ஜாதி அரசியலுக்கு தீர்வு என்ன? -3

முந்தைய பகுதிகள்:   பகுதி 1,  பகுதி 2

தொடர்ச்சி…

கூனிக் குறுகும் நமது முன்னோடிகள்…

.நமது சமூக வீழ்ச்சியின் விளைவாக, நமது முன்னோடிகளான பல தேசத் தலைவர்களின் பிம்பம் ஜாதீயத் தலைவர்களாகக் குறுக்கப்பட்டிருக்கிறது. இதுதான் மிகவும் விசனத்துக்குரிய விஷயம். நாட்டு நலனுக்காகவும், மக்கள் நலனுக்காகவும் போராடிய அந்தத் தலைவர்கள் இன்று இருந்திருந்தால், முச்சந்திகளில் நிற்கும் தங்கள் சிலைகள் போலவே கல்லாய் சமைந்திருப்பார்கள்.
.
நாடு என்பது மக்கள் திரளால் உருவாவது. இதில் ஒவ்வொரு சமூகமும் நாட்டு முன்னேற்றத்துக்கு தங்கள் சமூகம் அளித்த பங்களிப்பை பெருமிதத்துடன் நினைவு கூர்வதில் தவறில்லை. ஆனால், தமிழகத்தில், இதுவே ஒருவகை அரசியல் உத்தியாக மாற்றப்பட்டுவிட்டது. அதனால் தான், தமிழகத்தின் ஆதார வேர்களாக ஒருகாலத்தில் விளங்கிய தேசத் தலைவர்கள் பலரும் குறுகிய ஜாதிவட்ட சிறைக்குள் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். ஆங்கிலேய சிறையில் அவதிப்பட்டபோது கூட, அந்த தலைவர்கள் இன்றுள்ள நிலைக்கு கூசுவது போல வருந்தி இருக்க மாட்டார்கள்.
.

