்கள் குவித்து. விளிம்பு நிலை மக்கள் கூட்டங்களை அடையாளம் கண்டார்கள். அவர்களுக்காக ஏசி அறை செமினார்களில் உருகினார்கள். கவிதையரங்குகளிலும் மேடைகளிலும் உறுமினார்கள். மானுட உரிமை மாநாடுகளில், இந்தியாவின் அடக்குமுறை சமுதாயத்தில் விளிம்பு நிலை மக்கள் படும் அவலநிலைகளை அவர்களுக்காக பேச, அமெரிக்காவுக்கும் ஐரோப்பிய நாடுகளுக்கும் பறந்தார்கள்.  என்ன ஒரு அடக்குமுறை பண்பாடு! பார்ப்பனீய கொடுமை! விளிம்புநிலை மக்களை கவனிப்பதில்லை, அவர்களது கலாச்சாரத்தை கவனிப்பதில்லை –  இத்யாதி இத்யாதி.

அத்தகைய ஒரு விளிம்பு நிலை மக்கள் கூட்டமாக அடையாளப் படுத்தப்பட்டவர்கள் தான் அலிகள் அல்லது அரவாணிகள் எனப்படும் திருநங்கைகள்.

ஆனால் உலகெங்கிலும் இல்லாதவாறு பாரம்பரியமாக இப்பாலின மக்களை இப்பண்பாடு பாதுகாத்தும் சமுதாயத்தில் ஒரு முக்கிய அந்தஸ்து கொடுத்தும் வைத்துள்ளது என்பதுதான் உண்மை. இந்த உண்மையின் ஸ்தூலமான வெளிப்பாடுதான் கூவாகம் கூத்தாண்டவர் கோவில். இந்த கோவிலைக் குறித்த நூல் கிழக்கு பதிப்பகத்தாரின் வரம் புத்தக பிரிவால் வெளியிடப்பட்டுள்ளது.

பொதுவாக ஆன்மிகம் என்கிற பெயரில் வெளியிடப்படும் அசட்டுத்தனம் இல்லாமல், சிறப்பான முறையில் இக்கோவிலையும் இக்கோவிலினால் ஆன்மிக சமுதாய உள்வலிமை அடையும் திருநங்கைகளையும், அதே நேரத்தில் இக்கோவிலுடன் இணைந்த இதிகாச-புராண-வட்டார ஐதீகங்களையும் இந்நூல் சுவைப்பட சொல்கிறது.

சென்னையிலிருந்து 200 கிமீ. தொலைவில் விழுப்புரம் மாவட்டத்தில் உளுந்தூர் பேட்டைக்கு அருகில் உள்ள குக்கிராமம் இது. பாரதம் முழுவதிலுமிருந்து மூன்று இலட்சம் அரவாணிகள் இந்த விழாவில் பங்கு கொள்கின்றனர் என நூல் சொல்கிறது. அரவாணிகளின் ஆன்மிக பூமி என ஆரம்பமாகும் இந்த நூல் பொதுவாக நகரப்புறங்களில் அரவாணிகள் மீது வீசப்படும் வன்கொடுமைகள் கூவாக மக்களிடையே இல்லை என்பதை கவனிக்க கோரியபடி, அரவாணிகளின் பார்வையின் ஊடாகவும் பொதுவாசகனை அழைத்து செல்கிறது. “முன்பெல்லாம் விழுப்புரத்துல இறங்கி வண்டி கட்டி வருவோம். கோயில்ல வில்லிபாரதக் கதை படிப்பாங்க. மனசுக்கு ரொம்ப இதமாகவும் சந்தோஷமாகவும் இருக்கும்” என்கிற அருப்புக்கோட்டையைச் சார்ந்த சீதா என்கிற அரவாணியின் வார்த்தைகளில், ”பாரம்பரியம் இந்த விளிம்புநிலை மக்களை உண்மையில் விளிம்பில் வைக்கவில்லை” என்பதை சொல்லாமல் சொல்கிறது.

