சி.பி.ஐ. நடத்துவது விசாரணையல்ல, வீட்டுப் பாடம்

சோனியா காங்கிரஸின் காவல்நாயாக மாறிவிட்ட சென்ட்ரல் பீரோ ஆஃப் இன்வெஸ்டிகேஷன் (Central Bureau of Investigation) என்கிற சி.பி.ஐ. (C.B.I.) தனது நம்பகத்தன்மையை இழந்து நீண்ட காலம் ஆகிவிட்டது.

தனக்கு வேண்டாதவர்கள் மீது ஏவிவிடவும், எதிர்முகாமில் இருப்பவர்களைத் தனக்குச் சாதகமானவர்களாகத் திருப்ப நிர்பந்திக்கவும், எதிர்க்கட்சியில் மக்கள்செல்வாக்குடன் இருப்பவர்கள்மீது பொய்க் குற்றச்சாட்டுகளைத் தாக்கல் செய்து அவர்களின் மீது அதிருப்தி எழச் செய்யவும் சி.பி.ஐ.யை சோனியா காங்கிரசும் அதற்குத் தலையாட்டி பொம்மையாக வாய்த்திருக்கிற சோனிப் பிரதமர் மன்மோஹன் சிங்கும் உபயோகிக்கத் தொடங்கிவிட்ட பிறகு, சி.பி.ஐ.யின் நடத்தையில் மக்கள் நம்பிக்கை இழந்தாயிற்று.

ஒரு காலத்தில் ஸி.பி.ஐ. என்றாலே தனி மரியாதை இருந்தது. தயை தாட்சண்யமின்றி, விருப்பு வெறுப்பு இன்றி, முறைகேடுகளைப் புலன் விசாரணை செய்து, எவருக்கும் அஞ்சாமல் குற்றவாளிகளைக் கூண்டில் ஏற்றி, குற்றப் பத்திரிகையினையும் மிகவும் உறுதி வாய்ந்ததாகத் தயாரித்து, குற்றவாளிகளுக்குத் தக்க தண்டனை வாங்கித் தரும் அமைப்பு என்கிற கருத்து மக்களிடையே நிலவி வந்த காலம் ஒன்று இருந்தது. 1969-க்குப் பிறகு, இந்திரா காந்தி தனது பிரதமர் பதவியைக் காப்பாற்றிக்கொள்ள சி.பி.ஐ.யை ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்திக்கொள்ளத் தொடங்கியதுமே சி.பி.ஐ.யின் நம்பகத்தன்மை நீர்த்துப் போகலாயிற்று. 1975-ல் இந்திரா காந்தி தனது பிரதமர் பதவியைக் காப்பாற்றிக்கொள்வதற்காக நெருக்கடி நிலையை நடைமுறைப் படுத்தியதும் சி.பி.ஐ. தனது தனித் தன்மையை இழந்து சுயமாக இயங்கும் உரிமையினைப் பறிகொடுத்தது. 1977-இல் மொரார்ஜி தேசாய் தலைமையில் ஜனதா கட்சி நடத்திய சொற்ப கால ஆட்சியின்போது சி.பி.ஐ.க்கு அதன் சுய மரியாதை மீட்டுத் தரப்பட்டது. ஆதரவாளர்-ஆதரவு தராதவர் என்கிற பாகுபாடு இன்றி, ஊழல் பேர்வழிகள் எனத் தெரியவரும் அனைவரது செயல்களையும் புலன் விசாரணை செய்து குற்றப் பத்திரிகை தாக்கல் செய்யுமாறு பிரதமர் மொரார்ஜி சி.பி.ஐ.க்கு அறிவுறுத்தியிருந்தார்.