மதுரையில் மீனாட்சி அம்மன் ஆலயத்துக்குள் ஹரிஜன மக்களை அழைத்துச் செல்ல வைத்தியநாத ஐயர் முற்பட்டபோது சில ஆதிக்க ஜாதிகளால் மிரட்டல் விடுக்கப்பட்டது. அப்போது, வைத்தியநாத ஐயருக்கு உறுதுணையாக, அரணாக வந்து நின்றவர் பசும்பொன் முத்துராமலிங்க தேவர். மூன்று பிரிவுகளாக சிதறிக் கிடந்த தேவர் இன மக்களை ஒன்றுபடுத்தி அவர்கள் மீதான அரசின் ஒடுக்குமுறைச் சட்டங்கள் நீங்கக் காரணமான தேவர்தான், ஹரிஜன ஆலயப் பிரவேசத்துக்கு உதவியாக இருந்தார். அதே தேவர் இன்று தேவர் சமூகத்தின் தனிப்பெரும் அடையாளமாக மாற்றப்பட்டுவிட்டார்.
.
அதற்கு எதிர்விளைவாக, தேவர் சமூகத்தால் பாதிக்கப்பட்ட தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் தேவர் சிலையை அசூயையாகப் பார்க்கும் நிலைமை ஏற்பட்டிருக்கிறது. இதற்குக் காரணம் தேசத் தலைவரான தேவரை ஒரு ஜாதித் தலைவராகக் குறுக்கிய நமது ஜாதிவெறி தான். பசும்பொன்னில் ஆண்டுதோறும் நடக்கும் தேவர் குருபூஜை காவல்துறை பாதுகாப்புடன் நடத்தப்படும் ஒரு அரசியல் சடங்காகிவிட்டது. இதில் பங்கேற்க அனைத்து அரிசயல் கட்சியினரும் முண்டி அடிக்கின்றனர்- தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தில் உருவான கட்சியினர் தவிர்த்து!
.
சமூகத்திலும் பொருளாதாரத்திலும் மிகவும் பிற்பட்ட நிலையில் இருந்த நாடார்கள் வாழ்வில் உயர வழி வகுத்தவர் காமராஜர். ஆனால், அவர் அதை ஜாதிரீதியாகச் செய்யவில்லை; தனது வாக்கு வங்கிக்காகவும் அதை அவர் செய்யவில்லை. மக்களின் முன்னேற்றத்துக்கு அடிகோலுவது தனது கடமை என்ற முறையில் தான் அவர் செயல்பட்டார். அதேசமயம் ஒட்டுமொத்த தமிழகமும் பெருமைப்படும் அற்புதமான ஆட்சியை அவர் வழங்கிச் சென்றார். இன்று தமிழகம் இந்த அளவுக்கு முன்னேறி இருப்பதற்கு காமராஜர் தான் காரணம். ஆனால், அவரது பிறந்த நாளையும் நினைவு நாளையும் நாடார்கள் கொண்டாட விட்டுவிட்டு நாம் வேடிக்கை பார்க்கிறோம். காமராஜர் இப்போது நாடார்களின் அரசியல் அடையாளம். சில இடங்களில் மட்டும், காங்கிரஸ் கட்சியினர் தங்கள் அரசியலுக்காக அவருக்கு விழா கொண்டாடி, காமராஜர் ஆட்சி கனவை மீட்டெடுத்துக் கொள்கிறார்கள்!
.
நாட்டு விடுதலைக்காக செக்கிழுத்து, கல்லுடைத்து, தனது சொத்து, சுகம் அனைத்தையும் இழந்த வ.உ.சிதம்பரம் பிள்ளை தமிழகத்தின் தலைமகனாகப் போற்றப்பட வேண்டியவர். ஆனால், அவரை ஆண்டுக்கு இருமுறை நினைவுகூரவும் கூட சைவ வேளாளர் பேரவையினர் தான் வர வேண்டி இருக்கிறது. ஜாதி வேற்றுமை இன்றி தொழிலாளர்களை ஒன்றுபடுத்த முயன்ற வ.உ.சி.க்கு இதுதான் நாம் அளிக்கும் மரியாதையா?
.
கொங்கு மண்டலத்தின் மாபெரும் வீரனாக ஆங்கிலேயரை எதிர்த்து முழக்கமிட்ட தீரன் சின்னமலைக்கு விழா கொண்டாட கொங்குநாடு முன்னேற்றக் கழகமும் கவுண்டர்கள் சங்கமும் தான் முன்னிற்கின்றன. கொங்கு வேளாளர் சார்ந்த அரசியல் கட்சிகளின் முத்திரையாக சின்னமலை மாற்றப்பட்டிருக்கிறார். இதே நிலைமை தான் கட்டபொம்மனுக்கும் அவர் சார்ந்த நாயக்க ஜாதியினரால் ஏற்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.