ஆனால் இக்கோவில் ஏதோ அரவாணிகளுக்கென்று மட்டும் ஒதுக்கப்பட்ட கோவிலும் இல்லை. பொதுமக்கள் அனைவரும் வழிபடும் கோவில் தான்; ஆனால் அரவாணிகளின் ஆன்மிக தாயகம். அரவான்-களப்பலி – அதற்கு முன்னர் அவரை கிருஷ்ணர் பெண்ணாக மாறி மணந்தது – இத்தொன்ம நிகழ்வு மீள் நிகழ்த்தப்படுவது – அனைத்து அரவாணிகளும் அரவானின் மனைவிகளாகி மகிழ்ந்து சோகமடைவது- இந்நிகழ்வுகளில் உள்ள சடங்குகள் அனைத்தும் மிகவும் சுவாரசியமாக நூலில் வர்ணிக்கப்படுகின்றன. ஆண் பெண்ணாகும் நிகழ்வு ஹிந்து தொன்மங்களில் இழிவானதாக கருதப்படவில்லை; மாறாக முக்கிய புராண நிகழ்வாகவும், விஷ்ணு அவதாரங்களில் ஒன்றாகக் கருதப்படுவதையும், இந்நூல் விரிவாகவே பேசுகிறது. பின்னர் மகாபாரதத்துடன் சம்பந்தப்பட்ட இவ்விழாவுடன் உள்ளூர் ஐதீகங்கள் நீக்கமற கலந்திருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டுகிறது.

மண்வாசனையோடு ஒரு மகத்துவ திருவிழா எனும் தலைப்பில், இத்திருவிழா சடங்குகளில் எப்படி ஊரின் அனைத்து தரப்பு மக்களும் சொந்த வீட்டுத் திருவிழா தன்மையுடன் கலந்து கொள்கின்றனர் என்பதை சொல்லும் இடம், சமூகத்தின் மீது அக்கறை உடையவர்கள் கவனிக்க வேண்டிய இடம்.  உதாரணமாக:

“ஆதி திராவிட சாத்துக்காரர் மணப்பெண்ணாகவும் வன்னியர் இனத்தைச் சார்ந்த ஒருவர் மாப்பிள்ளையாகவும் அந்தப்பந்தலில் இருப்பார்கள். அதே போல தலைமைப் பூசாரி மணப்பெண்ணாகவும் நந்தவேலியைச் சார்ந்தவர் மாப்பிள்ளையாகவும் வீற்றிருப்பார்கள்.” (பக்.50)

“இந்த வேப்பிலை கரகத்தைச் சுமப்பவர் ஒரு சலவைத் தொழிலாளியாக இருக்க வேண்டும் என்பது மரபு. …கரகம் தங்கள் வீட்டு முன்பாக வரும் போது ஏகாளியின் பாதங்களுக்கு தண்ணீர் ஊற்றி மஞ்சள் பூசுகின்றனர்.”எங்கள் வீடு எல்லா நலமும் பெற்று நலமாக இருக்க வேண்டும். அதற்கு மாரியம்மா தாயே நீதான் வழிகாட்ட வேண்டும்” என்று மனதார வேண்டிக்கொண்டு கரகம் சுமப்பவரின் கால்களில் விழுகின்றனர்.” (பக்.52)

மேலும் எவ்வாறு நாட்டார் கலைகள் இந்த கூவாகத் திருவிழாவுடன் இணைந்து வாழ்விக்கப்படுகிறது என்பதையும் இந்நூல் விரிவாகவே சொல்கிறது.

இந்திய அலிகளைக் குறித்து ஆராய்ச்சி செய்த உல்ரிச் நிக்கோலஸ் என்பவர் கூறுகிற சில ஆய்வுத்தகவல்களை இந்நூலில் அளித்துள்ளனர். அந்த ஆராய்ச்சியாளர் அலிகள் குறித்து ஒரு ஆவணப்படமும் எடுத்துள்ளார். உலகின் பிற பாகங்களில் வாழும் அலிகளைக் காட்டிலும் இந்தியாவில் வாழும் அலிகள் கௌரவமாக வாழ்வதாகவும், இந்திய புராண இதிகாச மரபுகள் இதற்கு உறுதுணையாக இருப்பதாகவும் அவர் கருதுகிறார். தங்களை திருமாலின் அவதாரமகவே அவர்கள் கருதுவது அவர்களுக்கு மனதிண்மையையும் சுய கௌரவத்தையும் அளிக்கிறது. (பக்.80-1) தமிழ்நாட்டைப் பிடித்த போலி பகுத்தறிவு வியாதி இத்தகைய பாரம்பரியங்களை புறந்தள்ள வைத்தது நம்மை. இதன் விளைவாக, தமிழ்நாட்டு அலிகள்  நகர்ப்புற நாகரிகங்களிலும், திராவிடவாதிகளின் பிரச்சாரத்தையே முன்னெடுத்த திரைப்படங்களிலும், இழிவாகவே காட்டப்பட்டனர். இது சாதாரண தமிழ் குடும்ப பண்பாட்டு பார்வையிலும் ஊடுருவி, அலி என்பது ஏதோ பேயோட்டப்பட வேண்டிய இகழ்ச்சியாகிவிட்டது.