நெருக்கடிக் காலத்தில் கருணாநிதி தலைமையிலான தி.மு.க. ஆட்சி– குறிப்பாக கருணாநிதி செய்த ஊழல்கள்– குறித்து விசாரிக்க நீதிபதி சர்க்காரியா தலைமையில் ஒரு குழு அமைக்கப்பட்டு அவரும் கருணாநிதி அறிவியல்பூர்வமாகச் செய்த ஊழல்களை அம்பலப்படுத்தினார். அதன் அடிப்படையில் கருணாநிதி தலை மீது கத்தி தொங்கலாயிற்று.

விசாரணைக் குழு அறிக்கையின் அடிப்படையில் சி.பி.ஐ. கருணாநிதியின் ஊழல்களை முறைப்படி புலன் விசாரணை செய்து குற்றப் பத்திரிகை தாக்கல் செய்யும் ஏற்பாடுகள் நடைபெற்ற நிலையில் மக்களவைத் தேர்தல் நடந்து, ஆட்சி மாற்றமும் நிகழ்ந்துவிட்டது.

ஜனதா ஆட்சி பீடம் ஏறியதால் தனக்கு விடிவு காலம் பிறந்துவிட்டதாகப் பெருமூச்சுவிட்டார், கருணாநிதி. அப்போது மக்களவை தி.மு.க. உறுப்பினராக இருந்த க.ராஜாராமை மொரார்ஜி தேசாயிடம் தன் மீதான நடவடிக்கையைக் கைவிடுமாறு இடைவிடாது நச்சரிக்க ஏவினார், கருணாநிதி. சர்க்காரியா விசாரணைக் குழு அறிக்கையின் அடிப்படையில் எவ்வித நடவடிக்கையும் எடுக்காமல் அதைக் கிடப்பில் போட்டுவிடவேண்டும் என்ற கோரிக்கையை கருணநிதியின் சார்பில் மொரார்ஜியிடம் விடாமல் வற்புறுத்திக்கொண்டிருப்பதே ராஜாராமின் முழுநேர வேலையாகிவிட்டிருந்தது!

பாவம், ராஜாராம், நல்ல மனிதர். தப்பு வழிக்கெல்லாம் போகிறவர் அல்ல. அவரது போதாத காலம், அண்ணாவின் மறைவுக்குப் பிறகும் தி.மு.க.வில் நீடித்துக் கொண்டிருந்தார். நான் மிகவும் நெருங்கிப் பழகி வந்த அரசியல்வாதிகளுள் தற்கால அரசியல்வாதியாக இருக்கவே தகுதியில்லாத ராஜாராமும் ஒருவர். “கருணாநிதிக்காக மொரார்ஜி கிட்ட பிச்சை எடுக்கிறதே என்னோட மக்களவை உறுப்பினர் வேலையாகிப் போச்சு,” என்று அவர் சலித்துக்கொள்வார்!

கருணாநிதி இப்படிப் பலமுறை காவடி எடுத்தும், சட்டம் அதன் கடமையைச் செய்யட்டும் என்று பிடிவாதமாகக் கூறிவிட்டார், மொரார்ஜி தேசாய். எனவே தன்னைப் போலவே சுயநலத்திற்காக எதுவும் செய்யத் தயங்காத இந்திரா காந்திதான் தனக்கு ஏற்றவர் என முடிவு செய்து, “நேருவின் மகளே வருக, நிலையான (நேர்மையான அல்ல!) ஆட்சி தருக!” என்று கருணாநிதி தலைகீழாகக் கரணம் போட்டுவிட்டார்!