.
நாட்டின் கொடிக்காக இன்னுயிர் ஈந்த திருப்பூர் குமரனை நினைவுகூர, முதலியார் சங்கமும் நீதிக்கட்சியும் தான் முன்னிற்கின்றன. ராட்டை பொறித்த தேசியக் கொடி மண்ணில் விழக் கூடாது என்று போராடிய குமரன் முதலியார்களுக்காகவா போராடினார்? தமிழுக்குப் பாடுபட்ட மாமுனிவர் திரு.வி.க.வையும் முதலியார்கள் போஷிக்க விட்டாயிற்று.
.
வன்னியர்களுக்கு, நீதி வழுவாமல் ஆண்ட சம்புவரையர்கள் முத்திரையாக அமைந்திருக்கின்றனர். அதே வன்னியர்கள் தான் இப்போது தர்மபுரியில் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் வீடுகளை கொள்ளையிட்டு இருக்கின்றனர். தமிழக அரசியலில் செல்வாக்கில்லாத பிராமணர்களும் கூட தங்கள் நாயகனாக வாஞ்சிநாதனை முன்னெடுக்கின்றனர். வாஞ்சி ஆங்கிலேயனை சுட்டது இதற்காகவா? ஆங்கிலேயரை எதிர்த்த மருது பாண்டியர், வீரன் சுந்தரலிங்கம், ஒண்டிவீரன் போன்றவர்களையும் ஜாதி அடையாளத்துக்குள் அடைத்தாகிவிட்டது.
.
இதை எல்லாம் விட, தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் கடவுளாகவே டாக்டர் அம்பேத்கர் மாற்றப்பட்டுவிட்டார். இந்த நாட்டின் அரசியல் சாசனத்தை வடிவமைத்த சிற்பி அவர். அவரை அனைத்து சமூகத்தினரும் இணைந்து அல்லவா கொண்டாட வேண்டும்? ஆனால், அவர் சார்ந்த சாதியினருக்கே அவரை ஒப்புக் கொடுத்தாகிவிட்டது. இன்று அம்பேத்கர் பெயர் சொல்லாமல் ஒரு தலித் அமைப்பும் இயங்குவதில்லை. ஆனால், அம்பேத்கர் கூறிய வழிமுறைகளுக்கு முரணாகச் செயல்படுவதே இந்த அமைப்புகளின் நடைமுறை ஆகி இருக்கிறது.
.
தலித் மக்களுக்காகவே வாழ்ந்த சிதம்பரம் சுவாமி சகஜானந்தரை தலித் மக்களே மறந்துவிட்டனர். அவர்களுக்கு, மக்களிடையே பேதம் வளர்க்க உதவியாக இருக்கும் இம்மானுவேல் சேகரனை நினைவு கூர்ந்தால் போதும் என்ற எண்ணம் வந்துவிட்டது. ஹரிஜன சமூகத்தில் பிறந்து அந்த சமுதாயத்துக்கே பெருமை சேர்ந்த்த தியாகி கக்கனை தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் நினைக்க நேரமில்லை. அவர்களுக்கு வெறுப்பரசியல் பாடம் நடத்துவோருக்கு கக்கனைத் தெரியுமா என்பதே தெரியவில்லை. தலித் மக்கள் மறந்தாலும், கக்கனையும் சகஜானந்தரையும் பிற சமூகத்தினர் மறக்கலாமா? அவர்கள் தங்கள் சொந்த ஜாதிக்காகவா வாழ்ந்தார்கள்?
.
இதுதான் நமது வீழ்ச்சியின் காரணம். பசும்பொன் முத்துராமலிங்கத் தேவரையும், வ.உ.சிதம்பரம் பிள்ளையையும், டாக்டர் அம்பேத்கரையும், கர்மவீரர் காமராஜரையும், தீரன் சின்னமலையையும், திருப்பூர் குமரனையும், ஜாதி வட்டாரத்தில் திணித்துவிட்டோம். நம்மைப் பிணைக்கும் அன்பான தளைகளையே நம்மைப் பிரிக்கும் வேலிகள் ஆக்கி விட்டோம். நமக்கு கிடைக்குமா மீட்சி?
.