இத்தகைய சூழலில் மிகவும் கொடுமைப்படுத்தப்பட்ட ஒரு அலி, வட இந்தியாவில் ஒரு பெண் தன்னிடம் ஆசி கேட்ட போது நெகிழ்ந்து போய்விட்டார். அவர் சொல்கிறார்: “இந்த உலகில் அநாதையாக விடப்பட்டு விட்டோம் என நொந்து போய்கிடந்த எனது காலிலும் ஒருவர் விழுந்து ஆசிர்வாதம் கேட்ட சம்பவம் என்னை நெகிழச் செய்து விட்டது.” (பக். 83) கூத்தாண்டவர் பாரத அரவாணிகளின் தந்தை என்றால் அவர்களின் தாய் தெய்வம் பெஜிராஜி.  ஆக அரவாணிகளின் ஆன்மிகத்திலும் தேச ஒற்றுமை சுடர்விடத்தான் செய்கிறது!

கிட்டப்பா பிள்ளையின் சிஷ்யையான திருநங்கை நர்த்தகி நடராஜன் குறித்த செய்தியும் அவரது வேதனைகளை மீறிய சாதனைகளையும் இந்நூல் தொட்டுச்செல்கிறது. அவ்வாறே ரேவதி சங்கரன் எவ்வாறு திருநங்கைகளை ஆதரிக்கும் புரவலராக மாறினார் எனும் செய்தியும், சந்தோஷ் சிவனின் நவ்ரஸா குறித்தும் தகவல்கள் இருக்கின்றன. அத்துடன் திருநங்கைகள் கூவாகத்தை எவ்வாறு தம் சுயத்தின் ஆன்மிக வெளிப்பாடாக உணர்கிறார்கள் என்பது குறித்த நேர்காணல்களும் உள்ளன.

மொத்தத்தில் இந்த நூல் ஆன்மிகத்தின் ஒரு முக்கிய பரிமாணத்தை நமக்கு காட்டுகிறது. தாழக்கிடப்பவரை தற்காப்பதே தருமம் என்றார் அய்யா வைகுண்டர். பாரம்பரிய வேர்கள் பலவீனப்பட்ட நம் நகரங்களிலும் போலி பகுத்தறிவாலும் அசட்டு மேன்மைவாதத்தாலும் களங்கப்பட்ட நம் கூட்டு பிரக்ஞையிலும் புறந்தள்ளப்பட்ட பாலினமான திருநங்கைகளுக்கு, நம் பாரம்பரிய ஆன்மிகம் அளிக்கும் சமுதாய பாதுகாப்பு, நீதி மற்றும் அமைதியின் வெளிப்பாடுதான் கூவாகம். ஏசி அறை செமினார்களால் அல்ல, இத்தகைய தமிழ் ஹிந்து பாரம்பரியங்களே இந்த மண்ணின் “விளிம்பு நிலை” மாந்தரை அழகுடனும் சுயமரியாதையுடனும் வாழ வைக்கிறது.

இந்த அருமையான நூலின் ஆசிரியர்களுக்கும் நூலை வெளியிட்ட “வரம்” வெளியீட்டாளர்களுக்கும் தமிழ் ஹிந்து சமுதாயம் நன்றிக்கடன்பட்டிருக்கிறது.

கூவாகம் ஆண்டவர்

ஆன்லைனில் இந்தப் புத்தகத்தை இங்கே வாங்கலாம்.