சரண்சிங் என்கிற வயோதிகரின் வாழ்க்கை லட்சியமே நாட்டின் பிரதமர் நாற்காலியில் ஒருநாளாவது உட்கார்ந்துவிட வேண்டும் என்பதாக இருந்து, இந்திராவும் அதை மோப்பம் பிடித்துவிட்டதால் மொரார்ஜி ஆட்சி கவிழ்ந்து, அதன்பின் அமைந்த சரண்சிங்கின் சொற்ப கால ஆட்சியும் அகன்று, மீண்டும் இந்திரா காந்தி பிரதமர் பதவியைக் கைப்பற்றிய போது, சி.பி.ஐ. மறுபடியும் பிரதமரின் விருப்பு வெறுப்புகளுகக்கு ஏற்ப இயங்கும் அமைப்பாகத் தரம் தாழ்ந்தது. எனினும் நிலைமை அவ்வளவு மோசமாக இல்லை. இந்திரா தனது தோல்வியிலிருந்து ஓரளவு பாடம் கற்றிருந்தார். சி.பி.ஐ. சரியாகச் செயல்படுவதற்கு அதுவே போதுமானதாக இருந்தது. ராஜீவ் காலத்திலும் அது ஓரளவு சுயாதிக்கத்துடன் இயங்க முடிந்தது. இடையே வி.பி.சிங் ஆட்சியில் ஸி.பி.ஐ. சுய மரியாதையுடனும் சரியான புலன் விசாரணை அமைப்பாகவும் இருந்தது. ராஜீவ் படுகொலை விவகாரத்தில் அது பல நிர்பந்தங்களுக்குத் தலைவணங்க நேரிட்டது. காங்கிரஸ் கட்சியினர் உள்ளிட்ட பலர் தப்பிக்க, அது உடன்பட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது.

சி.பி.ஐ. தனது சுய மரியாதையைத் திரும்பப் பெற்று சுதந்திரமாகச் செயல்படும் கெளரவத்தை மீண்டும் பெற முடிந்தது, வாஜ்பாய் என்கிற கனவான் பிரதமர் பவியை ஏற்ற பிறகுதான். பா.ஜ.க. தலைமையிலான தேசிய ஜனநாயக முன்னணியின் ஆட்சிக் காலத்தில் சி.பி.ஐ. சுதந்திரமாகச் செயல்பட முடிந்த்து என்ற போதிலும், அப்போதே சோனியா மீதுள்ள ஆதாரபூர்வமான குற்றங்களைத் திரட்டி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டிய கடமையினை சி.பி.ஐ. மூலம் மேற்கொள்ள வேண்டிய பொறுப்பை வாஜ்பாய் கழிவிரக்கம் காரணமாக நிறைவேற்றத் தவறினார். தாம் பழி வாங்கும் நடவடிக்கையில் இறங்குவதாகத் தமக்கு அபவாதம் ஏற்பட்டுவிடும் என்று அஞ்சியதாலும், என்னதான் இருந்தாலும் படுகொலையான முன்னாள் பிரதமரின் மனைவியாயிற்றே என்கிற தாட்சண்யத்தினாலும் வாஜ்பாய் தமது கடமையிலிருந்து தவறினார். அதன் பலனை நமது நாடு இப்போது அனுபவித்துக்கொண்டிருக்கிறது!

சோனியா காங்கிரஸ் தலைமையில் ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணி ஆட்சி அமைந்துவிட்ட பிறகு, ஸி.பி.ஐ. முற்றிலும் சுதந்திரம் இழந்து, ஆளும் தரப்பினர் வீட்டுக் காவல் நாயாகவே மாறிவிட்டது. சிறிதும் லஜ்ஜையின்றி அது ஆளும் தரப்பினரின் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு ஏற்பக் குற்றவாளிகளைக் கண்டறிவதும், குற்றப் பத்திரிகை தாக்கல் செய்வதும், தாக்கல் செய்யப்பட்ட குற்றப்பத்திரிகையைத் திரும்பப் பெறுவதும், புலன் விசாரணையைக் கைவிடுவதுமாகப் பொதுமக்கள் தரும் நிதியிலிருந்து சம்பளம் வாங்கிச் சாப்பிட்டுக்கொண்டிருக்கிறது!!

 1950-களிலும், 60-களிலும் ஏன் 70-களிலும்கூட சி.பி.ஐ.க்கு இருந்த அசைக்க முடியாத நம்பகத்தன்மை இன்று இல்லை என்பதோடு மிகமிகச் சாதாரண நிலையில் உள்ள மக்களின் ஏளனத்துக்குக் கூட அது ஆளாகி விட்டிருக்கிறது.