நமது அரசுகளும் கட்சிகளும் தலைவர் சிலைகளுக்கு மாலையிடும் சடங்கை நிறைவேற்றுவதற்கும் கூட வாக்குவங்கி அரசியல் தான் காரணமாக இருக்கிறது. ஒவ்வொரு ஜாதியிலும் உள்ள வாக்குகளைக் கவர்வதற்காக, 1997ல் முதல்வராக இருந்த கருணாநிதி கொண்டுவந்த மாவட்ட, போக்குவரத்துக்கழக பெயர்சூட்டும் படலம், அதனால் தான் தோல்வி அடைந்தது. சுந்தரலிங்கம் பெயரில்  போக்குவரத்துக்கழகம் அமைய வேண்டும்; இம்மானுவேல் பெயரில் மாவட்டம் அமைய வேண்டும் என்ற கோரிக்கைகளும், அதற்கு எழுந்த எதிர்ப்பும் தான் மாவட்டங்கள், போக்குவரத்துக் கழகங்களின் பெயர்கள் பயிர் மாற்ற வைபவத்துக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்தன.
.
சேரன்,  சோழன்,  பாண்டியன் என்ற பெயர்களில் இயங்கி தமிழகத்தின் பழம் பெருமையை வெளிப்படுத்திவந்த அரசு போக்குவரத்துக் கழகங்களுக்கு தலைவர்கள் பெயரை சூட்ட கருணாநிதி முயன்றதே ஒரு சரித்திரப் பிழை. குறிப்பிட்ட பெயர் கொண்ட போக்குவரத்துக் கழகத்தின் பேருந்துகள் குறிப்பிட்ட பகுதியில் தாக்கப்படும் என்ற உளவுத்தகவல் கிடைத்தவுடன், அப்படியே ‘பல்டி’ அடித்தார் திராவிடக் கொழுந்து. விளைவாக, மாவட்டங்கள் பழைய பெயரைப் பெற்றன; போக்குவரத்துக் கழகங்கள் நிர்வாகரீதியான பெயர்களைப் பெற்றன.  இதே கருணாநிதி தான், ஜாதிக் கட்சிகளுக்கு கூட்டணியில் இடமும், கூட இருந்த நண்பர்களுக்கு இதயத்தில் இடமும் அளித்தவர். தமிழகத்தின் ஜாதீய சீரழிவுக்கு முதற் காரணமாக ஒருவரைச் சுட்டிக்காட்ட வேண்டுமானால் இவரைத் தான் சொல்ல வேண்டும்.
.
முன்னேர் செல்லும் வழியில் பின்னேர்கள் செல்வது போல, மூத்த அரசியல்வாதியான கருணாநிதியை ராமதாசும், திருமாவளவனும், இன்ன பிறரும் பின்தொடர, தமிழக அரசியல் ஜாதி அடிப்படையில் நிர்ணயம் செய்யக் கூடியதாக மாறிவிட்டது. இன்று தமிழகத்தின் எந்த ஒரு தொகுதியிலும் (தனித் தொகுதிகள் தவிர்த்து) அந்தந்தப் பிரதேச ஜாதிவாரி கணக்கீட்டைக் கணக்கில் கொண்டே அனைத்து கட்சிகளும் வேட்பாளர்களை நிறுத்துகின்றன. உதாரணமாக, ஆர்க்காடு வட்டாரத்தில் வன்னியரே  எல்லா கட்சிகளிலும்  வேட்பாளர் ஆக முடியும். கொங்கு மண்டலப்  பகுதியில் கவுண்டர்களே வேட்பாளர் ஆக முடியும்.
.
இதைவிடக் கொடுமை,  அமைச்சரவையிலும் கூட ஜாதிவாரி பிரதிநிதித்துவம் தான் கோலோச்சுகிறது. இன்னின்ன ஜாதிகளுக்கு அமைச்சரவையில் இடமில்லை என்று  சில  பத்திரிகைகள் பட்டியல் வாசிப்பதையும் காண முடியும். ஜாதிரீதியான இட ஒதுக்கீடு அமைச்சரவையிலும் கூட இடம் பெற்றுவிட்டது. பிறகு, அரசு நிர்வாகம் திறமையாக இயங்குவதில்லை என்று அங்கலாய்த்தால் எப்படி?
.
உண்மையில் தனித்தொகுதி முறை மட்டும் இல்லாது போயிருந்தால், தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு உள்ளாட்சி முதற்கொண்டு நாடாளுமன்றம் வரை பிரதிநிதித்துவம் கிடைப்பது குதிரைக்கொம்பாகவே போயிருக்கும். எனினும், ஒரு நெருடல். ஏதாவது ஒரு பொதுத் தொகுதியில் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சார்ந்த ஒருவரை வேட்பாளராக எந்த ஒரு அரசியல் கட்சியாவது நிறுத்த முடியுமா? பொதுத் தொகுதியில் போட்டியிட்டு ஒரு தலித் பிரதிநிதி வெற்றி  பெறும்போது தான் நமது ஜனநாயகம் உண்மையிலேயே ஜனநாயகமாக இருக்க முடியும். அதற்கான வாய்ப்புகள் வெகு தூரத்திலேனும் காணக் கிடைக்கின்றனவா?  நாம் உளப்பூவமாக சிந்திக்க வேண்டிய தருணம் இது.
.
நமது பிரச்னை என்னவென்றால், அரசியல் தாண்டி சிந்தித்து மக்களை ஒருங்கிணைக்கும் அமைப்பு இல்லாதது தான். ஹிந்து அமைப்புகள் இந்த வெற்றிடத்தை எளிதாக நிரப்பி இருக்க முடியும். ஆனால், ஊடகங்களின் தொடர் எதிர் பிரசாரத்தாலும், அரசின் பாகுபாடு காட்டும் தன்மையாலும், அந்த நிலையை ஹிந்து இயக்கங்கள் அடைய முடியாமல் தவிக்கின்றன. அதையும் மீறித்தான் உத்தப்புரம் போன்ற முன்னுதாரணங்களை ஹிந்து இயக்கங்கள் உருவாக்கி இருக்கின்றன.
.
உத்தப்புரத்தில் இருந்த தீண்டாமைச் சுவரை அகற்ற விஸ்வ ஹிந்து பரிஷத் பல மாதங்கள் அதே ஊரில் தங்கி நடத்திய அமைதியான பணிகள் யாருக்குத் தெரியும்? நமது ஊடகங்கள் ‘தீண்டாமை ஒழிப்பு முன்னணி’ என்ற பெயரில் மார்க்சிஸ்ட்கள் நடத்திய போராட்டத்தை மட்டும்  தானே காட்டின? இயல்பாகத்  தீர வேண்டிய பிரச்னையை ஊதிப் பெரிதாக்கிய மார்க்சிஸ்ட்கள் தான் ஊடக செய்திகளில் இடம் பெற்றார்கள். பிரச்னையை வேரும் வேரடி மண்ணும் இன்றி இயல்பாகத் தீர்த்துவைத்த ஹிந்து இயக்கங்கள் குறித்து ஹிந்து  இயக்கங்களில் பணி புரிவோருக்கே தெரியாது.
.
இதே உத்தப்புர உதாரணத்தை பாப்பாப்பட்டி,  நாட்டார் மங்கலம்,  கீரிப்பட்டியிலும், கண்டதேவியிலும் பிரயோகிக்க முடியும். கண்டதேவியில் இதற்கான பணிகள் ஏற்கனவே துவங்கிவிட்டன. ஆனால், நாம் அறிவதெல்லாம் வன்முறை மிகுந்த கலவரச் சூழல் செய்திகள் தான். நமக்குத் தெரிந்தது எல்லாம் ஜாதி அடிப்படையிலான அமைப்புகளின் முழக்கங்கள் தான். இது தான் நமது பிரச்னை. இதற்கு என்ன காரணம்?
.
”பார்ப்பானை ஐயரென்ற காலமும் போச்சே” என்று முழங்கிய விடுதலைக் குயில் மகாகவி பாரதியையே ‘பார்ப்பான்’ என்று வசைபாடிய கும்பல்களை கண்டுகொள்ளாமல் இருந்ததன் வினை இது. நாட்டுக்காகவே உழைத்த தீரர் சத்தியமூர்த்தியையும் சக்கரவர்த்தி ராஜகோபாலாசாரியரையும் ‘ஆரிய வந்தேறிகள்’ என்று பிலாக்கனம் பாடிய நாசகாரக் கும்பலை நாம் வேடிக்கை பார்த்த பாவத்தின் விளைவு இது.
.
ஜாதீய வேறுபாடுகள் சமூக,  பொருளாதார நிலைகளால் உருவாக்கப்பட்டவை; அவற்றை சமன்படுத்த இயல்பான ஒருங்கிணைப்புப் பணிகள் தேவை- என்பதை மறந்து,  ஜாதிக் கொடுமைகளுக்கு காரணமாகும் தங்கள் சுயநலனை மறைக்க இந்து மதம் மீது சேற்றை இறைத்த அரசியல்வாதிகளை நம்பியதற்கு கிடைத்த பலன் இது.
.
இதுவும் ஒரு நோய் தான். தனது தவறுகளை மற்றவர்கள் மீது கற்பிக்கும் ஒருவித மனோவியாதி இது. இதற்கு ஒரே தீர்வு, பிளவுபடுத்துபவர்களை மீறி, அனைவரும் சகோதரர் என்ற உணர்வுடன் ஆரத் தழுவிக் கொள்வது தான். அதற்கு நமது முன்னோடிகள் தான் ஆசி அளிக்க வேண்டும்.
.
.

வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டம்- கவசமா, ஆயுதமா?

.

தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் இயல்பான் வாழ்க்கையை உறுதி செய்வதற்காக கொண்டுவரப்பட்ட ‘வன்கொடுமை தடுப்புச்சட்டம்’ குறித்து இப்போது சர்ச்சைகள் எழுந்துள்ளன. சமூக ஒற்றுமை நாடுவோர் இதைக் கண்டும் காணாமல் இருக்க முடியாது.

.
தாழ்த்தப்பட்ட, பழங்குடியின மக்களை  மேல் ஜாதியினரின் வன்கொடுமைகளில் இருந்து காப்பதற்காக  1989ல் ‘வன்கொடுமை தடுப்புச்சட்டம்’ கொண்டுவரப்பட்டது.  இச்சட்டத்தில் 15 விதமான வன்கொடுமைகள் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன. இதன்படி வனகொடுமையில் ஈடுபடுவோருக்கு 6 மாதம் முதல் 5 ஆண்டுகள் வரை தணடனை விதிக்க சட்டத்தில் இடம் உள்ளது.  இதைத் தவிர்த்து குடிமை உரிமை பாதுகாப்புச் சட்டப் படியும்,  இந்திய தண்டனைச் சட்டப்படியும் மேலும் 7 வன்கொடுமைகள் சேர்க்கப்பட்டு அதற்கு ஏழாண்டுகள் தண்டனை நிர்ணயிக்கப்பட்டுள்ளது.

.
இந்தச் சட்டம் தேவையா? என்ற விவாதம் இப்போது கிளம்பி உள்ளது. பல இடங்களில் மேல் ஜாதியினரை மிரட்டவும் பழி வாங்கவும்  இச்சட்டம் ஒரு கருவியாக இருப்பதாக புகார்கள் கிளம்பி உள்ளன. வழக்கம் போல இதையும் பாமக தலைவர் ராமதாஸ் முன்வைத்து வருகிறார். “இதுவரை பதிவு செய்யப்பட்ட வன்கொடுமை தடுப்பு வழக்குகளில் 2.2 சதவீதம் மட்டுமே நிருபணமாகியுள்ளன. மற்றவற்றை நிரூபிக்க முடியவில்லை. எனவே அவை யாவும் பொய் வழக்குகள்” என்கிறார் ராமதாஸ். இதற்கு ஆதிக்க ஜாதிகள் சார்ந்த அமைப்புகளிடையே ஆதரவு கிடைத்திருக்கிறது. மாறாக, தலைத் அமைப்பினர் இந்தக் கருத்துக்கு கடும் கண்டனம் தெரிவித்திருக்கின்றனர்.

.
இவ்விஷயத்தை நாம் சமநிலையில் நின்று அவதானிக்க வேண்டும். ஒருகாலத்தில் தலித் ஜாதிப் பெயரையே ஒரு தரம் கெட்ட   வார்த்தைப் பிரயோகமாகப் பயன்படுத்த முடிந்த சூழல் இருந்தது. ‘பறையர், சக்கிலியர்’ என்ற ஜாதிப் பெயர்கள் வசைச் சொல்லாகவே புழங்கியதுண்டு. இன்றும் சில கிராமப்புறங்களில் நிலைமை முற்றிலும் மாறிவிடல்லை.  ஒருவனை அவமதிக்க இந்தப் பெயர்களில் வசை பாடினால் போதும். தலித் மக்களை தலையில் அடித்து உட்கார வைக்க இந்த வார்த்தையே  போதும் என்ற நிலைமை இருந்தது. அதை ஒரு வன்கொடுமையாக சட்டத்தில் சேர்த்ததால் தான், இன்று அவ்வழக்கம் 90 சதவீதம் குறைந்திருக்கிறது. இதை யாரும் மறுக்க முடியாது. அதே சமயம், மிக சாதாரணமான விவகாரங்களிலும் கூட, எதிர்த்தரப்பை முடக்க, இச்சட்டத்தை பயன்படுத்தும் போக்கு அதிகரித்துவிட்டது. ஏனெனில் பிணை இல்லாமல் கைது செய்யும் வாய்ப்பு இச்சட்டத்தில் இருப்பதால், இதைப் பயன்படுத்தி தங்கள் தனிப்பட்ட விரோதங்களை பழி தீர்த்துக்கொள்ள சிலர் முயற்சிக்கிறார்கள். இதுவும் உண்மையே. இவ்வாறு ஆங்காங்கு நடக்கும் சில சம்பவங்களால் இச்சட்டம் தனது தார்மிகத் தன்மையை இழப்பதை உணர முடிகிறது.