இன்று ஆண்டிமுத்து ராசாவிடம் மிகவும் காலதாமதமாக ஸி.பி.ஐ. தனது விசாரணையைத் தொடங்கியிருப்பதும் அவரைக் கைது செய்யாமல் ரகசியமாக விசாரணை மட்டும் செய்துகொண்டிருப்பதும் மக்களிடையே அதிருப்தியைத்தான் தோற்றுவித்துள்ளது.

2-ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் விவகாரத்தில் ராசா ஒரு கருவியாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு, அதற்கான கூலியும் பெற்றுக்கொண்டவர்தான் என்கிற எண்ணம் மக்கள் மனதில் வேரூன்றியிருக்கிறது. இந்த விவகாரத்தில் பெரும் லாபம் அடைந்தவர்கள் கருணாநிதி குடும்பத்தினர் மட்டுமின்றி சோனியாவின் இரு சகோதரிகளுமாவர் என்று சுப்பிரமணியசாமி, பிரதமர் மன்மோஹனுக்கு மிகத் தெளிவாகவே கடிதம் எழுதியுள்ளார். சோனியாவின் மகள் ப்ரியங்கா துபாயில் இருந்துகொண்டு தன் சித்திமார்களூடன் 2-ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் விவகாரத்தில் கிடைத்த அன்பளிப்பை முதலீடு செய்துகொண்டிருப்பதாகவும், லஞ்சம் கொடுத்துக் குறைந்த விலையில் 2-ஜி அலைக் கற்றையை வாங்கிய போலி நிறுவனங்கள், வாங்கிய சூட்டோடு பலமடங்கு கூடுதல் விலையில் பிற நிறுவனக்களுக்கு விற்று லாபம் பெற்றுவிட்டது மட்டுமின்றி, நமது நாட்டின் பாதுகாப்புக்கே ஆபத்து விளையுமாறு பாகிஸ்தானின் ஐ.எஸ்.ஐ. உளவு ஸ்தாபம சம்பந்தப்பட்ட நிறுவனங்களும் அதில் பங்குதாரராக இருப்பதும் சுப்பிரமணிய சாமியின் மூலம் பிரதமருக்குத் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் இதுபற்றி பிரதமர் மன்மோஹனிடமிருந்து எவ்வித எதிர்வினையும் இல்லை! மாறாக, “எனக்கு உடம்பு சரியில்லை என்னை விட்டு விடுங்கள்!” என்று சோனியாவிடம் அவர் கெஞ்சத் தொடங்கியிருக்கிறார்! என் மகன் ராஹுல் பச்சாவுக்குப் பக்குவம் போதாது, ஆகையால் கொஞ்சம் பொறுத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று சோனியா அவருக்கு ஆறுதல் சொல்ல வேண்டியுள்ளது!

இந்நிலையில் ஆண்டிமுத்து ராசாவிடம் சி.பி.ஐ. மணிக்கணக்கில் உரையாடல் மேற்கொண்டிருக்கிறது என்றால் அது விசாரணையல்ல; வழக்கு என்று வந்துவிட்டால் இப்படி இப்படிச் செய்யுங்கள், இப்படி இப்படி பதில் சொல்லுங்கள் என்று கற்றுக் கொடுக்கும் வீட்டுப் பாடம்தான் என்று அரசியல் நோக்கு ஏதும் இல்லாத ஒரு சராசரி இல்லத்தரசி சர்வசகஜமாக என்னிடம் கூறி வியப்பூட்டினார்!

நம் நாட்டின் பெருமை வாய்ந்த புலனாய்வு அமைப்பான சி.பி.ஐ, இந்த அளவுக்கா கேவலப்பட்டுப் போக வேண்டும் என்று வருந்துவதைத் தவிர வேறு ஒன்றும் தோன்றவில்லை, எனக்கு.