.
எனினும்,  எந்த சட்டம் தான் நமது நாட்டில் 100 சதவீதம் சரியாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது?  இக்கேள்விக்கு கிடைக்கும் பதிலே, வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டம் விஷயத்திலும் நம்மால் பரிசீலிக்கப்பட வேண்டும். எந்த சட்டத்திலும்   துளைகளைக்  கண்டறிந்து தப்ப முயற்சிப்பதே குற்றவாளிகளின் இயல்பு. வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டம் இந்த அளவுக்கு கடுமையாக இல்லாமல் இருந்தால், தலித் மக்கள் மீது ஆண்டாண்டு காலமாக ஆதிக்கம்  செலுத்துவோர் திருந்தி விடுவார்களா என்ன?

.
உண்மையில் வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டம் ஒரு அற்புதமான கவசம்- தலித் மக்களுக்கு. எனினும் சிலர் இதையே ஒரு ஆயுதமாகப் பிரயோகிப்பது தவறே. இதுகுறித்து தலித் மக்களுக்கு விளக்கி அவர்களை நேர்வழியில் கொண்டுசெல்லும் தலைமை இல்லாததே இப்போதைய பெரும் குறை. டாக்டர் அம்பேத்கர் இப்போது இருந்திருந்தால் இச்சட்டத்திற்காக மகிழ்ந்திருப்பார்; அதே சமயம், இச்சட்டம் தவறாகப் பிரயோகிக்கப்படுவதை கடுமையாகக் கண்டிக்கவும் செய்திருப்பார். தலைவன் என்பவன் தன்னை நம்பியுள்ள மக்களின் அபிலாஷைகளைத்  தீர்ப்பவன் மட்டுமல்ல; அவர்களை வழிநடத்துபவன். அத்தகைய தலைவர்கள்  தலித் மக்களுக்கு மட்டுமல்ல, பிற சமூகங்களிலுமே பற்றாக்குறையாகத் தான் இருக்கிறது.

.
இன்றைய தேவை, தங்கள் சமூகத்துக்காகப் போராடியபடியே,  நாட்டுநலம் குறித்தும் சிந்திக்கும் தொலைநோக்கு கொண்ட தலைவர்கள் தான். முத்துராமலிங்கரும் அம்பேத்கரும் கடவுளுக்கு இணையாக வழிபடப்படுவது அதனால் தான். அவர்களை தங்கள் லட்சிய புருஷர்களாக, வழிகாட்டிகளாக மட்டும் நாம் கருதினால் போதாது. அவர்களின் செயல்முறையை சுவீகரிக்கவும் தயாராக வேண்டும்.

.
எனவே, வன்கொடுமை தடுப்புச் சட்டத்தால் சில தவறான விளைவுகள் ஏற்படினும், அதன் பயன்களைக் கண்ணுறும்போது,  அதன் முக்கியத்துவம் புலப்படுகிறது. எல்லா கிராமங்களிலும் சரிநிகர் சமானமாக தலித்  மக்கள் நடத்தப்படும் வரையில், இச்சட்டத்தின் தேவை இருக்கும்-  தலித்  மக்கள் சிலர் இதைத் தவறாக பிரயோகித்தாலும் கூட. ஏனெனில், பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக தலித் மக்கள் அடைந்த அவமானங்களுக்கு, நமது முன்னோரின் தவறுகளுக்கு அது ஒரு வகையில் பிராயச்சித்தம் மட்டுமே.

.

செய்தி ஆதாரங்கள்:

கண்டதேவி கோவில் தேரோட்டம் (ஒன்  இந்தியா செய்தி – 12.07.2003)

தேர்களை சீர் செய்து தேரோட்டம் நடத்தவேண்டும்: ராம.கோபாலன்  (தினத்தந்தி- 12.09.2012)

வன்கொடுமை தடுப்பு சட்டம் தேவையா? சாவித்திரி கண்ணன் கட்டுரை

(தொடரும்)